ابزارهای اجتماعی‌ساز در اینترنت لزوما ما را اجتماعی نمی‌کنند

وب ۲.۰، کاربران اینترنت را اجتماعی کرده است. وب ۲.۰، توانسته است کاربران اینترنت را از قالب کسانی که در انزوا سایت‌ها را مرور می‌کردند و فقط با ایمیل و سرویس‌های چت باهم در ارتباط …

وب ۲.۰، کاربران اینترنت را اجتماعی کرده است. وب ۲.۰، توانسته است کاربران اینترنت را از قالب کسانی که در انزوا سایت‌ها را مرور می‌کردند و فقط با ایمیل و سرویس‌های چت باهم در ارتباط بودند، در بیاورد. سایت‌های اشتراک عکس و ویدئو، سایت‌های لینک‌پراکنی جمعی، شبکه‌های اجتماعی متنوع و ویکی‌ها، کاربران را تبدیل به جامعه‌ پویای تولیدکننده محتوا کرده است.

تصور کنید که بدون دردسر بتوانید یک شبکه اجتماعی از خوانندگان بسازید، با خوانندگان خود ارتباط برقرار کنید، به آن‌ها فرصت بدهید، یکدیگر را بشناسند و تصور کنید که بتوانید علایق وبلاگی هر خواننده خاص خود را دنبال کنید!

گوگل و شبکه اجتماعی فیس‌بوک تصمیمی گرفته‌اند که این بار روی وبلاگ‌ها متمرکز شوند. این دو هر کدام با شیوه خاص خود قصد دارند که هر وبلاگ و سایتی را تبدیل به یک شبکه اجتماعی کارا کنند.

چنین چیزی تا پیش از این در حد رویا بود و صاحب سایتی که می‌خواست امکانات اجتماعی این‌چنینی داشته باشد، نیاز به هزینه کردن صرف و وقت زیاد برای ایجاد چنین سیستمی بود. اما وب ۲.۰ و تحولات سریع آن، نوید دگرگونی‌های عجیبی را می‌دهند.

این در حالی است که ابزار اجتماعی‌ساز لزوما ما را اجتماعی نخواهد کرد. ابزارهای اجتماعی‌کننده‌ای که وب ۲.۰ به ما هدیه می‌دهد، لزوما باعث اجتماعی شدن ما به معنی واقعی کلمه نخواهند شد.

استفاده از هر فناوری، فرهنگ خاص خود را طلب می‌کند. اشتراک و اجتماعی شدنی که منجر به تولید محتوای دست اول یا پردازش هوشمندانه اطلاعات نشود و ابزارهای اجتماعی‌کننده‌ای که همچون شمشیری دو لبه، گاهی به جای ترویج دوستی اسباب آزار کاربران و یا وقت‌گذرانی‌های بیهوده را فراهم کنند، از ارزش وب ۲.۰، نزد ما کم خواهند کرد.

این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم از ابزارهایی که در اختیارمان قرار می‌گیرد، چگونه استفاده کنیم.