تاثیر جنگ عراق بر خروج انگلستان از اتحادیه ی اروپا

آریا نوری

تونی بلر، نخست‌وزیر وقت انگلستان هم درست مثل جورج بوش و به دنباله‌روی از وی، کشورش را با مدنظر قرار دادن اطلاعاتی تائید نشده، به جنگ با عراق کشاند. او این کار را بی‌آنکه دلایلی محکم در دست داشته باشد انجام داد. گزارشی که کشور وی روز ششم ژوئیه در مورد جنگ عراق و تبعات آن برای انگلستان منتشر کرد، تونی بلر را مسئول مستقیم اتفاقاتی می‌داند که به دنبال آن برای کشورش رخ داد.

آقای بلر در آن زمان مرتکب اشتباهاتی شد که دامن کشورش را گرفت و به‌علاوه باعث شد تا مردم از آن زمان به بعد، با بدبینی به مردان سیاسی کشورشان نگاه کنند. هیچ‌چیز این را ثابت نمی‌کند که اگر صدام حسین در قدرت مانده بود، سرانجام کشورش به آشوب کشیده نمی‌شد ولی همه این را به‌خوبی می‌دانند که حمله‌ی ایالات‌متحده و انگلستان به این کشور، بر مبنای اطلاعات دروغ و جعل مدارک، پایه‌های عراق را از بین برده و مسبب اصلی شرایط کنونی است. ظهور و گسترش جریان‌های تکفیری را می‌توان از تبعات اصلی این جنگ در نظر گرفت. نیروهای تکفیری‌ای که امروزه نه‌تنها عراق، بلکه کل منطقه‌ی خاورمیانه و حتی کشورهای غربی را به‌نوعی به آشوب کشانده‌اند. از زمان آغاز حمله‌ی آمریکا به عراق، ده هزار و حتی صدها هزار نفر از مردم این کشور کشته‌شده‌اند. در این میان می‌توان به تصمیم عاقلانه‌ی ژاک شیران، رئیس‌جمهور وقت فرانسه اشاره کرد که به‌هیچ‌عنوان حاضر نشد کشورش را وارد جنگ عراق کند.

گروهی که به‌تازگی در انگلستان کار تحقیقاتی خود را در مورد جنگ عراق آغاز کرده، به‌طور رسمی آقای بلر را به‌دروغ گویی متهم نمی‌کند. این گروه در گزارش نهایی خود این‌گونه می‌نویسد که آقای بلر و همراهانش هیچ‌گونه تلاش جدی‌ای برای تائید گزارش آمریکایی‌ها مبنی بر اینکه عراق دارای سلاح‌های کشتارجمعی بوده، صورت ندادند. به گفته‌ی اعضای این گروه، آقای بلر کورکورانه جرج بوش را در حمله به عراق دنبال کرده و دلایلی را قبول کرد که هیچ‌گونه‌ی پایه‌ی استواری نداشتند.

پس از حوادث یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، آمریکایی‌ها با بیان این مطلب که سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی کشورهای عربی سبب شکل‌گیری جریان‌های تندرو در داخل این کشورها شده و باید به هر طریق ممکن آن‌ها را از پیش روی برداشت. آمریکا با بهانه‌ی صدور مردم‌سالاری به عراق وارد این کشور شد و ویرانه‌ای از آن را بر جای گذاشت که امروزه دامان همه را گرفته است. سلاح‌های کشتارجمعی تنها یک بهانه بود، آمریکایی‌ها قصد داشتند یک‌بار دیگر به میل خود چهره‌ی خاورمیانه را تغییر دهند. گزارش ارائه‌شده به‌صورت رسمی یا قانونی آقای بلر را مقصر معرفی نمی‌کند بلکه نحوه‌ی تصمیم‌گیری وی در این زمینه را زیر سؤال می‌برد.

همه‌ی این‌ها را گفتیم تا نشان دهیم به چه علت مردم کشورهای اروپایی امروزه به سیاستمداران خود بی‌اعتماد شده‌اند. همین بی‌اعتمادی را می‌توان یکی از علل اصلی رای مثبت مردم انگلستان به خروج کشورشان از اتحادیه‌ی اروپا در نظر گرفت. دیوید کامرون و دولتش تمام تلاششان را کردند تا مردم را به رأی مثبت ترغیب کنند ولی این اتفاق نیافتاد.

شاید رأی مثبت مردم انگلستان به خروج از اتحادیه‌ی اروپا بیش از آنکه رأی ضد اتحادیه باشد، رأیی ضد سردمداران کشورشان است.

منتشر شده در تاریخ هشتم ژوییه 2016

پرونده ی لوموند در انسان شناسی و فرهنگ:

 http://anthropology.ir/cooperation/936