روایتِ مصیبتی اعلام شده!

...

پس از یک ماه ، اکنون که بار دیگر سایت را در نخستین روزهای شهریور ماه به روز می کنیم،  دوست داشتیم  بر پیشانی  آن تصویری بنشانیم که به خوانندگان و همکارانمان  توانی تازه بدهد. دوست داشتیم، تصویری زیبا و نه دردناک، لجظه ای از شادی ها و نه اندوه ها،  از زندگی و نه از  مرگ  را در اینجا بگذاریم. اما افسوس که آنچه  همواره  در انتظارش بوده و هستیم، آنچه هر بار زمین در این پهنه فرهنگی، از طبس تا رودبار، از بوئین زهرا تا بم،  می لرزد، همگان یادآوری می کنند: در اینجا، زلزله نه یک واقعه که یک «نا – واقعه» است؛ رویدادی که می تواند در هر زمان و هرکجا از راه برسد. این نکته ای است که لااقل از نیم قرن پیش کاملا، در جزئیاتش،  شناخته شده است. بنابراین  زلزله های جدید، دیگر نه حوادث و مصایبی پیش بینی ناپذیر ، بلکه همگی نشانه ای از بی مسئئولیتی ما، از  ناتوانی ما در مدیریت فاجعه و در یک کلام در انفعال نسبت به خود، به مردمان خود و به آینده خودمان هستنند؛ انفعالی که هر اندازه در سلسله مراتب مسئولیت ها و تصمیم گیری های مربوط به سازماندهی  و تغییر رو ساختارهای کشور،  اخلاق حرفه ای در ساخت و ساز ها ، در سازمان دادن به  مدیریت بحران های  طبیعی و غیره بالاتر برویم، سنگین تر می شود.
هموطنان آذربایجانی ما،  در بخش هایی از این پهنه بزرگ و دوست داشتنی، امروز شاهد  کشتار از پیش اعلام شده گروه بزرگی از عزیزانشان هستند و این باید هر وجدان سالمی را به درد آورد و به واکنش وادارد. اما بیائیم کمتر از  حادثه غیر منتظره و  ناگهان از راه رسیده سخن بگوئیم و اعتراف کنیم که  ساخت و سازهای روستاهایی چنین شکننده،  ناتوانی، سوء مدیریت ها و بی اخلاقی ها و بی وجدانی هایی که ده ها سال است در حوزه مکان یابی  بناها، ساخت ها،  مقاوم سازی ها و برنامه ریزی برای کمک به مردم در شرایط بحران،   ادامه دارند و رسیدگی هایی جدی به آنها نشده است، باید بار مسئولیت  این کشتار را به دوش بکشند.
بیائیم یک بار دیگر بر این همه «مصیبت» بیاندیشیم وتلاش کنیم شاید راهی برای برون آمدن منطقی از این بی مسئولیتی و عدم توجه به موقعیت  اقلیمی و جغرافیایی کشورمان بیابیم و به خصوص بیائیم و به جای احساساتی رفتار کردن ها، سیاسی دیدن همه چیز،  رسانه ای و  نمایشی کردن همه کار ، حتی کمک هایمان، . از آ« بدتر سودجویی از مصیبت دیگران، به هر شکل و محتوایی،  تلاش کنیم وجدان بیشتری در  سبک زندگی و رفتارهای خود که در چرخه های کمابیش کوتاه و بلند به این فجایع می انجامند، ایجاد کنیم. هنوز فرصتی برای به خود آمدن هست.
«انسان شناسی و فرهنگ»  در روزهای آینده به این واقعه در چارچوب خط مشی علمی خود خواهد پرداخت، اما از همین نخستین روز گشایش، این فاجعه را به عموم همکاران و خواننندگان خود و تمام مردم ایران تسلیت می گوید و برای آنها آرزوی صبر و بردباری و موقعیتی بهتر برای فاصله گرفتن و جبران این مصیبت را دارد.
 

 

بم، گذشته ما، بم، آینده ما
http://www.anthropology.ir/node/5850

پرونده «زلزله بم» در انسان شناسی و فرهنگ
http://www.anthropology.ir/node/5856