نشانه شناسی نگاه

حمید رضا شعیری

چرا موضوع نگاه را انتخاب کردیم؟ برای اینکه قبل از شروع گفتگوی کلامی، یکدیگر را می‌بینیم. قبل از اینکه هر نوع تعاملی با دنیا داشته باشیم، یا دنیا با ما داشته باشد، دیدن شکل می‌گیرد. دیدن امری است نشانه‌ای؛ به دلیل اینکه ما را با جهان پیرامون ارتباط می‌دهد. دو بحث پیش روی ماست: یکی اینکه ما مسئول دیدن هستیم؛ اما به میزان همین مسئولیت، دیده می‌شویم. یعنی سوژه‌ای ما را می‌بیند؛ بنابراین این رفت و آمد بینادیداری بدون اینکه متوجه باشیم در زندگی روزمرة ما وجود دارد. این دیدن و سوژۀ دیدن، شدن، شرایط معنایی را ایجاد می‌کند. بحث من دربارة این است که دیدن چیست و این دیدن‌ها چگونه معنادار می‌شود.

نگاه همواره یک فرازبان است؛ چون (بدون کلام) گفتگو می‌کند و ایجادکننده تعامل است. نگاه اطلاعات را از منبعی به منبع دیگر انتقال می‌دهد. نگاه به‌سادگی و به‌تنهایی می‌تواند به شما بفهماند که منظور من چیست، چه حالت و روحیه‌ای دارم... خوشحالم یا ناراحت، فعالم یا غیرفعال و... . همه اینها از طریق نگاه منعکس می‌شود. اینک سعی بنده بر این است تا بتوان یک نوع شناسی از دیدن ارایه دهم. برای روشن نمودن موضوع تا کید بیشتر من بر عکس خواهد بود و از تعامل دیداری در عکس سخن خواهم کرد.

برای خواندن متن کامل در زیر کلیک کنید.

دکتر حمید رضا شعیری استاد دانشگاه تربیت مدس و مدیر گروه نشانه شاسی انسان شناسی و فرهنگ است

پرونده ی «حمید رضا شعیری» در انسان شناسی و فرهنگ
http://www.anthropology.ir/node/9622

 

 

پیوست	اندازه
27422.pdf	558.69 KB