فلسفه امروزین علوم اجتماعی با نگرش چند فرهنگی

گروه کتاب و رسانه

فلسفه امروزین علوم اجتماعی با نگرش چند فرهنگی؛ نویسنده برایان فی؛ مترجم خشایار دیهیمی؛ چاپ اول 1381؛ انتشارات طرح نو
در سرتاسر تاریخ علوم اجتماعی سوال اساسی این بوده است که "آیا علوم اجتماعی "علمی" هستند یا می توانند باشند؟" بر این اساس متخصصین این علوم همواره سعی کرده اند تا برای آنکه این علوم را در زیرمجموعه مفهوم پوزیتیویستی علم قرار دهند، روشهای خود را با علوم طبیعی منطبق کنند.
با مرگ پوزیتیویسم و حرکت به سوی نسبی گرایی، جایگاه سنتی و بی تزلزل علم تغییر می کند و در همان راستا ایمان به علم نیز جای خود را به نوعی شک و بی اعتمادی می دهد. هنگامی که این سوال مطرح می شود که "هژمون علم نشان دهنده تفوق عقلی و فکری آن است؟ و یا صرفا قدرت برخی گروه ها را در تسلط بر نهادهای سیاسی و فکری نشان می دهد؟" نتیجه نهایی در واقع چیزی نیست مگر رسوایی علم.
نسبی گرایی مشوق اعتقاد به اصالت تعدد فرهنگ ها است، چرا که این امر به مسئله ای مهم و حیاتی در جهان معاصر برمی گردد: اینکه مردم یا افرادی که با هم تفاوت های مهمی دارند بایستی در تماس و تعامل با یکدیگر باشند. اعتقاد به اصالت تعدد فرهنگ ها این مسئله و مشکل شناخت شناسانه را پدید می آورد که "اگر دیگران در ساختار و نظام خود زندگی می کنند و ما در ساختار و نظام خود، چگونه می توانیم آنها را درک کنیم؟" اگر قرار باشد ما فقط تنها زمینه ی اجتماعی و ساختار اندیشه ای را که در آن شکل گرفتیم را بفهمیم، علوم اجتماعی علاوه بر از دست دادن کارکرد خود، بی معنا می شوند.
با توجه به این مسئله سوال اساسی در فلسفه ی علوم اجتماعی امروز به جای "آیا پژوهش اجتماعی علمی است یا نه؟" باید این باشد که "درک و فهم و دیگران – خصوصا دیگرانی متفاوت – آیا ممکن و مقدور است یا نه، و اگر ممکن و مقدور است چنین درک و فهمی مشتمل بر چه چیزی است؟" این کتاب چنین سوالی را طرح می کند.

فهرست مطالب
مقدمه مترجم
مقدمه: نگرشی چند فرهنگی به فلسفه علوم اجتماعی
1.    آیا باید همان کس (یا از همان کسان) باشی تا آن کس را بشناسی؟
2.    آیا برای آنکه خودمان باشیم نیازمند دیگرا ن هستیم؟
3.    آیا فرهنگ و جامعه ما، ما را آنی می کند که هستیم؟
4.    آیا افراد در فرهنگ های مختلف در جهان های مختلفی زندگی می کنند؟
5.    آیا باید فرضمان این باشد که دیگران موجوداتی عقلانی اند؟
6.    آیا باید فهم ما از دیگران طبق ضوابط و ملاک های خود آنها باشد؟
7.    آیا معنای رفتار دیگران همانی است که خود از آن مراد می کنند؟
8.    آیا فهم ما از دیگران اساسا تاریخی است؟
9.    آیا ما داستانها را زندگی می کنیم یا فقط آنها را می سراییم؟
10.    آیا ما می توانیم درکی عینی از دیگران داشته باشیم؟
نتیجه گیری: از فلسفه چندفرهنگی علوم اجتماعی چه می توان آموخت؟
کتابنامه
نمایه