قانون حفاظت و بازگرداندن سنگ قبرهای بوميان آمريکا

رزمن، پاول و ویزگراو، برگردان پرستو جوزانی

قانون حفاظت و بازگرداندن قبرهای بوميان آمريکا (NAGPRA)[1]، مصوب 1990، برای برگردادن اشيای هنر می­بايست مجموعه­هايشان را بررسی و فهرستی منتشر کنند از بقايای انسانی، اشيای مقدس و تدفينی، و "ميراث فرهنگی،" شناسايی خاستگاه جغرافيايی، خاستگاه فرهنگی، و حقايق مربوط به ورود اشياء.(دوبين: 2001: 23، فين-در 2002: 119). پس از انتشار فهرست، قبايل ممکن بود مدعی اشياء بشوند. قبايل بازگرداندن ساخته های فرهنگی را لازمه ی ادامه ی سنت هايشان می ديدند. حتی قبل از تصويب قانون، زونی برای بازگردادن تراشکاری های شبه انسانی چوبی از خدايان جنگشان آغاز به تلاش کرده بود، با انگيختگی بسيار فزاينده ای در فعاليت های سياسی بومیان آمريکا، "جنبش قدرت سرخ" اواخر دهه 60 آغاز شد. اين خدايان جنگ يک جنبه ی نمادين از مذهب زونی بود، و در 1993 "65 خدای جنگ معين و به زونی بازگردانده شدند" (فين-در 2002: 06). پيکوس پوئبلو[2] روند بازگرداندن ساخته ها را از موزه ی پی بادی[3] هاروارد در سال 1991 آغاز کرد، اما بيش از 130 صندوق از مواد تا 1999 برگردانده نشدند (فين-دار 2002: 2). (NAGPRA) همچنين "ممنوعيت تجارت" را در اشيای تدفينی و مقدس اعمال می کند.

حتی قبل از قانون NAGPRA، در سال های 1930 و 1940 قبايلی مانند اوسيج[4] و شمال کارولينای چروکی[5] موزه های خود را راه اندازی کردند، هرچند تا سال های 1960 و 1970 جنبش موزه های قبيله ای به صورت واقعی "برخاسته" نشده بودند (وات: 2007: 70). اين موزه ها، که متعلق به قبايل بودند و توسط آنها اداره می شدند، تنها به عنوان جاودانه کردن تاريخ و فرهنگ قبيله ای ديده نمی شد، بلکه همچنين به عنوان "محک يا نقطه ی برجسته ای از مجموعه ی ارزش های قبيله ای ديده می شد ... بيانيه ای که ما مهم هستيم و نگهداری از ارزش های فرهنگی مهم است" (وات 2007: 73). دو بازديدکننده ی اين موزه ها در اولويت و اهميت بيشتری هستند، اجتماع قبيله ای و سپس عموم مردم. لازم است که پيام های منتقل شده توسط نمايشگاه ها بين آنچه که به ايجاد اين جدايی های "ملی" هدايت شده است تعادلی برقرار کنند. بعلاوه، اسحاق توضيح می دهد که چگونه برای راه اندازی موزه ی آ.شيوی آ.وان توسط زونی، رويکرد زونی به دانش و انتقال آن، و ترکيب بين نسل های پير و جوان معطوف به توليد و انتقال دانش، هر دو مطابق است با اينکه موزه ها تصميم می گيرند چگونه موادشان را به نمايش بگذارند (2007). امروزه بيش از 120 موزه ی قبيله ای در ايالات متحده است. موزه های قبيله ای مانند يوميستا[6] همچنين توسط ملت های نخست در کانادا ايجاد شد، اين موزه دارای وسائل جشن است که در سال های  1920 توسط حکومت کانادا  مصادره و متعاقباً در سال های زيادی پس از آن برگردانده شد.

 

Rosman, Abraham & Rubel, Paula G. & Weisgrau, Maxine (2009) THE TAPESTRY OF CULTURE : An Introduction to Cultural Anthropology; New York: Altamira (296-297)

 

 

[1] - قانون فدرال در ايالات متحده آمريکا مبنی بر ضرورت بازگردادن بقايای انسانی و برخی ساخته های فرهنگی به گروه های بومی به رسميت شناخته شده.

[2] -Pecos Pueblo

[3]- Peabody

[4] -Osage

[5] -North Carolina Cherokee

[6] - U’mista