پروژه دوخانگی فرانسوی؛ تحقق هویت خانوادگی (4)

سوفی شوالیه برگردان نازنین دلنواز

شرح تصویر: پرندگان تاکسی‌درمی شده‌ای که بخشی از دکور این دیوار هستند، هدیه شکارچیان منطقه محل سکونت یکی از زوج‌های اطلاع‌رسان پژوهش حاضر است.
اطلاع‌رسان‌های من در بحث‌هایشان، همیشه نظراتشان را با لوازم اساسیشان شروع می کردند. این لوازم، ترکیبی از دو مجموعه است: لوازم اتاق

دکوراسیون در بحث

اطلاع‌رسان‌های من در بحث‌هایشان، همیشه نظراتشان را با لوازم اساسیشان شروع می کردند. این لوازم، ترکیبی از دو مجموعه است: لوازم اتاق ناهارخوری شامل یک میز و صندلی ها، اغلب در ترکیب با میز کنسول، و لوازم اتاق نشیمن، ترکیبی از مبل راحتی سه تکه، میز قهوه خوری و مجموعه وسایل تلویزیون. خانواده های جوان بر دومین ترکیب وسایل اساسی تاکید می کردند. مجموعه وسایل اتاق ناهارخوری اغلب در این خانواده ها غایب است؛ یک میز کنسول مدرن آخرین یادآور ترکیب قدیمی است. زوج های جوان یا در آشپزخانه غذا می خورند یا با یک سینی و بشقاب غذا روی پاهایشان بر روی کاناپه هایشان می نشینند.

اجزای اصلی مبلمان، اتاق نشیمن را مشخص می کنند و مظهر اصلی "خانه" و "خانوداه" هستند. وسایلی که در ابتدای ازدواج خریداری می شود از یک زوج تازه حکایت دارد: مجموعه ی ناهارخوری رسمی تر برای نسل های قدیمی تر، و مجموعه سه تکه راحترتر برای جوانترها. 

این عناصر اصلی، پایه های این بحث بودند زیرا آنها عادت به بیان یک مدل، بدون آشکار کردن زودهنگام پیوندهای شخصی تر داشتند[1]. سپس اطلاع‌رسان‎های من در خصوص اشیای تزیینی که اغلب به وقایع بیرون از چرخه ی خانواده و برای مثال دنیای حرفه ای باز می گشت صحبت می کردند[2]. هم میز تلویزیون و هم میز کنسول به عنوان "محراب خانگی" کارکرد داشتند، چیزهایی که مردم وسایل بسیار معنی دار و ارزشمندشان را بر روی آن نمایش می دادند.

نشیمن مشترک، محل نمایش بزرگ خانواده و وسایل مرتبط به لحاظ منطقه ای است، همانند خانواده ی رافین[3] که در اوایل دهه 70 میلادی ازداوج کرده اند. آنها وسایل ابتدایی شان را در شروع ازداوجشان خریداری کردند: راحتی سه تکه، میز قهوه خوری و مجموعه ناهار خوری  و میز کنسول. وسایل زندگی اولیه، ایجاد یک خانواده ی جدید را نشان می دهد. حتی خرید مجموعه وسایل تلویزیون نیز به وقایع خانوادگی گره خورده است؛ این وسیله زمانی خریده شد که خانم رافین حامله و مجبور شد در خانه بماند. با این حال، بعد از دوازده سال زندگی مشترک، او از مبلمان سفید براق که تمیز کردنش سخت بود، ناراضی شد و این زوج، مجموعه ی مبلمان جدیدی خریدند: یک راحتی سه تکه چرمی مشکی و ناهار خوری، همراه با چند تکه اضافه مانند قفسه و میز تحریر. 

اشیای تزیینی آنها قصه های خودشان را می گویند. برخی توسط خانم رافین از مغازهای دست دوم فروشی خریداری شده بودند، مانند تندیس زن برهنه در کریستال سو[4] . با این حال، بیشتر اشیای تزیینی آنها، سوغاتی ها یا هدایایی بود که به مناسبت های خاص ارتباط داشتند. سوغاتی های تعطیلات، یادآوری کننده ی وقایع خانوادگی هستند، مانند کاسه شیشه ای مورانو[5] از طرف یک زوج مسافر ونیزی یا بشقاب الجزایری از تعطیلاتشان در آفریقا. ساعت آویخته شده به دیوار را همکار خانم رافین به عنوان هدیه به او داده بود، هنگامی که او کارش را بعد از تولد اولین فرزندش ترک کرد. هدایای عروسی، مانند بشقاب های تزیینی ماهی از کوییمپر[6] (بریتنی)[7] و مجله راک، نشانه هایی از عروسی و ازدواج هستند.            

پر پرندگان که دیوارها را تزیین کرده، هدایایی از طرف شکارچیان لاکروسی[8]، منطقه ای در مرکز فرانسه، هستند. زوج مذکور از این منطقه آمده اند و خانواده هایشان همچنان در آن جا زندگی می کنند. آنها همچنین یک خانه در لاکروسی به ارث برده اند که به عنوان خانه ی تعطیلات از آن استفاده می کنند. آقای رافین، یک کارگر یقه آبی در خدمات شهری است که به پاریس منتقل شده است. هر دوی آنها خیلی به پرده ی طرح دار امبوسن[9] علاقمند هستند، زیرا مرکز شهر امبوسن که در تولید پرده های نقش دار مشهور بوده، به زادگاه بومی آنها نزدیک است.

 دکوراسیون داخلی خانواده ی رافین، تجمع اجزای مبلمان و وسایل در طول یک دوره زمانی است. برای خودشان، این اشیا چیز خاصی نیستند، زیرا آن ها اساسا کالاهای تولید انبوه شده هستند. با این حال، رابطه های ایجاد شده میان عناصر، در بیان شان از هویت ساکنان، خاص و معنادار هستند. من این روابط ساخته شده را "پیوندهای درونی"[10] می نامم، که بر مبنای ویژگی های اشیایی هستند که من آن‌ها را "پژواک ها"[11] نامیده ام.

برگردیم به خانواده ی رافین، پیوند های درونی آشکار میان اشیای تزیینی آنها، بر اساس روابطشان با لاکروسی، منطقه زندگی آنها است. پیوندهای درونی میان این اشیا از پیش به آن ها داده نشده بلکه توسط بازیگران و بر پایه ی پژواک هایی- که در مورد خانواده ی رافین احتمالا ایده ها ی خیالی از طبیعت دست نخورده منطقه است- ساخته شده و توسط پرندگان تاکسی‌درمی شده و هنر سنتی پرده های نقش دار نشان داده می شود.          

در پشت مشخصه های هر نشیمن، یک وابستگی مشترک میان قطعات اصلی وسایل خانه که در بیشتر نشیمن‌ها یافت می شود، وجود دارد. بحث های مذکور، این مشاهدات را تایید می کنند: آنها بر اساس وجود عناصر ضروری اتاق نشیمن بررسی می شوند. با پیروی از پیوندهای درونی ای که هویت خانواده را بازتاب میدهد، مبلمان و اشیای تزیینی دیگر به آن اضافه می شوند. پیوندهای درونی میان عناصر اساسی مبلمان، یک مدل اجتماعی- فرهنگی را بیان می کند که به یک گذشته بورژوازی و یک گروه سنی خاص مرتبط است.

 

[1]  بحث ها پیوندی میان یک شی یا مجموعه هایی از اشیا و وقایع زندگی برقرار می سازند؛ این پیوند می تواند یا حقیقت باشد یا افسانه. بحث ها براساس ماهیتشان، ساختارهای واقعیت و اغلب در مغایرت با مشاهدات باارزش ناشی از توجهات جدی هستند.

[2]  برخلاف اشیای تزیینی که به ندرت استفاده می شوند، در مورد برخی از اشیا، کاربرد می تواند نشان دهنده معنی باشد. فقط بحث ها یا در بعضی مواقع، چرخه ی اشیای تزیینی می تواند معنی آن ها را روشن کند.

[3] Rufin

[4] Sèvres crystal

[5] Murano 

[6] Quimper

[7] Brritany

[8] La Creuse

[9] Ambusson

[10] Affinities

[11] Echoes

 

این مطلب، ترجمه بخشی از فصل هفتم کتاب «در خانه، یک انسان‌شناسی فضای خانگی» نوشته  سوفی شوالیه است.

ادامه دارد...

 

پروژه دوخانگی فرانسوی؛ تحقق هویت خانوادگی (1)

پروژه دوخانگی فرانسوی؛ تحقق هویت خانوادگی (2)

پروژه دوخانگی فرانسوی؛ تحقق هویت خانوادگی (3)

 

صفحه شخصی نازنین دلنواز در انسان‌شناسی و فرهنگ