حیواناتی که خودخوری میکنند + تصاویر

حیوانات ی که خودشان را نوش جان میکنند!

بعضی از حیوانات در شرایطی قرار میگیرند که به جای شکار طعمه از بدن خود تغذیه می کنند یعنی اقدام به خوردن قسمتی از بدن خود میکنند در ادامه این بخش چند مورد از این حیوانات را معرفی می کنیم.

 

«اُتو کانیبالیسم» به پدیده ای اطلاق می شود که موجودی از بدن خودش تغذیه کند. این اتفاق به شکل ضعیف شده ای در انسان هنگام جویدن ناخن قابل مشاهده است، اما برخی از موجودات زنده پا را فراتر گذاشته و بخش بزرگتری از بدن خودشان را میل می کنند!

 

 

این شاه کبرای نر در حال خوردن یک شاه کبرای ماده است. اما آیا امکان دارد که یک مار دُم خودش را بخورد؟

به گزارش بی بی سی انگلیسی، طبیعت بی رحم است. شکی در آن نیست. برخی از موجودات برای تغذیه، تولید مثل و حتی سرگرمی از انواع شکنجه های مخوف علیه موجودات دیگر استفاده می کنند. "همنوع خواری" یا کانیبالیسم بین برخی از گونه های دنیای حیوانات رواج دارد؛ بدان معنا که یک جانور، عضو دیگر گونه خود را برای تغذیه و یا تصاحب قدرت می خورد.

اما یک رفتار عجیب دیگر در بین موجودات زنده مشاهده می شود:گاهی اوقات برخی از حیوانات بخشی از بدن خودشان را می خورند. این رفتار بسیار عجیب "خود خواری" یا اُتو کانیبالیسم (autocannibalism) نامیده می شود.

خرس سیاه آسیایی که یک پایش را از دست داده است

به همین خاطر ما از خوانندگان خود پرسیدیم که آیا تاکنون چیزی در مورد اتو کانیبالیسم شنیده اند؟

سلینا پاسخ داد:«بعید می دانم که جانوری تعمداً بخشی از بدن خودش را برای تغذیه کردن استفاده کند. شاید برخی از جانوران برای رهایی از دام و تله بخشی از پا یا حتی دُمشان را بجوند.»

این مسئله خوشبختانه یا متاسفانه صحت دارد! چندین مرتبه گزارش شده که سگ ها، خرس ها و شامپانزه ها برای رهایی از یک تله، بخشی از پوست، عضله، تاندون ها و یا حتی استخوانشان را می جوند. نمونه دیگر پلنگ نگون بختی است که تصاویرش در سال 2007 منتشر شد. آن پلنگ در پارک ملی تسو نیلو در سوماترای مرکزی یکی از پنجه هایش را جوید تا خودش را از تله رها کند.

 

با چه منطقی سازگار است؟

این رفتار گرچه برای ما بسیار عجیب است ولی برای جانوران منطقی به نظر می رسد:هر چه نباشد، از دست دادن یک عضو بدن بهتر از مرگ و به دام افتادن است!

اما حتی اگر این منطق را هم بپذیریم، جانوران دیگری در حیات وحش وجود دارند که به دلایل کمترْ منطقی از بدن خودشان تغذیه می کنند.

لارو یکی از گونه های آب دزدک دریایی – ستون فقرات آن مشخص است

موردی که مغزش خودش را می خورد!

ویلیام ترل نیز پاسخ داد:«آب دزدک دریایی مغز خودش را به عنوان یکی از مراحل چرخه حیاتش می خورد.»

آب دزدک دریایی (Sea squirts) از زیرشاخه های دُم طنابداران به حساب آمده و جانورانی دریا زی کوچک با پوششی سیلیسی هستند. بدن این جانور دارای یک کیسه و دو لوله برای ورود و خروج آب می باشد که تصفیه آب در داخل کیسه آن صورت می گیرد. آن ها به لحاظ ساختار کاملا ساده بوده و در اقیانوس زیست می کند.

زندگی آن ها به شکل یک لارو شناگر آغاز شده و ظاهرشان نیز شبیه بچه وزغ است. هر لاروْ سپس به صخره یا یک سطح دیگر متصل شده و پس از آن دیگر هرگز تکان نمی خورد. آب دزدک دریایی درست شبیه کرم پیله ساز، متحمل دگردیسی شدیدی شده و کاملا متفاوت می شود. یک آب دزدک دریایی بالغ چیزی شبیه کیسه برآمده است که از طریق فیلتر کردن آب های مجاور تغذیه می کند.

سبک زندگی متفاوت لارو آب دزدک دریایی و نمونه بالغ آن بدان معناست که این جانوران از لحاظ داخلی نیز کاملا تغییر می کند.

یک آب دزدک دریایی بالغ که ستون فقراتش را از دست داده است

جان بیشاب، عضو انجمن بیولوژیکی جانوران دریایی، در پاسخ به سوال ما گفت:«بدن لارو آب دزدک دریایی ساختار کاملا ساده ای دارد:یک رشته عصبی در پشت این جانور قرار دارد که شبیه ستون فقرات جانوران پیچیده تر از لحاظ ساختاری است. در سر این رشته عصبی، توده ای از یاخته های عصبی یا "وزیکول مغزی" و همچنین اندام هایی برای درک نور و جاذبه وجود دارد که به جانور کمک می کند محلی برای ادامه زندگی پیدا کند.»

بیشاپ در ادامه می گوید:«اما اکثر آن ساختار همزمان با بلوغ جانور از بین می رود، زیرا آب دزدک دریایی بالغ برای ادامه زندگی دیگر نیازی به اندام های حسی، رشته عصبی و یا حتی دُمش ندارد و به همین دلیل آن ها را مجددا می مکد. سپس وزیکول مغزی این جانور ساکن به توده مغزی بدل شده که فقط در امر تغذیه آن را یاری می کند.»

رفتار آب دزدک دریایی آنقدرها که به نظر می رسد "خون خوارانه" نیست! اینگونه نیست که جانور فقط مغز ساده اش را "بخورد" یا "هضم کند،" چرا که آن را به اندام مفیدتری تبدیل می کند.

جنایت بزرگتر

با این وجود، جانورانی هستند که مرتکب جنایت علیه خودشان می شوند! جان الن گرلاک این چنین پاسخ می دهد:«ماری که مارهای دیگر را می خورد (مثل شاه کبرای و موش) ممکن است به اشتباه شروع به خوردن دُم خودش کرده و سرانجام خودش را ببلعد. واژه یونایی "اوروبروس" برای آن وجود دارد.»

[اوروبروس یا دُنب خوار نمادی باستانی از مار یا اژدهایی است که دم اش رو می خورد. این نماد، نشان دهنده چرخه ابدی تناسخ یا ابدیت است. این نماد به طور گسترده در نمادهای مکتب گنوسی، کیمیاگری و مکتب هرمسی به کار رفته است.]

کاربر دیگری که حالا نظرش را از روی فیسبوک پاک کرده، نوشته بود:«آن مار (تصویر اول) نیمی از بدن خودش را خورده و به خاطر خفگی مرده است.»

اما آیا ماری به این کودنی وجود دارد که دم خودش را با غذا اشتباه بگیرد؟

این آخوندک چینی در حال تمیز کردن خودش است – این گونه به خاطر "هم نوع خواری" مشهور شده است

سالی ساوث، عضو موزه استرالیای جنوبی در آدلاید، می گوید:«اکثر مارها توسط حس حرارتی طعمه هایشان را پیدا می کنند. به همین خاطر، به ندرت پیش می آید که دم خودشان توجهشان را جلب کند. اما برخی از مارها از روش "به دام اندازی دُمی" (محکم تکان دادن دم) توجه طعمه را جلب می کنند. حتی برخی از مارها هنگام هیجان زدگی این کار را انجام می دهند. مارها مغز کوچکی دارند و رفتارشان به جای پیش کنشگری، واکنشی است. به همین دلیل، تکان دادن دم ممکن است باعث شود که آن مار فکر کند شکار را دیده است.»

جیمز مورفی، عضو موزه ملی تاریخ طبیعی واشنگتن آمریکا (متعلق به موسسه اسمیتسونین) نیز می گوید:«یک بار یک شاه کبرا داشتیم که داشت پوست می انداخت و پوستش هنوز از قسمت دم به او وصل بود. مار اما شروع به خوردن پوستش کرد. سپس داشت بدن خودش را از قسمت دُم می بلعید که خوشبختانه من سر رسیدم.»

پیشنهاد مورفی برای حل مسئله این است که «بوی شکار به جای مانده بر روی بدن مار، مخصوصا هنگام بلعیدن، می تواند موجب سردرگمی مار شود و آن مار بدن خودش را با طعمه اشتباه بگیرد.»

گاهی اوقات پیش می ِآید که مارها خودشان را بخورند، اما این اتفاقا تعمدی به نظر نمی رسد.

جانوران نزدیک به انسان

پدیده اتوکانیبالیسم در مورد جانوران نزدیک تر به انسان چگونه است؟ علی الخصوص آیا پستانداران نیز خودشان را می خورند؟

یک گربه خانگی در حال خوردن جفت خود پس از زایمان

چریتی یانگ نیز از طریق فیسبوک به ما جواب داد که «ممکن است حیوانات بنا به دلایل مختلفی بخشی از بدنشان را بخورند... مثلا جانورهایی مثل گربه ها پس از زایمان جفت خواری می کنند.»

سینتیا کویل، پژوهشگر دانشگاه پزشکی شیکاگو می گوید:«این رفتار کاملا آشنا است. اغلب پستانداران، جفت و همچنین مایع آمنیوتیک خود را هنگام بارداری و پس از زایمان می خورند. چندین فرضیهدر این مورد وجود دارد که نشان می دهد این کار مفید است.»

جفت خواری در انسان!

مارک کریستال، محقق دانشگاه بوفالوی آمریکا نیز می گوید:«جفت خواری می تواند نشانه ی خلاص شدن مادر از درد باشد.» کریستال بیشتر در مورد خزندگان تحقیق می کند اما بر روی مورد عجیب دیگری نیز تحقیق کرده است:«برخی از زنان [و مردان] جفت خود را می خورند.»

کویل و گروهش در سال 2015 بر روی پدیده "جفت خواری انسان" تحقیق کردند و دریافتند که این اتفاق نادر است. آن ها همچنین متوجه شدند که برخلاف ادعای برخی مبنی بر سنتی و طبیعی بودن جفت خواری در انسان، این پدیده نسبتا مدرن است!

کویل می گوید:«ما نتوانستیم هیچ مورد تاریخی از جفت خواری انسان را در فرهنگ های مختلف بیابیم. به نظر می رسد که این عمل پدیده ای مدرن باشد و بیشتر در جوامع غربی رخ دهد.»

اگر شما جفت خود را نخورید، یک چیز دیگر آن را خواهد خورد!

خانم کویل در ادامه می افزاید که برخلاف ادعای مطرح شده، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد خوردن جفت انسان پس از زایمان سودمند است.

در آخر، وی اضافه کرد:«مدافعان جفت خواری در انسان اغلب از پژوهش های انجام شده بر روی حیوانات برای توجیه این مسئله برای سودمند بودن آن در انسان ها استفاده می کنند. اما فواید مذکور از جمله جلوگیری از افسردگی پس از زایمان و همچنین افزایش شیردهی و انرژی مادر، حتی در مطالعات انجام شده بر روی حیوانات هم هرگز تایید نشده است. به همین خاطر، شاید بتوان گفت که جفت خواری در انسان تنها اثر دارونمایی دارد.»

اگر حق با کویل باشد، پس می توان گفت که انسان های جفت خوار نمونه ای نادر از اتوکانیبالیسمِ تعمدی حیوانی هستند. البته باید این مورد را استثنا قرار دهیم که اگر پلنگی به دام بیفتد، برای رسیدن به آزادی احتمالا چاره ای جز خوردن پای خودش نداشته باشد!

حیواناتی که خودخوری میکنند + تصاویر