پرطرفدارترین و بهترین خودرو های اسپورت کلاسیک

 بهترین خودروهای اسپورت کلاسیک سال

بهترین خودروهای اسپورت کلاسیک سال در نمونه های مختلف هم امکانات ویژه خود را دارا هستند و تجهیزاتی در آنها بکار رفته است که آنها را به زیباترین و دیدنی ترین شکل ممکن در آورده است در این بخش به معرفی چند مورد از این خودروها پرداخته ایم.

 

فروش خودروهای کلاسیک سرعت بیشتری یافته و نیازی نیست که به علمی پیشرفته برای دانستن علت آن دست یافته باشید.

 

در زمانی که خودروهای کلاسیک روز به روز بهای بالاتری پیدا می کنند، بسیاری از سرمایه گذاران و البته طرفداران فکر می کنند که زمان خرید فرا رسیده است.خصوصاً خودروهای کلاسیک اسپورت اغواکننده تر هستند زیرا این پتانسیل را دارند که سرمایه ی شما را با لذت رانندگی واقعی چندین برابر کنند.

 

در این زمانه برای هر بودجه ای خودروی کلاسیک مناسبی پیدا می شود. در این نوشته 10 خودروی کلاسیکی را معرفی کرده ایم که دربرگیرنده ی طیف بیشتری از علاقه مندان بوده است.

جگوار E-Type

برای فهمیدن اثری که این خودرو در هنگام عرضه در سال 1961 ایجاد کرد باید به خودروهایی که عموم مردم در آن زمان سوار می شدند فکر کرد. در میان خیل عظیمی از خودروهای آستین، موریس و فورد،E-Type با استایلی بسیار زیبا و قول حداکثر سرعت 240 کیلومتر در ساعت خودرویی فوق العاده بود.

 

انزو فراری E-Type را زیباترین خودرویی می نامد که تابه حال ساخته شده است. این خودرو در ابتدا از پیشرانه ی 6 سیلندر 3.8 لیتری استفاده می کرد که بعدها به پیشرانه ی 4.2 لیتری و نهایتاً پیشرانه ی مشهور 12 سیلندر 5.3 لیتری مجهز گشت. تولید این خودرو سرانجام در سال 1975 متوقف گردید.

این خودرو به خاطر تکنولوژی بکار رفته و استایل خود جلوتر از زمان بود و سیستم تعلیق مستقل، فرمان راک اند پینیون مستقیم و ترمزهای دیسکی از ویژگی های E-Type است.

 

MGB

میزان دسترسی مردم به این خودرو و بهای آن موفقیت عظیم MGB را در انگلستان و خارج از آن تضمین نمود. در خلال سال های 1962 تا 1980 بیش از نیم میلیون دستگاه از این خودروی نمادین ساخته و فروخته شد که بسیاری نیز به آمریکا راه یافتند.

 

این خودرو حتی در دهه ی 60 نیست به طور خاصی مدرن نبود اگرچه که ساختار مونوکوک آن نسبتاً پیشرفته محسوب می شد.MGB از پیشرانه ی سری B 1800 سی سی با قدرت 95 اسب بخار سود می برد و ادعا می شد که در مدت 11 ثانیه به سرعت 96 کیلومتر در ساعت می رسد.

این خودرو در ابتدا به صورت رودستر دو سرنشینه در دسترس بود اما بعدها نسخه ی کوپه ی طراحی شده توسط پینین فارینا نیز به خط تولید اضافه شد. در سال های 1969 تا 1976 نیز پیشرانه ی قدرتمند 6 سیلندر قابل سفارش بود و بعدها پیشرانه 8 سیلندر نیز پیشنهاد شد.

 

فراری 250 جی تی

این خودرو که با نام 250 جی تی کالیفرنیا اسپایدر نیز شناخته می شود قیمت بسیار بالایی داشته و یکی از کلاسیک ترین خودروهای عصر حاضر است.

 

اولین نمونه های این خودرو با پیشرانه 12 سیلندر 3 لیتری در پیست مسابقه ظاهر شدند. نسخه های جاده ای آن سه سال بعدتر به بازار آمدند. شاسی خودرو در نمونه های با فاصله بین محورهای کم و زیاد قابل سفارش بود. خاص ترین نسخه ی فراری 250 مدل 250 GTO است که برای مسابقات جی تی تدارک دیده شده بود. بین سال های 1962 تا 1964 تنها 39 دستگاه از این مدل ساخته شد.

 

AC کبرا

ایده ی قرار گرفتن پیشرانه ی 8 سیلندر قلدر آمریکایی در یک خودروی سنتی انگلیسی اولین بار توسط کارول شلبی مطرح شد. ایده ی ابتدایی او استفاده از پیشرانه های شورلت بود اما فورد به این ایده علاقه ی بیشتری نشان داد و AC به گیربکس، پیشرانه و دیگر متعلقات آمریکایی مجهز گردید و در این کشور با نام شلبی کبرا به فروش رسید.

 

در ابتدا از پیشرانه ی 7.5 لیتری در خودرو استفاده شد اما بعداً پیشرانه ی مشهور 8 سیلندر 4.7 لیتری ظاهر شد. بعدها در سال 1965، برای اینکه کبرا در مسابقات بین المللی جی تی شرکت کند پیشرانه ی بلوک بزرگ 7 لیتری فورد روی این خودرو نصب شد. برخی از این خودروها به عنوان مدل های خیابانی نیز فروخته شدند.

این خودرو اگرچه یک مدل مسابقه ای موفق بود اما آئرودینامیک ضعیفی داشت و مناسب سرعت های بالا نبود. تولید شلبی کبرا در سال 1967 متوقف شد اما نسخه ی خود AC که AC 289 خوانده می شد تا سال 1969 در انگلستان تولید شد.

 

پورشه 911

حقیقت کوچکی وجود دارد و آن اینکه 911 های ابتدایی اصلاً 911 نبودند. پورشه این خودروها را در ابتدا 901 نام گذاری کرد اما پژو سیستم نام گذاری سه رقمی خود با یک صفر در وسط را ثبت کرده بود. پورشه دوباره فکر کرد و چون پیش از 901 حدود 100 خودرو فروخته بود نام آن را به 911 تغییر داد.

 

پورشه 911 به یک نماد تبدیل شده و طراحی پایه ای آن برای چندین دهه تغییری نکرده است البته که تکنولوژی و کارایی آن روز به روز بهتر شده است. اولین نشانه های تغییر 911 زمانی بود که سیستم تزریق مستقیم سوخت در این خودرو بکار گرفته شد و فاصله بین محورها نیز برای هندلینگی عالی طویل تر شد. البته نسخه های کاربراتور دار این خودرو از جمله کلکسیونی ترین نمونه های پورشه هستند.

 

فراری دیتونا

این خودروی کلاسیک در واقع اصلاً دیتونا نیست و خود فراری آن را به عنوان 365 GTB/4 می شناسد. نام مستعار این خودرو به خاطر کسب هر سه رتبه ی نخست در مسابقات 24 ساعته دیتونای سال 1967 به این خودرو داده شد.

 

قلب آهنین دیتونا که در جلو قرار گرفته نسخه ی 12 سیلندر 4.4 لیتری است که 352 اسب بخار قدرت دارد و شتاب صفر تا 96 کیلومتری 5.4 ثانیه ای را به آن اعطا می کند و حداکثر سرعت خودرو نیز 280 کیلومتر در ساعت است.

طراحی این خودرو که دماغه ای طویل دارد توسط پینین فارینا صورت گرفت. حتی فراری نسخه های کم تعداد اسپایدر را نیز ساخت که هم اکنون بهای بالایی دارند. تولید این خودرو در سال 1973 پایان پذیرفت.

 

ب ام و 507

باور این موضوع سخت است که 507 از نظر تجاری موفق نبوده است. متأسفانه هزینه های ساخت خودرو بالا رفت و نزدیک بود که ب ام و ورشکست شود. در نهایت تنها 250 نمونه از این خودرو ساخته شد که همین موضوع باعث شده تا 507 به شدت کمیاب و کلکسیونی باشد.

 

ایده ی اولیه خوب بود:خودرویی با قیمتی در حدود 5 هزار دلار که در جایگاهی بین مرسدس 300SL و خودروهای اسپورت ارزان تر انگلیسی قرار می گرفت. متأسفانه با گذشت زمان هزینه های مهندسی خودرو بالا رفت و ب ام و باید این خودرو را با بهای 10 هزار دلار می فروخت که شکستی بزرگ برای ب ام و بود.

این خودرو از پیشرانه ی 8 سیلندر 3.2 لیتری 150 اسب بخاری استفاده می کند که به گیربکس 4 سرعته متصل است. شتاب صفر تا 96 کیلومتر در ساعت خودرو نیز 11 ثانیه اعلام شده بود.

 

لوتوس Seven

این خودرو در ابتدا به صورت یک خودروی کیت و به منظور استفاده از مزیت معافیت مالیاتی عرضه شد. ریشه های اولیه ی خودرو به یک مدل مسابقه ای تک سرنشینه که برای مسابقات فرمول 2 طراحی گردیده بود بازمی گردد. مدل های اولیه از پیشرانه ی 40 اسبی محبوب فورد استفاده می کردند.

 

فقدان هیجان این خودرو با عرضه ی مدل Super Seven در سال 1961 از بین رفت. در نهایت این خودرو از پیشرانه ی 1.6 لیتری فورد بهره گرفت که کارایی بالایی داشت.

 

آستین-هیلی 3000

این خودروی اسپورت بین سال های 1959 تا 1967 ساخته شد. نام خودرو نیز به خاطر استفاده از پیشرانه ی 6 سیلندر 3 لیتری به صورت 3000 انتخاب شد. این پیشرانه در حد نهایی خود قدرت 150 اسب بخاری داشت. وقتی این خودرو عرضه شد به سرعت به عنوان مدلی مسابقه ای شناخته شده و پیروزی های زیادی را در مسابقات مختلف کسب نمود.

 

شهرت این خودرو به خاطر سواری سفت، فرمان سنگین و پیشرانه ی غران بود. با این وجود آستین-هیلی 3000 در بازار کلاسیک امروزی خودرویی محبوب است.

 

Sunbeam آلپاین

ساخت این خودرو در سال 1959 و با پیشرانه ی 1.5 لیتری شروع شد. آلپاین با این پیشرانه شتاب 13.6 ثانیه ای داشت و سقف سرعت آن به 160 کیلومتر در ساعت می رسید.

 

سری دوم این خودرو در سال 1962 با پیشرانه ی 1.6 لیتری 80 اسبی عرضه شد اما سریع ترین مدل آلپاین سری های V بودند که بین سال های 1965 تا 1968 ساخته شدند و پیشرانه ی 1.7 لیتری 93 اسب بخاری داشتند.

 

این خودرو در موتوراسپورت کاملاً موفق بود و فروش بالایی نیز داشت و بسیاری از آن ها نیز به آمریکا صادر شدند. در حقیقت طراحی این خودرو بسیار روی آمریکا تمرکز داشت و کمی شبیه نسخه های کوچک تر فورد تاندبرد دهه ی 50 بود.

پرطرفدارترین و بهترین خودرو های اسپورت کلاسیک