بیماری های آمیزشی چگونه انتقال پیدا میکنند ؟

خانم ها عامل اصلی انتقال بیماری های آمیزشی

بیماری های آمیزشی یا عفونت های منتقله آمیزشی نامی کلی برای بیماریهای گوناگونی است که از طریق انواع روش های آمیزش جنسی ( آمیزش جنسی دهانی ، مهبلی ، مقعدی ) انتقال پیدا می کنند.

مـتاسفانه این روزها شیوع بیماریها و عفونت هایی که از طریق ارتباطات جنسی منتقل می شوند بسیار گسترده شـده است و تمام افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در معرض خطرات ناشی از این بیماریها قرار دارند. بـرخـی از آنـها با درد، زخم و ترشحات زیاد همراه هستند امـا سـایر آنها بدون هیچ گونه نشانه ای بوده و برای مدت زمـان طـولانی بـه صورت نهفته باقی مانده و ممکن است سـهـوا بـه دیگران منتقل شوند

به بیماری هایی که از طریق روابط جنسی منتقل می شوند آمیزشی می گویند. این بیماری ها می توانند از طریق همه روش های آمیزش منتقل شوند. برای بیماری های آمیزشی دو نوع پیشگیری وجود دارد. پیشگیری اولیه که از طریق آموزش است و پیشگیری ثانویه که با تشخیص بموقع و درمان مناسب شخص مبتلا انجام می شود و از گسترش آن هم در جامعه جلوگیری می کند.
باید بدانید عامل اصلی انتقال بیماری های آمیزشی در جامعه خانم ها هستند، چون یک خانم اگر در مواجهه با یک بیماری آمیزشی قرار گیرد، احتمال این که مبتلا شود بیشتر از مردان است و می تواند بدون علامت نیز باشد. در نتیجه اگر درمان نشود باعث انتقال بیماری در جامعه می شود. عوارض بیماری های آمیزشی در خانم ها، عفونت لگنی و به دنبال آن حاملگی خارج رحمی یا ناباروری است که متأسفانه درمان بیماری آمیزشی باعث برگشت قدرت باروری زن نخواهد شد.

خانم ها عامل اصلی انتقال بیماری های آمیزشی در جامعه هستند

به طور کل بیماری های آمیزشی (STD) را به دو دسته بزرگ قابل درمان و غیرقابل درمان تقسیم می کنند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی سالانه 333 میلیون مورد جدید بیماری آمیزشی قابل درمان (سیفیلیس، سوزاک، کلامیدیا و تریکومونا) در جهان اتفاق می افتد. به عبارتی از هر 20 فرد جوان یک نفر در سال به بیماری های آمیزشی قابل درمان مبتلا می شوند (در این آمار بیماری های آمیزشی ویروسی مثل ایدز کنار گذاشته شده اند). سه دهه قبل، شایع ترین بیماری آمیزشی، سوزاک و دو دهه قبل شایع ترین بیماری آمیزشی عفونت با کلامیدیا بود؛ ولی در حال حاضر شایع ترین بیماری آمیزشی عفونت با دو نوع ویروس پاپیلوم انسانی و ویروس هرپس یا همان زوناست. البته این آمارها مربوط به کل دنیا هستند. در بعضی نقاط جهان شایع ترین نوع بیماری آمیزشی متفاوت است.

در عین حال بیش از 30 نوع بیماری آمیزشی وجود دارد که شایع ترین آنها در چهار گروه طبقه بندی می شوند:

• باکتریایی شامل سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا، گرانولوم مغبنی و شانکر

• قارچی شامل کاندیدیاز

• ویروسی شامل هپاتیت، هرپس سیمپلکس یا همان زونا، ایدز، ویروس پاپیلوم انسانی و مولوسکوم کونتاگیوزوم که به صورت زگیل های ریز ظاهر می شود.

• انگل ها شامل شپش ناحیه تناسلی و جرب

نباید فراموش کنید بهترین روش پیشگیری از بیماری های آمیزشی اجتناب از تماس با فرد آلوده و تمامی مایعات طبیعی بدن او حتی بزاق دهان است. استفاده صحیح از کاندوم هم خطر ابتلا را خیلی کم می کند، ولی بعضی از بیماری ها با وجود استفاده از کاندوم قابل سرایت هستند. البته در صورت لزوم می توان برای تشخیص مبتلا بودن فرد به بیماری آمیزشی از تست های آزمایشگاهی مربوط استفاده کرد. باید توجه داشت بسیاری از عفونت ها بلافاصله پس از ابتلا قابل تشخیص نیستند، بنابراین باید یک مدت زمان مناسب اجازه داد تا تست مربوط مثبت شود. حتی بعضی بیماری های آمیزشی مثل ویروس پاپیلوم انسانی را ممکن است نتوان با آزمایشات دقیق تشخیص داد. یکی دیگر از روش های پیشگیری استفاده از واکسن است. بعضی از بیماری های آمیزشی ویروسی مثل هپاتیت، هرپس سیمپلکس و تعدادی از گونه های ویروس پاپیلوم انسانی نیز واکسن مؤثر دارند.

بیماری های آمیزشی چگونه انتقال پیدا میکنند ؟