Meglumine Comopund | اطلاعات دارویی | اطلاعات عمومی دارو

Meglumine Comopund

مگلومين کامپاند

موارد و مقدار مصرف:
فارماكوكينتيك
جذب: جذب اين دارو بعد از تزريق، سريع است.
پخش: بعد از تزريق عروقي به سرعت در تمام مايع خارج سلولي انتشار مي‌يابد. به ميزان بسيار كمي به پروتئين پيوند مي‌يابد.
حداكثر غلظت پلاسمايي دارو بعد از تزريق وريدي بلافاصله حاصل مي‌شود، اما غلظت دارو به سرعت و طي 10-5 دقيقه كاهش مي‌يابد.
دفع: نيمه عمر اين دارو در كليه سالم 60-30 دقيقه و در اختلال عملكرد كليه 140-20 ساعت است. در صورت طبيعي بودن كار كليه، 100-95 درصد مقدار تزريق شده در عروق طي 24 ساعت از راه كليه‌ها و 2-1 درصد از راه مدفوع دفع مي‌شود. در صورت اختلال شديد كار كليه، 15-10 درصد مقدار تزريق شده در عروق از راه مدفوع دفع مي‌شود. اين دارو با همودياليز يا دياليز صفاقي از بدن خارج مي‌شود.

موارد منع مصرف و احتياط:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
اين دارو باعث اختلال در نمايان شدن سلولهاي خوني، كاهش تعداد گلبولهاي سفيد و قرمز خون، تأثير بر آزمون دفع فنول سولفون فتالئين (PSP)، افزايش زمان پروترومبين و زمان ترومبوپلاستين، و تغيير در نتايج آزمونهاي كار تيروئيد مي‌شود. همچنين، اين دارو قابليت تجمع پلاكتها را كاهش داده و غلظت آميلاز سرم را به طور گذرا و غلظت يد پيوند يافته به پروتئين (PBI) را افزايش مي‌دهد.

تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: تشنج، لرزش، سرگيجه يا منگي، سردرد.
قلبي - عروقي: كاهش فشار خون (خستگي يا ضعف شديد و غيرمعمول)، ضربان نامنظم قلب، گشاد شدن عروق (گرمي و برافروختگي غير معمول پوست).
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ.
تنفسي: اسپاسم نايژه، ادم ريوي (خس خس شديد سينه يا تنگي نفس)، تورم حنجره.
ساير عوارض: واكنش آلرژيك (بثورات پوستي يا كهير، تورم صورت يا پوست، كلفت شدن زبان، خس خس سينه، تنگي نفس و اشكال در تنفس)، تشنگي غير معمول.
توجه : عوارض ذكر شده همراه با اضطراب، خستگي، هيدراسيون ناكافي و تغذيه كم معمولاً در كوتاه مدت خود به خود برطرف مي‌شوند، ولي ممكن است تظاهرات اوليه واكنش شديدتر باشند.

مکانيسم اثر:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: سابقه آلرژي يا آسم، بيماري قلبي (تزريق وريدي اين دارو ممكن است بار اسموتيك خون را افزايش داده و بيماري را تشديد كند)، دهيدراسيون، بخصوص اگر با ديابت، ازوتمي، يا ميلوم مولتيپل همراه باشد (ممكن است خطر بروز نارسايي حاد كليه را افزايش دهد)، اختلال شديد كار كبد (خطر مسموميت كبدي و آسيب كبدي افزايش مي‌يابد)، پر كاري تيروئيد، ميلوم مولتيپل، فئوكروموسيتوم، اختلال كار كليه (خطر بروز نارسايي حاد كليه افزايش مي‌يابد)، حساسيت به ماده حاجب، بيماري سلول داسي شكل (sickle cell disease).
موارد احتياط (براي راديوگرافي از قلب و عروق بزرگ) : تنگي آئورت، سيانوز در نوزادان، تنگي دريچه ميترال، ايسكمي ميوكارد، زيادي شديد فشار خون ريوي.
موارد احتياط فراوان (براي آنژيوگرافي مركزي): آرترواسكلروز مغزي با كاهش جريان خون در مغز، افزايش فشار داخل جمجمه‌اي، اسپاسم عروق همراه با خونريزي زير عنكبوتيه.
موارد احتياط (براي آنژيوگرافي مغزي) : آرترواسكلروز پيشرفته، ناتواني در جبران قلبي، آمبولي اخير مغزي، خونريزي زيرعنكبوتيه‌، زيادي شديد فشار خون، ميگرن، سالخوردگي، ترومبوز، هموسيستينوري (Homocystinuria).
موارد احتياط فراوان (براي راديوگرافي شريانهاي محيطي) : بيماري برگر، ايسكمي شديد همراه با عفونت بالارونده.
موارد احتياط فراوان (براي سي تي اسکن مغز) : ضايعات اوليه يا متاستاتيك مغز، خونريزي جمجمه‌اي زيرعنكبويته.
موارد احتياط فراوان (براي راديوگرافي ترشحي از مجاري ادراري) : آنوري يا ديابت.
موارد احتياط فراوان (براي راديوگرافي برگشتي مجاري ادرار) : انسداد در اثر آندوسكوپي يا قرار دادن كاتتر در پيشابراه، سل گسترده مجاري ادراري، تومورهاي مثانه، انسداد پيشابراه، بزرگي پروستات، عفونت حاد بخش فوقاني مجاري ادراري.
موارد احتياط فراوان (براي راديوگرافي وريد محيطي) : عفونت موضعي، ايسكمي شديد، فلبيت، ترومبوز، توقف جريان خون وريدي (Venous stasis)، انسداد سيستم وريدي (بعد از انجام آزمون، براي كاهش خطر ترومبوز، شستشو با محلول نرمال سالين توصيه مي‌شود).
موارد احتياط: در صورت وجود عفونت در موضع يا نزديك مفصل مورد نظر، در صورت وجود اختلالات انعقاد خون مانند طولاني شدن زمان پرترومبين، (براي PTC)، در صورت وجود عفونت يا زخم باز نزديك محل مورد نظر، عفونت بخش فوقاني دستگاه تنفس (براي راديوگرافي ديسك)، در صورت كاهش آب بدن يا انسداد دستگاه گوارش، در صورت وجود اختلالات انعقاد خون، مانند طولاني شدن زمان پروترومبين و ترومبوسيتوپني قابل ملاحظه، يا عفونت طحال (براي راديوگرافي وريد طحالي- باب).

فارماكوكينتيك:
تداخل دارويي
مصرف همزمان اين دارو از راه وريدي با داروهاي پايين آورنده فشار خون ممكن است موجب افت شديد فشار خون شود.
مصرف همزمان اين دارو از راه وريدي با داروهاي ديگري كه اثر سمي بر روي كليه دارند، ممكن است خطر مسموميت كليوي را افزايش دهد.
مصرف همزمان با داروهاي بالابرنده فشار خون ممكن است خطر بروز اثرات نورولوژيك، از جمله فلج اندامهاي تحتاني (paraplegia)، طي راديوگرافي آئورت را افزايش دهد.
مصرف همزمان با تركيباتي كه براي كوله سيستوگرافي به كار مي‌روند، ممكن است خطر بروز مسموميت كليه را افزايش دهد.

اشكال دارويي:
موارد و مقدار مصرف
خوراكي يا ركتال
بزرگسالان
راديوگرافي دستگاه گوارش: مقدار 90-30 ميلي‌ليتر از راه خوراكي، يا مقدار 240 ميلي‌ليتر در 1000 ميلي‌ليتر آب از راه ركتال مصرف مي‌شود.
سي تي اسکن بدن: 30-15 دقيقه قبل از آزمايش، مقدار 240 ميلي‌ليتر از محلول رقيق شده از راه خوراكي مصرف مي‌شود.
توجه : محلول را مي‌توان با اضافه كردن 25 ميلي‌ليتر دارو به آب تا حجم يك ليتر رقيق كرد.
كودكان
راديوگرافي دستگاه گوارش
در كودكان تا سن 5 سال: مقدار 30 ميلي‌ليتر و در كودكان 10- 5 ساله، مقدار 60 ميلي‌ليتر از راه خوراكي مصرف مي‌شود.
توجه : در كودكان ناتوان يا با وزن کمتر از 10 كيلوگرم، مقدار تعيين شده مصرف با سه برابر حجم خود از آب رقيق مي‌شود. براي کودکان ديگر، مي‌توان مقدار داروي تعيين شده را با معادل حجم خود از آب، نوشابه‌هاي گازدار يا شير رقيق کرد.
از راه ركتال در كودكان تا سن 5 سال، يك قسمت از محلول در پنج قسمت آب رقيق مي‌شود. در كودكان 5 ساله و بزرگتر، مقدار 90 ميلي‌ليتر محلول با 500 ميلي‌ليتر آب رقيق مي‌شود.
تزريقي
بزرگسالان
راديوگرافي قلب و عروق بزرگ: مقدار 50-40 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد از طريق كاتتر و طي 2-1 ثانيه در يك وريد بزرگ محيطي يا در يكي از حفرات قلب يا عروق بزرگ تزريق مي‌شود. همچنين، در راديوگرافي قلب و عروق بزرگ از طريق تزريق وريدي، مقدار 60-30 ميلي‌ليتر (ml/kg 1-0.5) با سرعت 30-7.5 ميلي‌ليتر در ثانيه به وسيله يك تزريق كننده فشاري مصرف مي‌شود.
راديوگرافي بطن چپ: از طريق كاتتر، مقدار 50-40 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد به سرعت و طي 2-1 ثانيه در داخل بطن چپ تزريق مي‌شود.
آنژيوگرافي ريوي: از طريق كاتتر، مقدار 56-10 ميلي ليتراز محلول 76 درصد طي 2-1 ثانيه در داخل شريان ريوي تزريق مي‌شود.
توجه : به هنگام راديوگرافي قلب و عروق بزرگ همراه با ساير روشهاي آنژيوگرافي مقدار مصرف نبايد از 225 ميلي‌ليتر تجاوز كند.
آنژيوگرافي مغز: براي آشكار ساختن عروق مغزي، مقدار 10 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد از روي پوست يا از طريق جراحي در شريان كاروتيد اصلي تزريق مي‌شود. همچنين، براي نمايان ساختن عروق شيار خلفي يا قطعه پس‌سري، مقدار 10-6 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد از روي پوست يا از طريق جراحي در شريان مهره‌اي تزريق مي‌شود.
توجه : در اين موارد سرعت تزريق نبايد از سرعت طبيعي جريان خون در شريان مورد نظر تجاوز كند (حدود پنج ميلي‌ليتر در ثانيه).
راديوگرافي آئورت: مقدار 50-15 ميلي‌ليتر (بعضي از متخصصين تا 60 ميلي‌ليتر توصيه مي‌كنند) از محلول 76 درصد از طريق كاتتر برگشتي يا از طريق ترانس لومبار به صورت مقدار واحد تزريق مي‌شود. در صورت نياز، ‌اين مقدار تكرار مي‌شود.
راديوگرافي انتخابي شريانهاي كرونر: مقدار 10-4 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد از طريق كاتتر در هر يك از شريانهاي كرونر تزريق مي‌شود. در صورت نياز، اين مقدار تكرار مي‌شود.
راديوگرافي انتخابي شريانهاي كرونر همراه با راديوگرافي بطن چپ: مقدار 50-35 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد از طريق كاتتر تزريق مي‌شود.
راديوگرافي شريان‌هاي محيطي در تمام اندامهاي بدن: مقدار 40-20 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد يا 76 درصد به صورت مقدار واحد از روي پوست يا به روش جراحي، در شريان زير چنبري يا شريان راني تزريق مي‌شود.
راديوگرافي شريانهاي محيطي در اندامهاي انتهايي فوقاني يا تحتاني: مقدار 20-10 ميلي ليتر از محلول 60 درصد يا 76 درصد به صورت مقدار واحد از روي پوست يا به روش جراحي تزريق مي‌شود.
راديوگرافي انتخابي شريانهاي كليوي: مقدار 10- 5 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد در يک يا هر دو شريان كليوي تزريق مي‌شود. در صورت نياز اين مقدار تكرار مي‌شود.
راديوگرافي انتخابي شريانهاي احشايي: از طريق كاتتر، مقدار 60-30 ميلي‌ليتر در شريان مزانتريك فوقاني، 25-10 ميلي‌ليتر در شريان مزانتريك تحتاني، 50-30 ميلي‌ليتر در شريان شكمي، 35-10 ميلي‌ليتر در شريان كبدي و 40-30 ميلي‌ليتر در شريان طحالي تزريق مي‌شود.
راديوگرافي وريد اجوف تحتاني: مقدار 50-40 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد به طور مستقيم يا از طريق كاتتر در داخل وريدهاي صاف، راني يا ايلياك تزريق مي‌شود. در صورت نياز، اين مقدار براي راديوگرافي اضافي تكرار مي‌شود.
راديوگرافي وريد كليوي: مقدار 40-30 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد از طريق كاتتر در داخل سياهرگ بزرگ يا وريد كليوي تزريق مي‌شود.
راديوگرافي وريد محيطي اندام فوقاني: از روي پوست، مقدار 60-40 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد، يا 10 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد در هر اندام در وريد سطحي ساعد يا دست به سرعت تزريق مي‌شود.
راديوگرافي وريد محيط اندام تحتاني: از روي پوست، مقدار 60-40 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد، يا 40-20 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد در وريد سطحي سمت كناري پا به سرعت تزريق مي‌شود.
توجه : براي نمايان ساختن وريدهاي اندام تحتاني مقادير بيشتر از آنچه ذكر شد، استفاده شده است. براي به حداقل رساندن بروز درد و فلبيت در اندام تحتاني، توصيه مي‌شود كه سه قسمت از محلول 60 درصد با يك قسمت از دكستروز پنج درصد تزريقي رقيق شود.
راديوگرافي مفاصل: براي راديوگرافي مفصل زانو، مقدار 15- 5 ميلي‌ليتر، مفصل شانه يا ران مقدار 10- 5 ميلي‌ليتر و براي ساير مفاصل مقدار 4-1 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد تزريق مي‌شود.
راديوگرافي مجاري صفراوي: براي راديوگرافي مستقيم مجاري صفراوي، مقدار 10 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد به صورت رقيق شده يا رقيق نشده در مجاري صفراوي يا مجراي كلدوك تزريق شده و يا قطره قطره چكانده مي‌شود. در بيماران مبتلا به پانكرآتيت، مقدار 10-5 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد به صورت رقيق نشده مصرف مي‌شود. همچنين، براي كلانژيوگرافي از طريق پوست (PTC)، مقدار 40-20 ميلي ليتر از محلول 60 درصد به صورت رقيق شده يا رقيق نشده در مجاري صفراوي به آهستگي تزريق مي‌شود.
اسكن مغز: مقدار 150-50 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد، يا 125-50 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد به سرعت تزريق وريدي مي‌شود.
اسكن بدن: مقدار 125-50 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد، يا 100 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد تزريق وريدي مي‌شود.
توجه : براي نمايان ساختن عروق، مقدار 50-25 ميلي‌ليتر تزريق و در صورت نياز، اين مقدار تكرار مي‌شود. براي طولاني كردن مدت مشاهده وريد يا شريان، مقدار 100 ميلي‌ليتر به صورت انفوزيون سريع تزريق مي‌شود.
راديوگرافي ديسك : در ناحيه گردن تا مقدار 0.5 ميلي‌ليتر، و در ناحيه كمر، مقدار 2-1 ميلي‌ليتر و در پارگي يا غير طبيعي بودن وضعيت ديسك، مقدار 2-1 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد به آهستگي بين مهره‌ها تزريق مي‌شود.
توجه : در هر ديسك نبايد بيش از دو ميلي‌ليتر دارو تزريق شود.
راديوگرافي وريد طحالي - باب: ابتدا، براي اطمينان از روي پوست مقدار كمي دارو در وريد طحالي تزريق شده و بعد از آن مقدار 25-20 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد به سرعت تجويز مي‌شود.
راديوگرافي ترشحي از مجاري ادراري: مقدار 30 ميلي‌ليتر از محلول 60 درصد يا مقدار 50-20 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد به سرعت تزريق وريدي مي‌شود.
توجه : در بيماران مبتلا به كاهش عملكرد كليه، تكرار راديوگرافي كليه حداقل تا 48 ساعت توصيه نمي‌شود، زيرا احتمال كاهش ترشح ادرار و يا آنوري گذرا وجود دارد.
راديوگرافي و رؤيت كليه: مقدار 100 ميلي‌ليتر از محلول 76 درصد به سرعت تزريق وريدي مي‌شود.
راديوگرافي پستان: از طريق كاتتر، مقدار 1- 0.5 ميلي‌ليتر (براي هر مجرا) از محلول 60 درصد به آهستگي در داخل مجرا تزريق مي‌شود.
كودكان
راديوگرافي قلب و عروق بزرگ: از طريق كاتتر، مقدار ml/kg 0.3-0.2 از محلول 76 درصد به سرعت و طي 2-1 ثانيه در يك وريد بزرگ محيطي يا در يكي از حفرات قلب يا عروق بزرگ مرتبط با آن تزريق مي‌شود. در كودكان كوچكتر از 5 سال و با وزن کمتر از 7 كيلوگرم، مقدار 20-10 ميلي‌ليتر و در كودكان 10- 5 ساله، مقدار 30-20 ميلي‌ليتر به همان طريق تزريق مي‌شود.
آنژيوگرافي ريوي: مقدار ml/kg 0.9-0.3 از محلول 76 درصد (حداكثر تا ml/kg 1) ‌به سرعت و طي 2-1 ثانيه در داخل شريان ريوي تزريق مي‌شود.
راديوگرافي بطن چپ- مقدار ml/kg 0.3-0.2 از محلول 76 درصد (بعضي از متخصصين 1.5-0.5 ميلي‌ليتر توصيه مي‌كنند) ‌به سرعت و طي 2-1 ثانيه در داخل بطن چپ قلب تزريق مي‌شود. حداكثر مقدار مصرف 50 ميلي‌ليتر است.
توجه : هنگامي كه راديوگرافي قلب و عروق بزرگ همراه با ساير روشهاي آنژيوگرافي انجام مي‌گيرد، مقدار مصرف نبايد از ml/kg 4 تجاوز كند. در شيرخوان كم سن، اين مقدار نبايد از ml/kg 3 تجاوز كند.
راديوگرافي ترشحي مجاري ادرار: مقادير مصرفي كه در جدول زير مندرج است، به صورت وريدي تزريق مي‌گردد.

سن كودك	محلول 60 درصد (ميلي‌ليتر)	محلول 76 درصد (ميلي‌ليتر)
تا شش ماهه 12- 6 ماهه 2-1 ساله 5-2 ساله 7-5 ساله 10-7 ساله 15-10 ساله	5 8 10 12 15 18 20	4 6 8 10 12 14 16

مكانيسم اثر
ماده حاجب، كمك تشخيصي: تركيبات آلي يددار با عبور از بدن، جذب اشعه X را افزايش داده و در نتيجه ساختمان هاي داخلي بدن را ترسيم مي‌كنند. ميزان حاجب بودن اين داروها به مقدار يد موجود در آنها بستگي دارد.
ماده اسموتيك: اثر اسموتيك اين دارو موجب كشيده شدن مايعات به داخل روده‌ها شده و در نتيجه به تخليه و دفع مكونيوم متراكم كمك مي‌كند.

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: ماده حاجب.
طبقه‌بندي درماني: ماده حاجب كمك تشخيصي.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
Injection: 60%, 20ml(Meglumine Diatrizoate 52.1%+Sodium Diatrizoate 7.9% ) , 76%, 100 ml(Meglumine Diatrizoate 66%+ Sodium Diatrizoate 10%), 76%, 20ml(Meglumine Diatrizoate 66%+ Sodium Diatrizoate 10%)
Solution: 76% (Meglumine Diatrizoate 66% + Sodium Diatrizoate 10%)
ملاحظات اختصاصي
1- انجام آزمون تعيين حساسيت به اين دارو معمولاً توصيه نمي‌شود، زيرا واكنشهاي شديد يا كشنده با مصرف اين دارو از روي سابقه بيمار يا آزمون تعيين حساسيت قابل پيش‌بيني نيست. در بعضي موارد با مصرف مقادير كم دارو براي انجام آزمون تعين حساسيت يا با مقادير كامل اين دارو در بيماراني كه به مقادير لازم براي انجام آزمون واكنش نشان نداده‌اند، واكنشهاي شديد يا كشنده بروز كرده است.
2- در بيماراني كه سابقه حساسيت شديد به اين دارو دارند، براي به حداقل رساندن احتمال بروز يا شدت اين واكنشها، قبل از مصرف اين دارو، كورتيكواستروئيد يا داروهاي ضد هيستامين تجويز شده‌اند، اما ارزش اين نوع درمان ثابت نشده است.
3- براي جلوگيري از آسپيراسيون محتويات معده در صورت بروز استفراغ، بيمار نبايد قبل از انجام آزمون با اين دارو غذا مصرف كند، ولي مصرف مايعات زلال توسط بعضي از متخصصين، براي جلوگيري از كاهش آب بدن توصيه مي‌شود.
4- در طول مصرف اين دارو و حداقل 60-30 دقيقه بعد از آن بيمار بايد تحت مراقبت باشد و در اين مدت، افراد كارآزموده و تسهيلات لازم براي موارد اضطراري در دسترس باشند.
5- مقدار مصرف دارو براي تزريق داخل عروقي بايد براي هر بيمار به طور جداگانه و بر اساس وسعت ناحيه مورد نظر سيستم عروقي كه بايد نمايان شود و ميزان رقيق شدن خون در آن ناحيه تعيين شود.
6- تزريق داخل عروقي يا عضلاني اين دارو ممكن است موجب ديورز اسموتيك شود.
7- نشت محلول هيپراسمولار تزريقي به بافتهاي زير پوستي ممكن است سبب بروز احساس گزگز زودگذر و نكروز پوستي شود. براي تسريع بازگشت وريدي، استفاده از كمپرس سرد در موضع، بالا نگهداشتن موضع و حركت دادن انگشتان توصيه مي‌شود.
8- تأمين آب كافي براي بدن، بخصوص در شيرخواران، خردسالان، بيماران سالخورده يا بيماران مبتلا به ازوتمي (كه اين دارو را به صورت تزريق داخل عروقي دريافت مي‌كنند) اهميت دارد، زيرا ممكن است با ديورز سيستميك ناشي از مصرف اين دارو، آب بدن به ميزان بيشتري كاهش يابد.
9- به منظور افزايش غلظت دارو و حاجب شدن مجاري ادرار ناشي از آن، از روش كاهش نسبي آب بدن بيمار استفاده شده است. اين روش بخصوص در بيماران مبتلا به ميلوم مولتيپل منع شده است، زيرا ممكن است موجب رسوب برگشت ناپذير پروتئين ميلوم در لوله‌هاي كليوي شود. اين بيماران بايد مايعات مصرف كنند و ادرار آنها قليايي گردد. به طور كلي، كاهش آب بدن بيمار توصيه نمي‌شود.
10- حوادث ترومبوآمبوليك، كه موجب انفاركتوس ميوكارد و سكته مغزي مي‌شود، به ندرت در طول روشهاي آنژيوگرافي گزارش شده است، و ممكن است ناشي از ضايعات آترواسكلروتيك بوده و به انعقاد خون (كه در تماس با ماده حاجب خارج از بدن به وجود مي‌آيد) مربوط نباشد. با اين وجود، توصيه مي‌شود كه با انجام آزمايش در كوتاه ترين مدت، استفاده از سرنگهاي پلاستيكي به‌جاي شيشه‌اي، و شستن كاتترها با محلولهاي نمكي همراه با هپارين، امكان بروز انعقاد خون را كاهش داد.
11- در راديوگرافي مجاري ادراري، براي دفع گازهاي روده، در شب قبل از انجام آزمون، مصرف يك مسهل قوي قبل از خواب توصيه مي‌شود.
12- در صورت مصرف اين دارو براي تزريق داخل عروقي، بايد باقيمانده مصرف نشده دارو دور ريخته شود.
13- در صورت تشكيل كريستال، با قرار دادن ظرف حاوي دارو در آب داغ و تكان دادن آرام آن، كريستالها حل خواهند شد. دماي محلول قبل از تزريق بايد معادل دماي بدن باشد.
مصرف در سالمندان: بيماران سالخورده ممكن است نسبت به اثرات سمي ماده حاجب حساس تر باشند. اين بيماران نسبت به تغييرات هموديناميك ناشي از محلولهاي غليظ دارو تحمل كمتري نشان مي‌دهند.
كاهش آب بدن ممكن است در بيماران سالخورده، بخصوص بيماران مبتلا به كاهش ترشح ادرار، افزايش ترشح ادرار، ديابت، يا دهيدراسيون كه از قبل وجود داشته، افزايش يابد، زيرا ديورز اسموتيك ناشي از مصرف اين دارو موجب افزايش دهيدارسيون مي‌شود. توصيه مي‌شود قبل از تجويز اين دارو، مايعات به ميزان كافي مصرف شود.
مصرف در كودكان: احتمال بروز تشنج در نوزادان، بخصوص بعد از تكرار مصرف دارو، بيشتر است.
اشكال در تنفس، ضربان آهسته يا نامنظم قلب، خستگي و افسردگي غير معمول در نوزادان مبتلا به سيانوز بيشتر بروز مي‌كنند.
كاهش آب بدن ممكن است در نوزادان و كودكان كم سن، بخصوص كودكان مبتلا به افزايش دفع ادرار، كاهش دفع ادرار، ديابت يا دهيدراسيون كه از قبل وجود داشته، افزايش يابد، زيرا ديورز اسموتيك ناشي از مصرف اين دارو موجب افزايش دهيدراسيون مي‌گردد. قبل از تجويز اين دارو، مصرف مايعات به ميزان كافي توصيه مي‌شود.
مصرف در شيردهي: از آنجا كه اين دارو به صورت تغيير نيافته در شير ترشح مي‌شود، قطع موقت شيردهي به مدت حداقل 24 ساعت بعد از مصرف دارو توصيه مي‌شود.