دم

	دمبهٔ لرزان لرزان، به چنگم افتادى آسان! (عا).
	دُم خر به پيمودن دراز نشود!٭
			٭ تمثّل:
			بوَد مهر زنان همچون دُم خر	نگردد آن ز پيمودن فزونتر (اسعد گرگانى)
	دُم دنيا دراز است
		نظير: دنيا تُکش دراز است ـ دنيا قديم است
	دُم روباه از زرنگى زياد لاى تله است٭
		رک: زرنگى زياد مايهٔ جوانمرگى است
			٭ براى اطلاع از داستان اين مَثَل رک: تمثيل و مثل، ج ۱، ص ۹۳.
	دُم روبه گواه روباه است
		رک: به روباه گفتند: کو شاهدت؟ گفت: دمبم!
	دُم روبه وبال و روباه است
		نظير:
		پَر طاووس وبال طاووس است
		ـ پر طاووس بوَد آفت جان طاووس (عطّار)
		ـ پر عقاب آفت عقاب است
		ـ بال عقاب شد سبب آفت عقاب (سلمان ساوجى)
		ـ دشمن طاووس آمد پرِّ او (مولوى)
		ـ طاووس را براى پرِ خوب او هلاک کنند
		ـ شد ناف معطر سبب کشتن آهو (کليله و دمنه)
		ـ هلاک مور از پرِ اوست
		ـ فرياد شغال وبال شغال است
		ـ هست پرّ عقاب آفت وجود عقاب (مجير بيلقانى)
	دُم سگ راست نشود
		نظير:
		خر به سعى آدمى نخواهد شد
		ـ ريسمانِ سوخت کجيش بيرون نرفت
		ـ خر سياه خر سياه است
	دَم غنيمت است
		رک: غنيمت دان دمى تا يک دمَت هست
	دم غنيمت دان که دنيا يک دم است٭
		رک: غنيمت دان دمى تا يک دَمَت هست
			٭ ...............................	آنکه با دم همدم است او آدم است (صفى عليشاه)
	دُم مار خيره نبايد گزيد (فردوسى)
		رک: به دُم مار خفته پا مگذار
	دُم مى‌جنباند و تيز مى‌دهد
		رک: هم مى‌ترسم هم مى‌ترسانم
	دمى آب خوردن پس از بدسگال	بِهْ از عمر هفتاد و هشتاد سال (سعدى)
		نظير: پس از مرگ عدو خوش مى‌توان زيست
	دمى با دوست در خلوت بِهْ از صد سال در عشرت٭
			٭ ...........................	من آزادى نمى‌خواهم که با يوسف به زندانم (سعدى)
	دمى با غم به سر بردن جهان يکسر نمى‌ارزد٭ (حافظ)
		رک: دمى غم خوردن به صد عالم نمى‌ارزد
			٭ ...........................	به مى بفروش دلق ما کزين بهتر نمى‌ارزد (حافظ)
	دمى پيش دانا بِهْ از عالمى است٭
		رک: همنشين از مردم دانا گزين
			٭ نگهدار فرصت که عالم دمى است	............................ (سعدى)
	دمى غم خوردن به صد عالم نمى‌‌ارزد
		نظير: دمى با غم به سر بردن جهان يکسر نمى‌ارزد	به مى بفروش دلق ما کزين بهتر نمى‌ارزد (حافظ)