جایگاه و وظیفه زن از دیدگاه امیرالمؤمین (ع) در نهج‌البلاغه

یکی از مهمترین مسائل بشر، از آغاز زندگی، اختلاف و تفاوت میان زن و مرد بوده است که در هر زمانی و در میان هر ملتی یا قبیله‌ای، برداشت ویژه‌ای از این موضوع داشته‌اند که گاه به جنایت‌ها منتهی شده است، و گاه به سروری زن بر دیگران انجامیده است. لیکن به هر روی که بوده، ریشه در آئین‌ها و باورهای مردم دوانیده است.
نگرش قرآن به زن، چنانکه در جای خود بدان پرداخته خواهد شد، نگرشی فطری و طبیعی و آفرینشی است. قرآن هرکس را در جهان آفرینش در جای درست خود می‌گذارد و به دیگران می‌شناساند، و جایگاه هرکس را در مجتمع انسانی نیز چنانکه باید تعیین می‌کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ـ که خود بر پایهٔ بازگشت به قرآن شکل گرفته بود ـ توجه به قرآن و سنت نبوی و نهج‌البلاغه، به‌عنوان کتاب راهنمای عمل در زندگی اجتماعی بیشتر شد. اما به‌علت قرن‌ها غفلت از این سرچشمه‌های حقیقت، برداشت‌ها و رویکردهای بدان‌ها، دچار ابهام شده است، و به‌سزا و شایسته است که برای از میان برداشتن ابهام‌ها و سوءتفاهم‌ها تلاشی پی‌گیر از سوی پژوهشگران صورت پذیرد.
یکی از آن مسائل مهم موضوع زن، در نهج‌البلاغه از قول امیرالمؤمنین (ع) است.

سید محمدمهدی جعفری

منبع : معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز