در آرزوی امنیت

نشستی با نام "جرگه امن" افغانستان و پاکستان با حضور صدها تن از سران قبایل افغانستان و پاکستان با هدف متوقف کردن حملات القاعده و طالبان و برقراری امنیت در مناطق مرزی، در کابل برگزار شد.
مردم هلمند، پس از آنکه سالها در سایه نا امنی ها و درگیری های خونین طالبان و نیروهای دولتی زندگی کرده اند، حالا امیدهای خود را به نتایج جرگه امن منطقه ای بسته اند که میان نمایندگان پاکستان و افغانستان در کابل برگزار شد.
این مردم امیدوار هستند که جرگه امن به زخم های آنان مرهم بگذارد و به مشکلات امنیتی در افغانستان پایان دهد.
هلمند با کشور همسایه پاکستان مرز مشترک و طولانی دارد و از همین رو، مقامات محلی و ساکنان این ولایت، پاکستان را مسئول ادامه نا امنی ها در هلمند می دانند.
هلمند صحنه درگیری های سنگینی میان طالبان و نیروهای مشترک افغان و خارجی بوده است
آنها ادعا می کنند که شورشیان مخالف دولت افغانستان از مناطقی در خاک پاکستان پول و تجهیزات نظامی دریافت می کنند و پس از آن به منظور برهم زدن امنیت به هلمند می آیند.
بیشتر ساکنان هلمند به این باور هستند که تنها و تنها پاکستان می تواند به درگیری ها و ناامنی های متداوم در این ولایت پایان بخشد.
اما شمار زیادی از ساکنان هلمند از جرگه امن میان افغانستان و پاکستان انتظارات زیادی ندارند.
آنها به این باور هستند که پاکستان سیاست دو پهلو در افغانستان دنبال می کند.
محمد اسماعیل شرعیت، یک نویسنده افغان در هلمند نمونه برجسته این سیاست را عدم شرکت مولانا فضل الرحمن، رهبر حزب جمعیت علمای اسلام پاکستان می خواند.
برخی دیگر از ساکنان هلمند برای بی نتیجه خواندن این جرگه، دلایل دیگری دارند.
آنها می گویند دولت پاکستان در گذشته نیز بارها تعهد به همکاری با دولت افغانستان و مبارزه جدی با شورشیان کرده ولی در عمل، خلاف آن را ثابت کرده است.
به گزارش یک نشریه محلی افغانستان یکی از این افراد می گوید: "ما اعتماد خود را نسبت به تعهدات پاکستان از دست داده ایم. وقتی مقامات پاکستان به افغانستان می آیند، دم از دوستی با مردم این کشور می زنند و می گویند پاکستان آرامی خود را در آرامی افغانستان می بیند، اما وقتی به کشور خود می روند، وضعیت هیچ چیزی تغییر نمی کند."
با همه این مخالفت ها، به نظر می رسد مردم افغانستان انتظار دارند نتایج جرگه امن مثبت باشد.
● امنیت فقط یکی از چند مشکل
رسیدن به امنیت پایدار تنها یکی از چندین دغدغه مردم افغانستان است. افغانستان کشوری کوهستانی است که به علت موقعیت جغرافیایی در گذر زمان همواره مورد نظر دولت های قدرتمند و استعماری عصر خود بوده است .
در این رابطه می توان به دو جنگ انگلیس در قرن نوزدهم و شکست این کشور در برابر افغان ها، اشغال ده ساله در قرن بیستم از سوی روس ها که سرانجام با شکست افغانستان را ترک کردند، اشاره کرد.
در قرن بیست و یکم هم این کشور گذشته از موقعیت سیاسی از لحاظ اقتصادی با داشتن منابع عظیم نفت، گاز، ذغال سنگ، مس، اورانیوم، آب و نیز نقش آن در اتصال آسیای میانه به جنوب آسیااز طمع دولت های قدرتمند دور نماند.
چنین ویژگی باعث شد تا این کشور در اوایل قرن بیست و یکم هم بیش از گذشته مورد توجه آمریکایی ها قرار گیرد.
آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم، تامین صلح، امنیت و بازسازی در اصل برای یافتن پایگاهی در منطقه، اواخر سال ۲۰۰۱میلادی با سرنگونی حکومت پنج ساله طالبان در کابل، وارد افغانستان شده است.
ساکنان این سرزمین که از سه دهه جنگ، ویرانی و مهاجرت خسته شده بودند در آن زمان به شعار غرب، "افغانستان را نمونه می سازیم" به عنوان یک باور به آن اعتقاد پیدا کردند.
شش سال از طرح این شعار می گذرد، افغان ها در این مدت نه تنها شاهد دستاورد گسترده امنیتی، صلح و بازسازی نبودند، بلکه نابسامانی اجتماعی، اقتصادی و بیکاری شرایط زندگی را برای آنان بیش از گذشته، مشکل تر کرد.
این عوامل باعث افزایش نارضایتی و بی اعتمادی مردم نسبت به حکومت شد، و پس از گذشت شش سال آنچه امروز در افغانستان در حال گسترش است شکاف گسترده طبقاتی می باشد که جامعه با آن رو به رو است.
کمک های آمریکا، جامعه جهانی و انتخاب تجارت آزاد باعث پیدایش یک گروه مرفه خاص در جامعه سنتی و عقب افتاده افغانستان شد و از عوامل افزایش فاصله طبقاتی گردید.
افزایش فقر ناشی از گسترش فاصله طبقاتی، فساد اداری ،نرخ بالای بیکاری در میان جوانان، نارضایتی عمومی از دولت، نابودی زیرساخت ها و ناتوانی دولت در تامین امنیت دست به دست هم داده تا زمینه جذب جوانان در صفوف طالبان بیش از گذشته فراهم شود.
سرخوردگی اجتماعی مردم، عدم اعتماد و نارضایتی مردم از دولت در حال افزایش است و این امر به تقویت فعالیت طالبان در جامعه کمک می کند.
کشتار غیرنظامیان ،ناتوانی دولت در این زمینه و پرداخت غرامت بسیار کم به خانواده های متضرر در حملات هوایی به مبلغ ۲۰۰تا ۴۰۰دلار از سوی نیروهای خارجی، قدرت گرفتن افراد زورمند دوران گذشته همگی موید این ادعا است.
این در حالیست که فرهنگ افغان بر زندگی ساده تکیه دارد، آنهابه فرهنگ خود بسیار پای بند و استوار هستند که با سقوط طالبان این عوامل در حال تغییر است.
● واکنش طالبان به جرگه امن
طالبان مخالفت خود را با برگزاری جرگه امن منطقه ای بارها اعلام کردند و از مردم افغانستان و پاکستان خواسته اند در این اجلاس شرکت نکنند.
گروه طالبان اجلاس صلح میان افغانستان و پاکستان را به "ابتکار جورج بوش"توصیف کرده اند.
طالبان در یک نوار شنیداری که از سوی "شورای رهبری امارت اسلامی طالبان" در اختیار رسانه های خبری قرار گرفته بود ، اعلام کرد که آمریکا با طرح ریزی چنین برنامه ای، در پی ا متیاز گیری برای خود است.
● طالبان در افغانستان دوباره جان می گیرد
ناکامی آمریکا در عراق کمک بزرگی به طالبان افغانستان کرده است تا این گروه توجه به حملات انتحاری را، بیش از گذشته در دستور کار خود قرار دهد.
این گروه مانند تروریست ها در عراق به تولید و کاربرد بمب های دست ساز قوی روی آورده و به آموزش شیوه های نوین جنگ نامنظم در مقابل نیروهای دولتی و خارجی در افغانستان پرداخته است.
با استفاده از خودروهای بمب گذاری شده و انجام حملات انتحاری به افزایش رعب و وحشت در میان نیروهای دولتی و خارجی می پردازد.
در چنین شرایطی طالبان با استفاده از تدبیر زور و خشونت مردم روستاها را در جنوب ،جنوب غرب و شرق مجبور به عدم همکاری با نیروهای خارجی می کند که در اجرای این سیاست تا حدودی هم موفق عمل کرده است.
با اجرای چنین شیوه ای، برخی مردم با ادامه همکاری با نیروهای خارجی منازل خود را به حوزه شهری که طالبان نفوذ کمتری دارد، منتقل کردند.
این رفتار را می توان در دوره اشغال افغانستان از سوی ارتش سرخ مشاهده کرد که مردم حاضر نشدند با روس ها و دولت تحت حاکمیت خارجی همکاری کنند و در نتیجه شماری از آنان کشور را ترک کردند.
طالبان در چارچوب چنین سیاستی با کسانی که با دولت و نیروهای خارجی همکاری کنند، آنان را تهدید به عدم همکاری، ربودن و قتل می کنند.
در حال حاضر به نظر این گروه هر مامور غیر طالب باید کشته شود و واجب القتل نیز است.
به گزارش رسانه ها در نیمه نخست سال ۲۰۰۷میلادی، طالبان ۴۳افغان را ربودند که ۲۱نفر را کشتند و از سرنوشت بقیه اطلاعی در دست نیست.
شرایط در مناطق تحت حاکمیت طالبان به گونه ای است که طالب بودن و مخالفت بادولت افتخار است و طرفداری و همکاری با حکومت، مایه شرمساری و ننگ است.
به گفته برخی آگاهان مسایل سیاسی با توجه به شرایط اجتماعی این کشور، اگر غرب و افغانستان نتوانند به صورت دایمی و یا حتی موقت طالبان را از صحنه سیاسی حذف کنند، این گروه به راحتی و با سرعت، مسیر بازگشت به قدرت را در این کشور طی خواهد کرد.
در چنین اوضاعی با توجه به حضور ۴۰هزار نیروی خارجی و عدم تحقق وعده تامین امنیت، کمک به صلح و بازسازی، افزایش ناهنجاری ها، فساد اداری، بی اعتمادی و نارضایتی عمومی موجب افزایش فعالیت مخالفان دولت شده است.
● گسترش خشونت
گزارش های اخیر از اوضاع امنیتی افغانستان از گسترش خشونت ها در جنوب این کشور و سرایت آن به شمال و غرب حکایت دارد.
کارشناسان افغان هم چنین به افزایش عملیات های انتحاری در کابل اشاره دارند.
عملیات های نظامی ادامه دار نیروهای ائتلافی علیه طالبان در جنوب این کشور تنها به موفقیت های محدودی رسیده است و این در حالی است که طالبان هم از لحاظ قوا و هم از لحاظ تعداد به رشد قابل توجهی رسیده است.
نیروهای ناتو و ائتلافی هم چنین در حملات اخیرشان علیه طالبان با انتقاد شدید دولت این کشور در خصوص افزایش تلفات غیر نظامیان نیز روبرو شدند و کرزای اخیرا نیروهای خارجی را به انجام حملات بی ملاحظه متهم کرده که در آن بسیاری از غیر نظامیان افغان قربانی شده اند.
در حالی که روند بازسازی افغانستان هم چنان از انتظارات فاصله زیادی گرفته، بعید به نظر می رسد اوضاع و شرایط عادی زندگی به این زودی ها در افغانستان حاکم شود.
در گزارش اخیر بانک توسعه آسیایی آمده است که میزان پول پرداختی قدرت های غربی برای هرافغان بسیار کمتر از میزان مبلغ پرداختی آنها در کشورهای جنگ زده دیگر است.
اغلب بودجه های خارجی صرف ساخت مدارس و سیستم های آموزشی شده که آن هم تنها به کابل و استان های کلیدی معطوف شده است و بسیاری از دانش آموزان هم چنان در کلبه و چادر به درس خواندن مبادرت می کنند.
کارشناسان آژانس های امداد رسانی بین المللی در بازسازی افغانستان اعلام کردند، اوضاع امنیتی همچنان اصلی ترین مانع در بازسازی این کشور است.
اختصاص بودجه برای بازسازی و توسعه جوامع افغان تنها پس از صرف هزینه برای حصول اهداف نظامی در افغانستان صورت می پذیرد.
کارشناسان افغان می گویند، کمی پس از سقوط طالبان تنها برخی عملیات های محدود بازسازی آغاز شد و در همان سطح باقی ماند.
اوضاع امنیتی در افغانستان به گونه ای است که مجله نیوزویک در گزارشی به تجدید قوای طالبان در این کشور پس از گذشت شش سال از سقوط آنها اشاره کرده و در این باره می نویسد: با گذشت چند سال از اعلام سقوط طالبان و عملیات های فراوان نیروهای ائتلافی و ناتو و ارتش افغان برای ریشه کنی کامل آنها اکنون برای مشاهده اعضای طالبان لازم نیست حتی از کابل خیلی فاصله بگیرید.
اکنون به راحتی می توان اعضای طالبان را از نوجوان گرفته تا مرد ۵۵ ساله در حومه تمامی شهرهای بزرگ افغانستان مشاهده کرد.
یکی از فرماندهان محلی طالبان می گوید، اعضایش به انواع سلاح های کلاشینکف و پرتاب کننده نارنجک مجهزند.
مقامات ناتو نیز می گویند، به نظر می رسد طالبان با مساعدت قاچاقچیان مواد مخدر و کمک های مالی آنها از نظر مالی هیچ مشکلی ندارند.
شبه نظامیان طالبان در هر روز پنج دلار دریافت می کنند که این رقم دو برابر مبلغی است که نیروهای ارتش افغان دریافت می کنند.
به دلیل عدم نیروی کافی پلیس در استان های افغانستان کرزای مجبور شده طرحی را تصویب کند که بر اساس آن به جنگ سالارهای محلی که اغلب قاچاقچی هستند، اجازه بازسازی ارتش های خصوصی شان داده شده است و این اقدام در حالی صورت می گیرد که مقامات سازمان ملل سه سال تلاش کرده اند تا شبه نظامیان غیر قانونی موجود در این کشور جنگ زده را برچینند.
فرمانده برجسته ناتو اخیرا اعلام کرد: متاسفانه افغانستان هم اکنون در مسیر تبدیل شدن به یک کشور مواد مخدر است.
مقامات آمریکایی نیز اخیرا در گزارشی اعلام کردند که افغانستان با ثبت رکورد دیگری در برداشت خشخاش در سال جاری جایگاه خود را به عنوان تنها منبع یکه تاز تامین تریاک در جهان تثبیت کرده است.
تام شویچ، از مقامات عالی رتبه وزارت خارجه آمریکا درامور مبارزه با تولید قاچاق مواد مخدر اظهار داشت: افغانستان در حال حاضر نزدیک به ۹۵ درصد کل مواد مخدر جهان را تامین می کند.
این در حالی است که دولت آمریکا و در راس آن دونالد رامسفلد، وزیر دفاع سابق و دیگر مقامات عالی رتبه آمریکا در سخنرانی هایی اعلام کرده بودند که طالبان و القاعده ریشه کن شده اند. انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری دموکراتیک برگزار شده و بیش از سه میلیون آواره افغان به کشورشان بازگشته اند و ۱/۷۵ میلیون دختر در مدارس به تحصیل علم پرداخته اند.
اما حقیقت این است که پس از گذشت شش سال از حمله آمریکا به افغانستان، اکثر خبرهای خوب تنها به کابل معطوف می شود و اکثر بخش های افغانستان هم چنان مناطق مغموم به حساب می آیند.
همچنین اوضاع امنیتی در افغانستان اکنون از بحران دیگری حکایت دارد که به مساله روز در این کشور بدل شده و هر روز در اخبار و رسانه ها گزارش هایی از آن شنیده می شود; این موضوع چیزی نیست به غیر از گروگانگیری اتباع داخلی و خارجی.
● حمایت پاکستان از طالبان
آگاهان مسایل سیاسی معتقدند عامل اصلی پرورش و قدرت گرفتن گروه طالبان افغانستان، پاکستان است که بدون حمایت این کشور، طالبان قادر نبودند که بار دیگر قدرت پیدا کنند و وارد صحنه شوند.
به اعتقاد افغان ها، پاکستان اطلاعات گسترده ای با کمک کارشناسان خود از جغرافیا، فرهنگ، اقوام، اقتصاد، تجارت، حساسیت های قومی و نیرومندی اقوام در افغانستان دارد.
با توجه به داده های اطلاعاتی فراوان که این کشور از اوضاع داخلی همسایه خود در اختیار دارد، سرمایه گذاری کلانی در مسایل افغانستان کرده است.
برخی گروه ها در پاکستان با داشتن ارتباط قوی با طالبان و تمایل این گروه برای رسیدن به اریکه قدرت باعث شد تا آنها به منافع دراز مدت خود در افغانستان بیندیشند.
این در حالی است که حتی پرویز مشرف در سخنرانی خود در جرگه امن نیز به حمایت طالبان در خاک کشورش اعتراف کرد.
در سال های اول تمام تحلیلگران بر این باور بودند که برنامه پاکستان در رابطه با طالبان ناکام است اما به تازگی اغلب آنان نظریات و تحلیل های خود را پس می گیرند.
آنان قبول دارند که سرمایه گذاری پاکستان در آن شرایط دشوار، امروز دستاورد خاص خود را می دهد.
امروز پاکستان در رابطه با بنیاد گرایی با غرب معامله می کنند و غرب بر این باور است که همکاری و عدم همکاری آن کشور در رابطه با بنیادگرایی برای آنان مهم و سرنوشت ساز است.
● مخالفان دولت افغانستان
مخالفان دولت افغانستان به دو دسته مسلح و غیرمسلح تقسیم می شوند که افراد مسلح شامل طالبان، شبکه القاعده و حزب اسلامی" گلبدین حکمتیار" است.
در این میان گروه طالبان در سالجاری میلادی بر شدت حملات انتحاری، حمله به مواضع و پایگاه نیروهای دولتی و خارجی و گروگان گیری افزوده است.
اعضای این گروه طی یک ماه گذشته سیاست گروگان گیری اتباع خارجی را افزایش داد، دو آلمانی و پنج افغان را در میدان وردک و ۲۳تبعه کره جنوبی را در قره باغ و ۲۱افغان را هم در "جاغوری" ولایت غزنی ربودند.
دراین میان "منصور دادالله" فرمانده نظامی طالبان افغانستان از گروگان گیری به عنوان یک سیاست موفق برای آزادی افراد گروه از زندان دولت یاد می کند.
این در حالیست که دولت افغانستان تجربه تلخی از آزادی پنج طالب در قبال آزادی "دانیله مسترو جاکومو" خبرنگار ۵۲ساله ایتالیایی که در ولایت هلمند درجنوب کشور همراه با "محمد اجمل نقشبندی" خبرنگار محلی ربوده شد، دارد.
خودداری دولت در آزادی افراد مورد نظر طالبان باعث شد تا نقشبندی توسط طالبان سر بریده شود.
پس از آنکه دولت پنج عضو طالبان را آزاد کرد، مورد انتقاد قرار گرفت و چنین معامله ای با ایتالیا باعث شد تا دولت این اقدام را "اولین و آخرین عمل" در رابطه با گروگان گیری اعلام کند.
دسته دوم مخالفان دولت افغانستان دولتمردان سیاسی سابق، گروهها و احزاب هستند که در دایره قدرت نیستند، آنان در نشست ها و در نشریه های خود عملکرد دولت را مورد نقد و بررسی قرار می دهند.
این شیوه فعالیت سیاسی به "ایده تحمل هم" و به عامل توسعه دمکراسی نوپا در افغانستان کمک می کند.
پس از آنکه حکومت طالبان در سال ۲۰۰۱میلادی سقوط کرد این گروه حالت دفاعی در پیش گرفته و در جست وجوی پناهگاه بود، اغلب به پاکستان رفتند، کشوری که پس از تاسیس آن در سال ۱۹۴۷میلادی با افغانستان دارای اختلاف مرزی بود.
تعدادی رهسپار کشورهای عربی و شمار کمی هم ادامه حضور در کشور را بر مهاجرت ترجیح دادند.
طالبان هیچگاه آنچه را که امروز شاهد آن هستند انتظار نداشتند و آنان خود را شکست خورده احساس می کردند.
این گروه دو سال بعد از شکست، سازماندهی و طراحی عملیات را در پاکستان شروع کرد.
سوال این است چرا در شرایط کنونی در کشوری که اغلب زیرساخت های آن طی سه دهه جنگ ویران و نابود شد، طالبان در حال قدرت گرفتن هستند.
جای شکی نیست که طالبان در جنوب و جنوب شرق افغانستان و آن سوی خط مرزی "دیورند" به علت وابستگی قومی، زبانی و فرهنگی از پایگاه قوی اجتماعی برخوردار هستند.
"وکیل احمد متوکل" وزیر خارجه وقت حکومت طالبان به رسانه ها گفته بود طالبان پس از سقوط دو راه بیشتر در پیش روی نداشتند، یا باید کشته می شدند یا به زندان منتقل می شدند و راه سومی نمانده بود.
به گفته وی به این علت این گروه دست به سلاح برد و مقاومت مسلحانه را انتخاب کرد و ادامه داد.
● اظهارات مشرف و کرزای در جرگه امن
رییس جمهور پاکستان اگر چه در افتتاحیه جرگه امن حاضر نبود ولی در اختتامیه حاضر شد.
پرویز مشرف رییس جمهور پاکستان اظهار داشت: در حالی که پاکستان و افغانستان با یک "شکل به شدت تاریک" از تروریسم مواجه هستند، جهان در حال پیشتازی است. "طالبان گرایی" مناطق مرزی افغانستان و پاکستان، مانع بهره مندی دو کشور از جهانی سازی شده است.
مشرف که به هر دو زبان اردو و انگلیسی صحبت می کرد، خاطرنشان کرد: علاوه بر افغانستان، پاکستان نیز شاهد ظهور شبه نظامیان و حملات خشونت آمیز علیه جامعه است. ما نمی توانیم در گذشته باقی بمانیم.
این در حالی است که پرویز مشرف، رییس جمهور پاکستان و سران قبایل دو منطقه بسیار مشکل ساز در پاکستان اعلام کردند که در این نشست که با حضور صدها تن از سران قبایل دو طرف در کابل آغاز شد، شرکت نخواهند کرد.
حدود ۲۵۰۰ پلیس و تعداد زیادی سرباز از یک هفته قبل برای حفاظت از محل برگزاری نشست در برابر حملات احتمالی شبه نظامیان طالبان در سراسر کابل مستقر شدند.
در همین حال رییس جمهور افغانستان نیز گفت، دو کشور افغانستان و پاکستان سرنوشت مشترکی دارند.
کرزای افزود: مطمئنم و ایمان دارم که اگر پاکستان و افغانستان دست در دست یکدیگر گذارند در یک روز می توانیم مخالفانمان را نابود کنیم.
رییس جمهور افغانستان تاکید کرد: اگر مشکل از جانب افغانستان باشد باید راهی برای حل آن پیدا کنیم و اگر در پاکستان بود باید ما همه با هم راهی برای برخورد با آن بیابیم.
کرزای گفت: آینده و سرنوشت ما در یکدیگر دخیل است.
● برگزاری جرگه امن در نا امنی
این در حالی است که درگیری ها در سراسر افغانستان در روزهای برگزاری جرگه امن، دست کم ۴۵ تن کشته به همراه داشت که در میان آن ها یک سرباز انگلیسی نیز حضور داشت.
خبرگزاری فرانسه در روزهای برگزاری جرگه امن درباره اوضاع افغانستان اینگونه گزارش می دهد: وزارت دفاع افغانستان اعلام کرده شبه نظامیان طالبان با راه انداختن درگیری هایی که اهداف جرگه صلح را در کابل تضییع می کند به کاروان مشترکی از نیروهای افغان و ناتو حمله کردند که بر اثر درگیری های پس از آن هفت سرباز افغان و ۲۰ شبه نظامی طالبان کشته شدند.
ظاهر عظیمی، معاون سخنگوی وزارت دفاع افغانستان به این خبرگزاری گفت، پنج فرمانده برجسته طالبان از جمله فرمانده این جنبش شورشی در استان بادغیس نیز در میان کشته های این واقعه بود.
در واقعه ای دیگر در غرب افغانستان نیز روستاییان قبیله ای در نبردی که بر اثر آن پنج شبه نظامی و دو غیر نظامی کشته شدند، به حمله ای تلافی جویانه علیه شبه نظامیان طالبان مبادرت کردند.
رییس پلیس استانی افغانستان به خبرگزاری فرانسه گفت ده ها شبه نظامی طالبان به روستای "نال" در استان فره در غرب این کشور حمله کردند اما مقامات محلی مقاومت کردند.
وی افزود: در این درگیری ها پنج شبه نظامی طالبان و دو روستایی کشته شدند، ما نیز هیاتی به این منطقه فرستادیم تا این واقعه را مورد تحقیق قرار دهند.
در همین حال یکی از سربازان انگلیسی نیروهای همکاری امنیت بین المللی به رهبری ناتو ( ایساف) نیز در حال گشت زنی در استان هلمند کشته شد.
وزارت دفاع انگلیس اعلام کرد یک سرباز انگلیسی دیگر نیز در این واقعه مجروح شد.
براساس آمار خبرگزاری فرانسه، با کشته شدن این سرباز انگلیسی شمار تلفات نیروهای بین المللی در سال جاری به ۱۲۹ تن رسید.
بیش از ۱۹۰ تن از نیروهای بین المللی در وقایع سال گذشته کشته شده اند.
● نگاه مطبوعات افغانستان به جرگه امن
انیس که نگاه خیلی خوشبینانه نسبت به جرگه امن دارد; مساله شرکت نکردن سران قبایل وزیرستان شمالی در این جرگه را مهم دیده و آن را بررسی کرده است.
از دیدگاه انیس طالبان سعی کرده با اعمال فشار بر سران قبایل وزیرستان شمالی آنان را از شرکت درجرگه منع کند و به این ترتیب این جرگه را ناکام کنند.
انیس این جرگه را سرآغاز برای یک حرکت مهم خوانده و معتقد است که این کاروان به سرمنزل مقصود خواهد رسید.
روزنامه اصلاح نیز به نتایج جرگه امن خوشبین است. به باور اصلاح نظرات سران قبایل هر دو کشور نشان می دهد که روحیه در هر دوسوی مرز علیه تروریسم و بنیاد گرایی و افراط گرایی تقویت شده است و همه متوجه شده اند که بی توجهی در مبارزه علیه تروریسم بی تفاوتی در برابر سرنوشت نسل های آینده مردمان این خطه است.
روزنامه راه نجات نظرات دو تن از نمایندگان قبایلی پاکستان را چاپ کرده که یکی از آنان به حل مسئله تاکیدکرده و یک نماینده دیگر نیز گفته است مشکلات منطقه با چنین جرگه هایی حل می شود و دراین صورت نیازی به حضور نمایندگان خارجی در این کشور نیست.
هفته نامه مردم نیز این سوال را مطرح کرده است که آیا جرگه امن منطقه ای می تواند تغییر استراتژی پاکستان در قبال افغانستان را به دنبال داشته باشد.
روزنامه هشت صبح هم با اشاره به سخنرانی های صورت گرفته در جرگه امن، نسبت به دست آورد این جرگه اظهار شک و تردید کرده است.
هشت صبح براین باور است که هنوز جرگه چشم انداز مشخصی ندارد و سخنران ها همان سخنانی را تکرار کردند که درگذشته بارها و بارها گفته شده است.
این روزنامه در مطلب دیگری نوشته است که کرزای رییس جمهور افغانستان و شوکت عزیز نخست وزیر پاکستان تصویر واحدی از طالبان ندارند.
روز نامه افغانستان نیز ، جرگه امن را آزمایش یک راه جدید تعبیر کرده است. به نظر روز نامه افغانستان هنوز زود است قضاوت شود که این جرگه می تواند همه مشکلات پیچیده و در هم تنیده منطقه را می تواند حل کند یا هم اینکه جرگه امن هیچ نتیجه ای را به دنبال نخواهد داشت.
از نظر روزنامه افغانستان برگزاری این جرگه نه اولین راه است و نه آخرین راه، بلکه آزمایش یک راه جدید است تا شاید بتواند به حل مشکلات موجود کمک کند.
و آرمان ملی نیز نسبت به نتیجه مثبت این جرگه تردید نشان داده و نوشته است که علی رغم هزینه های گزافی که برای برگزاری این جرگه شده، هنوز نتوانسته برای برگزاری چنین جرگه ای فلسفه و پایه حقوقی بیابند. اما تصور دولتمردان افغانستان براین است که جرگه امن منطقه ای می تواند، ریشه های ناامنی در منطقه را شناسایی کند.
● نتایج جرگه
مسوولان نشست جرگه امن (صلح) اعلام کردند که هر پنج کمیسیون کاری این اجلاس، بحث ها در مورد مسایل مطرح در کمیسیون ها را تکمیل کرده و روی پیشنهادات شان به توافق رسیده اند.
پنج کمیسیون کاری جرگه امن منطقه ای، مسایلی چون مبارزه با تروریسم، ایجاد مناسبات حسنه و عدم مداخله در امور یکدیگر، جلوگیری از رفت و آمد جنگجویان در نقاط مرزی دو کشور، مبارزه با مواد مخدر و ایجاد کمیسیونی برای پیگیری و نظارت بر تطبیق توافق نامه های جرگه را بررسی کردند.
اسماعیلیون، دبیر افغان جرگه امن گفت که اعضای این کمیسیون ها در طرح و تصویب پیشنهادات شان، با اختلاف نظر جدی مواجه نشده اند.
شرکت کنندگان در این نشست بحث های داغی در مورد روابط دو کشور داشتند.
سخنرانان هر دو کشور، گاهی دیپلماتیک و گاهی با بیان خیلی احساساتی، به مشکلات موجود میان دو کشور اشاره کرده و خواستار پایان ناامنی و قطع فعالیت شورشیان شدند.
مسوولان جرگه امن اظهار داشتند که برخی از تصمیم هایی که در این کمیسیون ها گرفته شده، مربوط به اردوگاه های تروریستی در مناطق مرزی دو کشور، مبارزه با ریشه های تروریسم و شریک ساختن اطلاعات میان افغانستان و پاکستان در راستای مبارزه با شورشیان می شود.
همچنین گفته می شود که کمیسیون های کاری جرگه امن بر سر برگزاری اجلاس مشابهی در آینده به توافق رسیده اند که در آن تعداد کمتری از نماینده های هر دو کشور شرکت خواهند داشت.
وظیفه این اجلاس که گفته می شود این بار در پاکستان برگزار خواهد شد، نظارت بر تطبیق توافقات اجلاس کابل و طرح و تدوین برنامه های بعدی برای مبارزه با تروریسم خواهد بود.
در پایان نشست رییسان جمهور پاکستان و افغانستان متعهد شدند تا برای مبارزه با شبه نظامیان طالبان و القاعده که هر دو کشور را تهدید می کنند، همکاری کنند.
همچنین دو کشور متعهد شدند تا اجازه فعالیت هیچ گونه مرکز آموزشی یا ایجاد پناهگاه را در خاک خود به شبه نظامیان ندهند.
نمایندگان حاضر در نشست در بیانیه پایانی خود توافق کردند: نشست مشترک جرگه امن قویا مشترک بودن تهدید تروریسم علیه دو کشور و ادامه یافتن جنگ علیه تروریسم به عنوان جزو لاینفک سیاست های ملی و استراتژی امنیتی دو کشور را به رسمیت می شناسد.
اما سوال اساسی این است که آیا چنین نشستی می تواند به تهدیدات طالبان پایان دهد؟
این در حالی است که تا کنون از این دست نشست ها چندین بار برگزار شده و نتیجه خاصی نیز در بر نداشته است.

نویسنده : سلمان ساعدی

منبع : روزنامه مردم سالاری