بگذارید یک سالش بشود، بعد اتاقش را جدا کنید

نی نی بان: یک‌ تا دوسالگی بهترین زمانی است که می‌توان کودک را از اتاق پدر و مادر خارج و با اتاق ویژه خودش آشنا کرد.

 

 

 در سن دو سالگی کودک به حدی رشد یافته است که بتواند خوب بخوابد و هنگام گرسنگی تحمل کافی داشته باشد تا مادر به او برسد؛ از طرف دیگر هنوز وابسته به محیط پدر و مادر نشده است و ترس از تنهایی و... برایش مفهومی ندارد و خیلی راحت با محیط جدیدش مانوس خواهد شد، بی‌آنکه پدر و مادر برای عادت دادن او به محیط جدید، متحمل دردسریبشوند.برای این منظور راهکارهایی وجود دارد: 

 

برای کودکان کوچک‌تر، خوابیدن به‌ منزله جدا شدن از والدین تلقی می‌شود

 

بهترین راه پیشگیری از چنین جدایی، ارائه «آگاهی پیش‌بینی‌پذیر» بیداری است. بهترین راه‌حل در این زمینه، آن است که جدایی را برای کودک آسان‌تر کنید.

 

برای این منظور می‌توانید از اسباب‌بازی‌ها، عروسک یا سایر وسایل ایمنی‌دهنده مانند چراغ خواب و جعبه‌های موسیقی استفاده کنید. از همه مهم‌تر اینکه به فرزندتان اطمینان ببخشید که حضور دارید و مراقب او هستید، چه او خواب باشد و چه بیدار.

 

آنچه باعث نگرانی کودک می‌شود، آن است که در صورت جدا شدن از شما و خوابیدن، از او دور شوید و در هنگام نیازش در دسترس نباشید و در کنارش از او حمایت نکنید.

 

سعی کنید عادت‌های به خواب رفتن فرزندتان را چندان پیچیده و طولانی نکنید

 

مثلا برخی والدین صحبت‌های خصوصی با کودک را به زمان خواب و در کنار تختخواب او محول می‌کنند. سعی کنید چنین کارهایی را به زمان دیگری موکول کنید.

 

تنها کاری که کودک پس از قرار گرفتن در تختخواب انجام می‌دهد، تلاش برای خوابیدن است، بنابراین در هنگام خواب، کوشش کنید مهارت‌های به خواب رفتن کودک را افزایش دهید و در صورتی‌که او برای زودتر خوابیدن و راحت‌تر به خواب رفتن تلاشی کرد، صبح روز بعد می‌توانید با پاداشی که برایش درنظر گرفته‌اید(بدون اینکه شب قبل و هنگام خواب به او گفته باشید) او را تشویق و تلاشش را تقویت کنید.

 

فرزندتان را تشویق کنید بر ترس‌‌هایش فائق آید

 

یک راه مهم عملی برای این منظور، آن است که کودک ترس‌هایش را بیان کند.

 

گاهی‌اوقات وقتی یک ترس یا یک تصور ترسناک را در قالب کلمات و عبارت بیان می‌کنیم، باعث می‌شود آن ترس کاهش یابد یا حتی از بین برود (کودک بیان کند نه اینکه والدین بیان‌کننده باشند).

 

حتی می‌توانید از فرزندتان بخواهید خواب‌هایش را نقاشی کند. همه این کارها باعث می‌شود کودکان بر آنچه موجب ترسشان می‌شود، تسلط داشته باشند.