با کودک کم اشتها چه کنیم؟ ‌

پزشک فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک، گفت: رفتار والدین، مهم‌ترین تاثیر را در کودک‌ دارد و اگر شما رفتار اشتباهی دارید نمی‌توانید از او انتظار داشته باشید که این کار را انجام ندهد. پس با رفتار درست خود، به صورت عملی به او آموزش دهید.
عبدالله دیدبان با بیان اینکه در آرامش کامل، با صبر و حوصله و بدون اصرار و تهدید باید به کودک غذا دهید، اظهار کرد: در کنار دیگر افراد خانواده و در محل معین صرف غذا به کودک غذا دهید، از غذا دادن به کودک مقابل تلویزیون و زمانی که حواسش جمع موضوع دیگری است، اجتناب کنید و سعی کنید با صحبت کردن با کودک و تعریف داستان‌های جذاب، انگیزه او را برای خوردن غذا افزون کنید.

یک فوق تخصص غدد کودکان و نوجوانان و اختلالات متابولیک در توصیه‌هایی برای کودکان کم اشتها، گفت: باید محیط روانی مناسب و شرایط مطلوبی را برای غذا خوردن کودک فراهم کنید.
دیدبان با تاکید بر اینکه غذا را طوری تهیه کنید که مورد پسند کودک باشد، گفت: مثلا اگر غذا به شکل پیتزا دوست دارد، با استفاده از یک تکه نان و کمی پنیر پیتزا همان مواد غذایی را به فرم پیتزا به او بخورانید. علایق او را در طعم، حرارت، رنگ و فرم غذا در نظر بگیرید.
وی با بیان اینکه می‌توانید سبوس گندم تهیه کنید و در حین پخت غذا به برنج او بیفزایید تا ویتامین Bموجود در آن به افزایش اشتهای کودک کمک کند، اظهار کرد: جوانه گندم نیز از منابع غنی ویتامین B است که می‌توانید آن را در سالاد ریز کنید و به کودک بدهید. مطمئن باشید که کودک راجع به غذای خاصی ذهنیت بد ندارد.
دیدبان با اشاره به اینکه کودک را در فعالیت‌های خرید موادغذایی و تهیه کردن غذا دخالت دهید؛ اظهار کرد: اگرچه کمی زحمت‌تان زیاد می‌شود، اما فایده‌های این کار این است که او از زحمت تهیه غذا آگاه می‌شود. شما می‌توانید در حین کمک کردن او راجع به خواص موادغذایی و اینکه برای غذا در بدن چه اتفاقی می‌افتد و چه فایده‌ای برای بدن دارد، صحبت کنید. پس به این ترتیب او تمایل بیشتری برای خوردن غذا پیدا خواهد کرد.
وی افزود: در بین وعده‌های غذایی، میان وعده‌های مفید مانند مغزهای بادام، فندق، گردو، کشمش یا آب میوه به کودک بدهید. فایده میان وعده مفید این است که علاوه بر فراهم آوردن انرژی و موادغذایی مورد نیاز برای رشد کودک به دلیل کوچک بودن حجم معده، به تقسیم غذا در طول روز کمک می‌کند و مادر یا پدر در یک وعده اصرار نمی‌کند که کودک بیشتر از ظرفیتش غذا بخورد.