افسردگی بعد زایمان، وظیفه پدر

مادران بلافاصله بعد از زایمان شادمان می شوند اما تا سه روز بعد افسردگی چنان به آن ها هجوم می آورد که اغلب اشک می ریزند. این افسردگی پس از زایمان معمولا به سرعت از میان می رود اما برخی از زنان دچار انواع قوی تری از افسردگی پس از زایمان می شوند. شما باید نسبت به نشانه های این مشکل در همسرتان هوشیار باشید.
افسردگی پس از زایمان چیست؟
افسردگی پس از زایمان با دیگر انواع افسردگی تفاوت دارد. این افسردگی کوتاه مدت و قابل درمان است. این بیماری ممکن است طی یک سال پس از زایمان برای زنان رخ دهد اما شیوع آن بیشتر تا ماه ششم پس از زایمان است. نشانه های معمول آن عصبی بودن، خستگی و میل به اشک ریختن است. مادر در این حال به طرز عجیبی از نوزادش دوری می کند. زنانی که دچار افسردگی پس از زایمان می شوند همچنین از عدم توانایی در تمرکز، احساس گیجی و ضعف شکایت می کنند. این مادران رغبتی به صحبت کردن با مشاورین سلامت در خصوص افسردگی شان ندارند زیرا از این که «مادری بد» به حساب آیند وحشت دارند.
علاوه بر نشانه های عمومی که بیان شد، زنان دچار عوارضی چون احساس ناامیدی، درماندگی و رخوت می شوند و علاقه شان را به همه چیز و همه کس از دست می دهند. آن ها از این که نمی توانند نوزادشان را دوست بدارند احساس گناه می کنند اما در رفتاری متناقض، آن ها همچنین درباره سلامت و رفاه نوزاد احساسی وسواس گونه پیدا می کنند. آن ها علاقه شان به آمیزش را هم از دست می دهند و نسبت به همسرشان نیز رفتاری بی تفاوت و گاهی خصمانه در پیش می گیرند. افسردگی پس از زایمان بیماری جدی ای است اما راه هایی هم برای مقابله و پشت سر گذاشتن آن وجود دارد.

چگونه این افسردگی را از میان ببریم؟
معمولا شما و بعدها خانواده و دوستان مادر افسرده پیش از خود او به نشانه های نخستین افسردگی پی می برید. در حقیقت غیر عادی نیست اگر خود بیمار قاطعانه مشکلش را انکار کند. بر شماست که به همسرتان کمک کنید تا دریابد بابت احساساتی که دارد مورد قضاوت و احیانا مؤاخذه قرار نمی گیرد. اگر احتمال می دهید همسرتان به افسردگی پس از زایمان دچار شده باشد در اسرع وقت پزشک او را باخبر کنید.
عوارض افسردگی ممکن است در عرض چند هفته کاهش یابند اما در همین مدت کارهای زیادی هست که می توانید برای همسرتان انجام دهید. به او فرصت دهید تا با شما صحبت کند. شما باید با دلسوزی به حرف های او گوش دهید و قضاوتش نکنید. او را تشویق کنید تا مدتی را با دوستان و خانواده اش بگذراند و حتی اگر لازم است قرار ملاقات ها را خودتان ترتیب دهید. تا جایی که می توانید برایش فرصت استراحت و آرامش به وجود آورید. به او در همه کارهایش کمک کنید. در این زمان باید با همسرتان همدل و صبور باشید. اگر عوارض ادامه پیدا کردند از دیگران کمک بگیرید و نخواهید که خود به تنهایی امور را مدیریت کنید. داروهای مناسب و مشاوره به بهبودی همسرتان کمک می کند. به یاد داشته باشید که این یک مشکل شایع و عادی است و برای آن راه حل وجود دارد و هیچ کدام از شما لازم نیست به تنهایی رنج بکشید.