تولد کودک روستايي در توالت بيمارستان!

آفتاب: پروانه فکر نمي‌کرد سومين کودکش را در توالت بيمارستان کوهدشت به دنيا بياورد. درد، رنگ از روي پروانه پرانده بود. وقتي به زحمت رو در روي پرستار ايستاد و شنيد که پذيرش نمي‌شود، به حياط بيمارستان برگشت. امانش بريده بود. چند ساعت درد کشيد تا نوزاد در روشنايي نور موبايل در راهرو توالت به سياهي شب چشم باز کرد.

شب 17 مرداد ماه، ساعت از 12 گذشته بود که برادر و جاري‌اش او را توي کابين وانت گذاشتند و راهي شهر شدند. روستايشان «دهقان» در منطقه‌ي سرکوه هميان کوهدشت است. بيشتر از يک ساعت طول کشيد تا به بيمارستان امام خميني(ره) کوهدشت رسيدند.

پرستاران گفتند پزشک متخصص در بيمارستان حضور ندارد و بهتر است فردا براي زايمان بيايد. اما بچه توي دل پروانه بي‌قراري مي‌کرد. نااميد از ساختمان بيرون آمدند. درد بيشتر و بيشتر شد. چاره‌اي نبود. ‏راهرو سرويس بهداشتي تاريک بود. برادر چراغ موبايل را روشن کرد و زن لب به دندان گزيد از درد.

جاري‌ با هزار بسم‌الله و صلوات بازوهاي پروانه را فشرد. بچه به دنيا آمد؛ دخترکي که پس از پنج روز هنوز نامي ندارد.پروانه عابدي به زحمت سعي مي‌کند فارسي را بدون لهجه صحبت کند. «بدون امکانات و وسايل، در راهرو تاريک بچه را به دنيا آوردم.»

صداي ناله‌هاي پروانه و تکاپوي همراهانش پرسنل را متوجه تولد بچه کرد و بالاخره يکي براي بريدن بند ناف آمد. «صبح شده بود، تا ساعت 12 در بخش بستري شديم و دست آخر بيمارستان از ما 500 هزار تومان پول خواست.» عبدي، برادر پروانه گفته که «ما پول نداريم. روستايي هستيم. دفترچه بيمه هم که داريم، 500 هزار تومان پول زيادي است. بچه هم که اينجا متولد نشده.» 270 هزار تومان پول مي‌دهند و به روستا برمي‌گردند.

داستان تولد کودک روستايي در توالتِ بيمارستانِ کوهدشت تا امروز دهان‌به‌دهان در شهر گشته. محمد يکي از کارکنان شبکه بهداشت کوهدشت روز بعد از واقعه خبر را شنيده است. مي‌گويد: «سلامت مردم براي مسئولان شبکه بهداشت شهر اهميتي ندارد وگرنه بعد از همه انتقادهايي که مردم به شکل شفاهي و کتبي در نشريات محلي عنوان کرده‌اند بايد تا حالا اوضاع بيمارستان بهتر از اين مي‌شد.»

به گفته‌ او مشکلاتِ تنها بيمارستان شهر باعث شده مادران باردار منطقه براي تولد فرزند به خرم‌آباد بروند. او از نزديک شاهد مشکلات بيمارستان فرسوده‌ شهر بوده: «همين سرويس بهداشتي که اين مادر فرزندش را در آن به دنيا آورده غيربهداشتي و غيرقابل‌استفاده است. آن شب اين خانواده ‏کسي را جز خدا نداشتند.» مي‌گويد قبلاً مسئولان شهر هم در بازديد از بيمارستان آن را به دخمه تشبيه کرده‌اند اما اين بازديدها هم تأثيري بر بهبود حال بيمارستان و بيماران شهر نداشته است.

يک بيمارستان براي 220 هزار نفر

کوهدشت به لحاظ پراکندگي و جمعيت سومين شهرستانِ لرستان است. 218 هزار نفر جمعيت دارد. محمد مي‌گويد: «نبود پزشکان متخصص و ديگر امکانات پزشکي، کمبود تخت، خراب ‌شدن گه‌گاهِ دستگاه سي‌تي اسکن و بسياري از مسايل ديگر هميشه موجب دلخوري و گله‌‌ي شهروندان است اما مسئولان بيمارستان همواره به‌جاي پي‌گيري به‌دنبال توجيه اين مشکلات هستند.» 

حسيني، از اهالي کوهدشت بارها براي درمان خانواده و ملاقات با بستگانش به بيمارستان کوهدشت رفته: «خدا نکند کسي بيماري جدي پيدا کند يا مصدوم شود، چون يا بايد به خرم‌آباد برود يا سهل‌انگاري‌ و نبود امکانات را در بيمارستان ببيند و تحمل کند. در اينجا بيماران به جاي درمان با مشکلات جدي مواجه مي‌شوند.»

طرح‌هاي بي‌سرانجام

گله از نبود امکانات بهداشت و درمان حرف امروز شهروندان نيست. استان لرستان چند بيمارستان خصوصي و 11 بيمارستان دولتي در شهرهاي خرم آباد، پلدختر، دورود، اليگودرز، ازنا و نورآباد دارد.‏ دولت دهم در سفرهاي استاني طرح‌هاي بسياري در حوزه‌ي بهداشت و درمان مصوب کرد. در دور دوم سفرها برخي از اين مصوبات اجرايي شد اما طرح‌هاي بسياري با کمبود اعتبار در حد طرح باقي ماند و سفر سوم هم کارگر نبود و طرح‌هاي نيمه‌کاره روي دست دولت مانده است.

به‌گفته‌ي فرماندار کوهدشت يکي از مصوبات دولت گذشته بيمارستان 160 تختخوابي بود که به سرانجام نرسيد. حمزه‎پور به سايت لکنا از ضرورت توجه جدي مسئولان بهداشت و درمان نسبت به مشکلات بهداشتي شهرستان گفته است.

برادر پروانه عبدي تازه از سر زمينِ کشاورزي برگشته، مي‌گويد آن شب خيلي عذاب کشيده است. مي‌گويد:«ما که روستايي هستيم و نمي‌دانيم چطور بايد پيگيري کنيم. به آشنايانمان در شهر گفتيم بروند از طرف ما از مسئولانِ بيمارستان شکايت کنند.»