از غلامعلی تا علی

دکتر حداد عادل از کرسی ریاست مجلس و صدرنشینی قوه قانون گذاری که به رغم اهمیت سه قوه, مهمترین قوه در ارکان حکومت و حاکمیت ماست و امام ره آن را عصاره فضائل ملت نامید کنار گذاشته شد

دکتر غلامعلی رجائی-دیروز در لحظات پایان مجلس هفتم و لحظات آغازین مجلس هشتم اتفاق جالبی افتاد و خبر آن به سرعت دهان به دهان گشت رای سه برابری مجلس جدید که کمتر از نیمی از آن نمایندگان مجلس قدیم‌اند در رویکردی خاص کرسی ریاست را از دکتر حداد عادل گرفت تا به دکتری دیگر بسپارد و سپرد!

این انتخاب مشحون از پیام‌های پیدا و پنهان است.

۱) دکتر حداد عادل از کرسی ریاست مجلس و صدرنشینی قوه قانون‌گذاری که به رغم اهمیت سه قوه، مهمترین قوه در ارکان حکومت و حاکمیت ماست و امام(ره) آن را عصاره فضائل ملت نامید کنار گذاشته شد.

این رویداد به رغم اینکه دکتر حداد با نامه‌ها و بیانات چند ماهه اخیر خود در اعتراض به رویه و روند کاری قوه مجریه و رئیس محترم آن در ارتباط با مصوبات مجلس که با توجه به نزدیک بودن زمان انتخابات مجلس صبغه انتخاباتی آن بر سایر جهاتش برتری داشت، اتفاق افتاد. بر این مبنا از این پس رئیس سابق مجلس مثل یک نماینده عادی در پارلمان حضور خواهد داشت و این علاوه بر پیام پنهان آن که قدرت و مسئولیت ماندنی نیست و دست به دست گشته و خواهد گشت پیام آشکاری دارد و آن این که مسئولینی و بویژه کسانی که به هر دلیل این گونه قدرت یابی‌ها را باور دارند و به سختی از آن دل برمی‌کنند بدانند که در آینده‌ای که شاید خیلی دور نباشد باید با همه شئونات و تبعات و تشریفات این مسندها و مقام‌ها و منزلت‌ها وداع کنند. حال یا وداع شیرین است یا تلخ.

۲) به نظر این رویداد پیام آشکاری به جناب آقای احمدی‌نژاد رئیس قوه مجریه است که در هر حال باید با منصب قدرت خداحافظی کند و یا دوباره به درس و کلاس و دانشگاه برگردد و یا اگر می‌خواهد در چرخه قدرت باقی بماند، در انتخابات مجلس شرکت کند و بسته به معادلات سیاسی آینده یا از تهران یا از شهر خود گرمسار راهی مجلس شود. نحوه تعامل جناب رئیس جمهور با کادرهایی که در اطراف خود چیده و از آنها مسئولیت می‌خواهد و تصمیمات گاه و بی‌گاه ایشان در برکناری‌های آنی مدیران ارشد خود نظیر دانش جعفری و پور محمدی که به شهادت اعضای کابینه از اینها قوی‌تر در آن وجود نداشت و برکناری‌های دوستان سپاهی ایشان که از قضا از سران سپاه بودند نظیر سردار ذوالقدر، حجت‌الاسلام سالک و ... زنگ خطری است برای آقای رئیس جمهور که پس از اتمام دوره مسئولیت‌شان در صورت تکرار رویداد مشابه‌ای که برای دکتر حداد عادل اتفاق افتاد چگونه می‌خواهد در عرصه سیاسی و حتی عاطفی و دوستانه خود با دیگرانی که آنها را با روش‌های خود رنجانیده است به روابط خود ادامه دهد.

۳) چالش دکتر لاریجانی با آقای احمدی‌نژاد در قضیه پرونده انرژی هسته‌ای که به عزل لاریجانی از سوی ایشان منجر شد هنوز در خاطره‌ها مانده است اکنون این لاریجانی و آن احمدی‌نژاد، همانند که کارشان در آن قضیه به چنان چالشی رسید که دکتر لاریجانی را ناچار کرد به رغم توفیقی که همه برای وی در پیگیری پرونده هسته‌ای ایران با آژانس قایل بودند به دلیل تصمیم جناب رئیس جمهور کنار نهاده شود.

هر چند با نشستن لاریجانی بر مسند ریاست مجلس این چالش وارد مرحله جدیدی خواهد شد. اما به نظر می‌رسد تعامل مجلس و دولت مهمتر‌ از خرده اختلاف‌هایی است که در گذشته و آینده بین رئیس دو قوه وجود داشته و خواهد داشت. مهم مصلحت مملکت است و تقویت جو آرامش در عرصه سیاست که حضرت امام(ره) بسیار بر آن اصرار داشتند.

دکتر لاریجانی اگر چه برای یک سال بر مسند ریاست قوه مقننه خواهد نشست که احتمال تجدید و تمدید مسئولیت وی برای سال‌های بعد از سوی مجلس هشتم می‌رود اما در همین یک سال باید در نهایت کرامت و سعه صدر از اختلافات خود با رئیس دولت چشم پوشی کند و در تعامل هر چه بیشتر مجلس و دولت ما پایمردی نشان دهد. قطعاً با این گذشت جوانمردانه رئیس محترم دولت در این عمر کوتاه باقی‌مانده مسولیت خود هم عکس‌العمل‌های متناسب را باید از خود نشان دهد و به روند و رویه‌ای که در این ماه‌های اخیر در چالش با مجلس در پیش گرفته بود ادامه ندهد. چه مجلس حتی در اوج ضعف خود نشان داده است که در لحظه تصمیم نهایی می‌تواند با تمام قدرت از شئون و منزلت و حریم خود دفاع نماید. آنگونه که حداد عادل در این ماه‌های آخر عمر مجلس هفتم به حق اگر چه دیر از کیان و حرمت مجلس در برابر تاخت‌های دولت و رئیس آن دفاع کرد.

۴) نکته مهم پایانی به دوستان مجلس جدید و ریاست جدید‌تر آن این است که الحق و الانصاف مجلس هفتم در اندازه‌های خود ظاهر نشد و شان و مرتبه‌ای را که امام(ره) و قانون اساسی و ملت شریف از آن انتظار داشتند به رغم همه زحمات و تلاش نمایندگان محترم برآورده نکرد.

به نظر می‌رسد مجلس جدید در اولین گام باید خود را در اندازه‌های واقعی خویش ظاهر سازد و حساسیت ویژه‌ای نسبت به سختی و تنگناهای معیشتی مردم داشته باشد و با حفظ مصالح نظام و ملت و فارغ از عقدهای اخوت سیاسی و جناحی و قومی بر اجرای قانون و عمل به قانون که ناموس مقدس این نظام پس از قرآن مجید است ایستادگی کرده و مجلس را به جایگاه اصلی گذشته خود که به فرمایش امام(ره) مرکز همه قانون‌ها و قدرت‌هاست برساند.

امید در این مجلس شاهد ظهور چهره‌ای آزاد و آزاده و کاردان و متعهدی نظیر دکتر افروغ، دکتر سبحانی و طلایی‌نیک که متاسفانه نظام تقنین از خدمات آنها محروم ماند باشیم.