آن سوی شنیده ها

«شنیده شده که آقا در جلسه سران قوا با ایشان فرموده اند بهتر است مجلس هشتم برای نشان دادن تعامل سازنده خود با دولت به هر سه وزیر پیشنهادی رأی بالایی بدهد» «گفته می شود که آقا با معرفی فلانی به عنوان وزیر موافق نیستند» «یک خبر موثق حاکی از آن است که فلانی و فلانی با رئیس جمهور شرط کرده اند که فقط در صورت توافق آقا حاضرند به عنوان وزیر معرفی شوند»

«شنیده شده که آقا در جلسه سران قوا با ایشان فرموده اند بهتر است مجلس هشتم برای نشان دادن تعامل سازنده خود با دولت به هر سه وزیر پیشنهادی رأی بالایی بدهد»! «گفته می شود که آقا با معرفی فلانی به عنوان وزیر موافق نیستند»! «یک خبر موثق حاکی از آن است که فلانی و فلانی با رئیس جمهور شرط کرده اند که فقط در صورت توافق آقا حاضرند به عنوان وزیر معرفی شوند»! «آقای احمدی نژاد با معرفی فلانی و بهمانی برای وزارت موافق نبوده ولی از آنجا که می دانسته مجلس به افراد مورد نظر وی رأی نمی دهد به ناچار فلانی و فلانی و فلانی را معرفی کرده است»! «از آنجا که افراد معرفی شده گزینه واقعی و مطلوب احمدی نژاد نیستند، در صورت کسب رأی اعتماد و آغاز به کار با رئیس جمهور اختلاف نظر پیدا می کنند و بار دیگر شاهد تغییر وزرا خواهیم بود»! «آقای فلانی با دو گوش خود شنیده است که فلانی بعد از اشاره آقا و با اعلام نظر مثبت ایشان حاضر به پذیرش پست وزارت شده است»! و....

این جملات طی چند روز گذشته و در فاصله میان معرفی سه وزیر جدید تا امروز که هنگام رأی اعتماد- یا عدم اعتماد- مجلس به وزرای معرفی شده است، به صورت درگوشی، ارسال پیامک، پچ پچ در محافل چندنفره و.... میان این و آن رد و بدل می شد و تمامی این «گزاره»ها با پیشوندهایی نظیر «البته پیش خودمان بماند»! «مصلحت نیست به کسی گفته شود»! «نگو که من گفته ام»! و... همراه بود... چند ساعت بعد، دوباره پیامک ها روی تلفن های همراه می نشست و به این سوی و آن سوی مخابره می شد که «بعله... فلان خبر جعلی بود»، «آن خبر را گروه فلان ساخته بود»، «این خبر را مخالفان فلان وزیر پیشنهادی جعل کرده بودند» و آن یکی را....!

اصل یکصدوسی وسوم قانون اساسی تأکید می کند «وزرا توسط رئیس جمهور تعیین و برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس معرفی می شوند». مطابق این اصل، انتخاب وزرا، فرایندی دو مرحله ای دارد و اگرچه سهم رئیس جمهور در این انتخاب پررنگ تر و موثرتر است ولی از آنجا که وزارت جایگاهی برجسته و تعیین کننده در اداره امور اجرایی کشور دارد، قانونگذار در انتخاب وزیران نظر نمایندگان مردم را نیز دخالت داده است. از این روی، وزیران برآیند دو انتخاب جداگانه مردم هستند، انتخاب رئیس جمهور و انتخاب نمایندگان مجلس شورای اسلامی.

قول و نظر رهبر معظم انقلاب اگرچه از هر دو زاویه قانون و شرع، لازم الاجراست و هرجا کمترین تمایلی به انجام کاری نشان بدهند، از ایشان به یک «اشاره» و از ملت «به سر دویدن است» ولی آن بزرگوار بیش و پیش از همه بر رعایت قانون و اجرای دقیق و بی ملاحظه آن تاکید داشته و دارند و موارد فراوانی را می توان آدرس داد که حضرتش علی رغم میل باطنی خود و با وجود اقتدار قانونی و شرعی خویش، اجرای امور از مجاری تعریف شده در قانون را بر اعمال نظر مبارک خویش ترجیح داده اند و حال آن که روند بعدی امور در تمامی موارد یاد شده - تاکید می شود که در تمامی موارد و بدون استثناء- نشان داده است که حق با ایشان بوده ولی آن بزرگوار، هرجا که پای خسارتی جبران ناپذیر و یا از دست دادن منافع کلان در میان نبوده است، از بیان نظر خویش خودداری ورزیده اند و...

اکنون با توجه به روال قانونی که تاکنون در معرفی وزیران و رأی اعتماد نمایندگان به آنها جاری و ساری بوده است و منش شناخته شده و غیرقابل تردیدی که از چگونگی مواجهه رهبر معظم انقلاب در دست است، باید گفت؛

الف) ساخت و پرداخت و انتشار شایعاتی که به چند نمونه از آنها اشاره شد، اگرچه از جانب شایعه پراکنان دور از انتظار نبوده و نیست ولی نگاه همراه با قبول و یا تردید نزدیک به پذیرش این شایعات از جانب برخی دست اندرکاران امور و شماری- هرچند اندک- از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی چگونه قابل توجیه است؟

ب) در حالی که همه می دانند رهبر معظم انقلاب به هنگام رأی دادن در انتخابات مجلس، ریاست جمهوری و... حتی اجازه نمی دهند نزدیکترین افراد به ایشان از نام نامزد یا نامزدهایی که برگزیده اند باخبر شوند، چگونه کسانی می توانند تصور کنند که آن بزرگوار، مثلا درباره فلان گزینه رئیس جمهور فلان نظر موافق یا مخالف را داده اند؟

ج) متاسفانه شماری از شواهد و قرائن موجود حکایت از آن دارند که برخی از شایعات یاد شده را افرادی ساخته و پرداخته و نهایتاً منتشر کرده اند که در انتخاب فلان نامزد معرفی شده به وزارت و یا رأی عدم اعتماد مجلس به وی، منافع گروهی و حزبی خاصی داشته اند، اشخاصی که شنیدن نام آنها قبل از آن که ملامت برانگیز باشد، حیرت آور است! و بگذریم...

د) تردید برخی از نمایندگان محترم مجلس و تلاش احتمالی آنان برای همراه کردن نظر خود با آنچه در فلان شایعه شنیده بودند، اگرچه با توجه به روش و منش شناخته شده آقا، قابل توجیه نیست ولی نباید از این نکته غافل بود که تعهد و پای بندی آنان به منویات رهبر معظم انقلاب نیز در تأمل و درنگ آنان درباره صحت و سقم این شایعات بی تاثیر نبوده است و بیم آن داشته اند که مبادا مخالف نظر آن بزرگوار اقدامی کرده باشند.

هـ) و بالاخره؛ بدیهی است که رئیس جمهور منتخب مردم - مخصوصاً شخصیتی مانند آقای احمدی نژاد- مصالح کشور و منافع ملی را فدای خواسته های شخصی خود و اطرافیان خویش نمی کند و در سوی دیگر، نمایندگان منتخب مردم که برخاسته از رأی توأم با اعتماد ملت هستند نیز مصالح نظام، انقلاب و مردم را بر منافع شخصی و حزبی خود ترجیح می دهند، اما این احتمال که هم رئیس جمهور و هم نمایندگان در برداشت اول خود دچار خطا شده باشند وجود دارد. بنابراین چاره کار همانگونه که در قانون پیش بینی شده است، بررسی دقیق درباره وزیران معرفی شده- چه از جانب رئیس جمهور در گزینش آنها و چه از جانب نمایندگان در اطمینان نسبت به تعهد و کارآمدی آنان- است.

حسین شریعتمداری