چاقی، افسردگی می‌آورد

گاهی افسردگی در اثر ابتلا به برخی بیماری‌ها در فرد ظاهر می‌شود؛ مثلا در مورد خانم رسولی که هم فشارخون بالا داشته‌اند و هم دیابت، باید گفت که هر دوی این بیماری‌ها می‌توانند …

گاهی افسردگی در اثر ابتلا به برخی بیماری‌ها در فرد ظاهر می‌شود؛ مثلا در مورد خانم رسولی که هم فشارخون بالا داشته‌اند و هم دیابت، باید گفت که هر دوی این بیماری‌ها می‌توانند جزو عوامل ابتلا به افسردگی به شمار روند....

از طرف دیگر، اضافه وزن زیاد هم، حس ناامیدی و اینکه چرا آدم در این سن و سال باید بیماری‌های مختلفی داشته باشد را در بیمار افزایش می‌دهد. افرادی که به طور هم‌زمان از چند بیماری رنج می‌برند، مانند کسانی هستند که یک عینک تیره به چشم‌شان زده‌اند. دنیا را خاکستری می‌بینند. توانایی‌های‌شان برای‌شان کوچک به نظر می‌رسد. احساس می‌کنند مثل سابق برای دیگران مهم و مفید نیستند و اراده ضعیفی دارند. بعضی از آنها همیشه تسلیم هستند و در نهایت برای رهایی از این وضعیت زجرآور، تصمیم می‌گیرند دست به خودکشی‌های خاموش بزنند؛ مثلا فکر می‌کنند که نمی‌توانند بر چاقی و بیماری‌های خود غلبه کنند و در نتیجه هر چه دل‌شان می‌خواهد، می‌خورند تا به قول خودشان زودتر سکته کنند و بمیرند! در صورتی که کاهش وزن و غلبه بر بیماری‌های مختلف در این افراد، چندان وحشتناک هم نیست. افراد چاقی که افسردگی هم دارند باید در طول رژیم، از مواد قندی استفاده نکنند چون مواد قندی، کم‌کاری تیرویید را در پی دارند و کم‌کاری تیرویید، خود باعث افسردگی می‌شود. بنابراین بهتر است که غذاهای سنگین و چرب هم در طول رژیم مصرف نشوند. کسانی که افسردگی دارند، معمولا گرایش‌شان به سمت مواد قندی و پرکالری بیشتر است و همین امر سبب تشدید بیماری و چاقی‌شان می‌شود. همین‌جا باید یادآور شوم که خوردن کلم هم به افراد افسرده توصیه نمی‌شود.

از سوی دیگر، می‌توان غذاهای فیبردار، مایعات، سبزیجات فراوان و غذاهای مایعی مثل سوپ (که سبک و سریع‌الهضم هستند) را جزو بهترین خوراکی‌ها برای افراد چاقی که در رژیم غذایی به سر می‌برند و افسردگی هم دارند، توصیه کرد. مصرف برخی داروهای گیاهی مثل گل گاوزبان، افشره گل سرخ یا عرق بیدمشک هم می‌تواند به آرامش خاطر این افراد کمک کند. نقش خانواده این افراد هم در کاهش وزن و بهبود بیماری‌‌شان بسیار مهم است. خانواده باید در جریان افسردگی فرد قرار بگیرد و سعی کند توانایی‌ها و ارزشمند بودن او را مدام به زبان بیاورد. آنها نباید از در نصیحت وارد شوند و باید با منطق، دارایی‌های فرد را به او گوشزد کنند؛ مثلا گفتن این جملات که: «تو بچه‌های سالم و خوبی داری و باید برای خوشبختی آنها تلاش کنی» یا «همسر و پدر و مادرت مدام به فکر سلامت تو هستند» می‌تواند برای فرد بیمار بسیار موثر باشد. به طور کلی، خانواده باید نقش یک حامی و پشتیبان را داشته باشد و از هر گونه تحقیر و توهین پرهیز کند تا انگیزه‌های فرد بیمار، روز به روز بیشتر شود.

دکتر محمدرضا خدایی

روان‌پزشک