نگاهی به فیلم "دیگری"

● وقتی دیگری جای پدر می نشیند
"دیگری" داستانی را بازگو میکند که در سینمای جهان و ایران با روایتهای مختلف نوشته و تصویر شده است. جایگزینی مردی جدید به عنوان پدر در زندگی پسر خانواده …

وقتی دیگری جای پدر می نشیند

"دیگری" داستانی را بازگو میکند که در سینمای جهان و ایران با روایتهای مختلف نوشته و تصویر شده است. جایگزینی مردی جدید به عنوان پدر در زندگی پسر خانواده از آن موضوعاتی است که به مدد تکرار زیاد کلیشه و نخ نما شده اند. "پدر" ساخته مجید مجیدی یکی از مهمترین فیلم هایی است که بر اساس این موضوع ساخته شده اند اما نویسنده اینبار نگاه تازه ای به این مقوله کلیشه ای داشته و با تصویر داستان در یک روستا و روابط حاکم بر آن مضمون اصلی را با روایت جدیدی از داستان قدیمی ازدواج دوم نشان می دهد.

محمدرضا فروتن در رویکرد تازه ای که در ایفای نقش های روستایی دارد، بازی خوب و تاثیرگذاری از مردی که قصد دارد با همسر بیوه دوستش ازدواج کند به نمایش گذاشته است. تقابل زیبای او و زن (مریلا زارعی) نمایشی از بازی نگاههاست بدون اینکه از دیالوگهای عجیب و غریب برای بیان احساس استفاده شود. فروتن این بازی خوب را در ادامه فیلم با تقابل بین خود و پسر بچه به خوبی نشان داده است. لجبازیهای های او و پسر نوجوان در کنار مهربانی و دلواپسی که به موقع نشان می دهد تصویری از یک پدر مغرور ایرانی است.

در این بین کارگردان برای تصویر کشمکش موجود در روابط کاراکترهایش از تغییر فضا استفاده کرده است. به طوری که در یک سوم ابتدای فیلم شاهد یک روایت جاده ای هستیم. روایتی که با قاب بندی درست کارگردان تصویری قابل قبول از تضاد بین مرد و پسر نوجوان را نشان می دهد. در ادامه رحمانی داستانش را در کلان شهر تهران روایت می کند اما اینبار قرار نیست تنها زیبایهای چشم نواز شهر بر پرده به نمایش در آید. کارگردان نماهای واقعی از تهران را به بیننده نشان می دهد. یک کلان شهر بزرگ با همه معضلات اجتماعی که بعضاً شاهدش هستیم. ادامه داستان تصویری است از نوجوانی که ترس از گم شدن در چشمانش برق میزند اما حاضر نیست به آن اعتراف کند. در این بین مرد می داند تنها راه ارتباط با پسر نفوذ در قلب اوست به همین دلیل تمام تلاشش را میکند و در نهایت میتواند اعتماد پسر را جلب کند. کارگردان روایت یک دستی از فیلم نامه را به تصویر کشیده است و در این بین از بیان تناقض های موجود در کلان شهر تهران به راحتی نگذشته است.

در پایان کارگردان به تماشاگر باج نمی دهد و داستان با پایانی شایسته حسرت را به دل تماشاگری که منتظر ازدواج مرد است می گذارد. اشک های زن که با لباس سفید در کنار سفره عقد برادر شوهرش نشسته است نشان از همان داستان قدیمی تنهایی زن شرقی است. زنی که حتی اجازه ابراز عشق را ندارد و در نهایت قربانی رسومات قدیمی است خواه زن شهری باشد که در مسافر خانه از همسرش کتک می خورد و یا بیوه روستای که به اجبار ازدواج می کند. در انتها تماشاگر می ماند و نگاههای حسرت بار پسرک که با ترس مادرش را در لباس سفید می نگرد.

"دیگری" فیلمی است از تقابل سنتها و کلیشه ها با احساس آدمها. تقابلی که عشق را قربانی سنت می کند.

سیده مریم مطلب پور