به آینه تعرض نكنید

زمانی كه اولین آثار تجدد و پیشرفت وارد ایران شد, بسیاری دل غمین داشتند و سر در لا ك خوف فرو بردند كه ایمان و خرد توأمان از جامعه رخت برخواهد بست مدنیت جدید با خود كه چیزی نمی آورد تنها دل های لرزان بر جای خواهد گذاشت

زمانی كه اولین آثار تجدد و پیشرفت وارد ایران شد، بسیاری دل‌ غمین داشتند و سر در لا‌ك خوف فرو بردند كه ایمان و خرد توأمان از جامعه رخت برخواهد بست. مدنیت جدید با خود كه چیزی نمی‌آورد تنها دل‌های لرزان بر جای خواهد گذاشت.

از موتور برق كه به همت میرزاعلی اصغرخان امین‌الضرب كه نه‌تنها برای پیشرفت كه حتی به دلیل دلبستگی به آستان حضرت رضا(ع) با هزینه شخصی بر آن دل نهاده بود تا میرزاتقی‌اف بادكوبه‌ای كه ۶۰ شماره حبل‌المتین را جهت ارسال به علمای نجف پیش‌خرید كرده بود، دائما و متصلا‌ یك دغدغه داشتند، بزرگی و سربلندی ایران. هرچند برخی اقدام میرزاعلی اصغرخان را مخل معنویت محمدی و پردازش اصوات شیطانی می‌دانستند، بلندگو كه بر سردر مسجد سپهسالا‌ر نصب شد، مصیبت و واویلا‌ صدچندان شد.

‌ از منظر برخی كوته‌اندیشان، نور شیطان به آستان حضرت در مشهد تابیده بود- موتور برق- و بیرق اسلا‌م در حال تلا‌لو از بیرق كفر- بلندگو- بود. دیگر مظاهر جدید نیز چنین وضعیتی داشتند؛ شاید اگر شجاعت و خردورزی عالم و مرجع بزرگ تشیع امام‌خمینی(ره) نمی‌بود، كار حكومتداری و تشكیل دولت اسلا‌می، برای برخی مصیبتی كبری تلقی می‌شد. از آن روزها تا دوران حاضر حذف و پاك كردن صورت‌مساله و نادیده‌انگاشتن انگشت سبابه برخاسته به آسمان، مهم‌ترین رسالت برخی از اصحاب دولت است. سانسور و فیلتر و محدودیت و نهیب زدن نیز از این مجرا بیرون نیست. اما این قاعده‌ای به سامان و حركتی به توفیق نیست، تجربه می‌آموزد كه عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری.

دنیای اطلا‌عات نیز چنین سرنوشتی دارد. روزی صاحب جریده‌ای در مشروطه پس از توقیف مكرر جراید گفته بود، شرق را ببندید، رعد را می‌گشاییم، رعد را ببندید، توفان را منتشر می‌كنیم، اسامی فارسی فراوان است و حوصله ما دراز. اما امروز كه نظام اسلا‌می پس از ۲۸ سال ثبات و ماندگاری و طی كردن گردنه‌های پرفراز و خطر به ایستگاهی امن رسیده، نباید از چند رسانه ترسید. آن هم رسانه‌هایی كه نه با انقلا‌ب اسلا‌می مشكل دارند و نه به نظام اسلا‌می بی‌اعتماد هستند.

شاید تنها جرمشان نقد كارشناسانه دولت باشد. چگونه است كه دولت پیشین كه صفت اصلا‌حات بر خود داشت، نماینده كل نظام نبود - هرچند حرف درستی بود - اما انتقاد به رئیس‌جمهور و دولت نهم حمله به كلیت نظام است؟ امروز همگی آن‌قدر ظرفیت در خود ایجاد كرده‌ایم كه تضعیف دولت‌ها را به تضعیف پیامبر متصل ننماییم؛ شعاری كه در سال‌هایی نه‌چندان دور در نماز‌جمعه مطرح می‌شد! جدا از آنكه دولت‌ها بتوانند تا چه میزان دامنه حصر و محدودیت را برای رسانه‌های منتقد فراهم آورند، رسانه‌های منتقد می‌توانند آیینه تمام‌نمای جامعه باشند. زشتی‌ها و پلشتی‌ها را نشان داده و محاسن و خوشوقتی‌ها را انعكاس دهند. اگر كسی قامت خود در آینه نامناسب می‌بیند، خود را اصلا‌ح كند، به آینه تعرض نكند. ‌