پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
۱۷ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی ـ اعلام استقلال اندونزی توسط سوکارنو
۶۵ سال پیش در روز ۱۷ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی درست در خاتمه جنگ جهانی دوم ، احمد سوکارنو ، رهبر مبارزان آزادی خواه اندونزی استقلال این کشور را اعلام کرد. اما۴ سال طول کشید تا اندونزی توانست به استقلال دست یابد و از استعمار هلند رها شود.
در سال ۱۵۹۶ میلادی هلندی ها با یک ناوگان شامل ۴ فروند کشتی در منطقه بانتن تجارت با اندونزی را آغاز کردند.چون این کشتی ها با محموله ادویه صحیح و سالم به هلند بازگشتند ، این کشور تصمیم گرفت یک تشکیلات سازماندهی شده برای تجارت با اندونزی را ایجاد کند.
بنابراین هلندی ها شرکت هلندی هند شرقی را در سال ۱۶۰۲ میلادی تاسیس کردند. برای حمایت از ناوگان تجاری هلند ، کشتی های جنگی این کشور آنها را همراهی می کردند.
هلندی ها تمام تلاش خود را به کار بستند تا از هرگونه ارتباط خارجی های دیگر با جزایر اندونزی جلوگیری کنند.آنها ابتدا منطقه جایاکارتا که در قرن هفدهم میلادی نام باتاویا را بر آن گذاشتند ، تصرف کردند.
سلطان آکونگ دشمن خونی هلندی ها بود. در سال ۱۶۲۹ میلادی او نیروهای خود را برای حمله به باتاویا اعزام کرد ، اما به دلیل آتش توپخانه هلندی ها ، نیروهای سلطان آگونگ شکست خورده و عقب نشینی کردند.
در سال ۱۷۴۰ میلادی ، هلندی ها شورش جاکارتا را به شدت سرکوب نمودند و در جریان آن ده ها هزار اندونزیایی و ده هزار چینی را به قتل رساندند.
در ۳۱ دسامبر سال ۱۷۹۹ میلادی شرکت هلندی هند شرقی ورشکست شد و تمام سرزمین اندونزی تحت کنترل تشکیلات دولتی هلند در باتاویا قرار گرفت و شرکت تجاری تبدیل به امپراتوری مستعمراتی شد.
در سال ۱۹۰۷ میلادی ، سیسینگا مانگرایا ، پادشاه اندونزی علیه هلندی ها قیام کرد ، اما ارتش هلند نیروهای او را شکست داده و استعمار هلند بر اندونزی ادامه یافت. تا این که پس از حمله ژاپن به پرل هاربر و آغاز جنگ با امریکا ، ارتش ژاپن به جزایر هند شرقی حمله کرد و به سرعت این سرزمین را اشغال کرد. در مارس سال ۱۹۴۲ میلادی ارتش مستعمراتی هلند تسلیم نیروهای ژاپنی شد.
مردم اندونزی ابتدا به ژاپنی ها به چشم نیروهای آزادی بخش از استعمار هلند می نگریستند ، اما مدت زیادی طول نکشید که متوجه شدند ژاپنی ها نه تنها دستکمی از هلندی ها ندارند ، بلکه به مراتب از آنها خونخوارتر و مستبدتر هستند.
در اواخر جنگ اقیانوس آرام (جنگ جهانی دوم در منطقه اقیانوس آرام) قدرت نیروهای ژاپنی رو به زوال نهاد و مردم اندونزی علیه ژاپنی ها دست به شورش زدند.
ژاپنی ها برای آرام کردن مردم اندونزی موافقت کردند پرچم سرخ و سفید به نشانه پرچم اندونزی برافراشته شود.
سرانجام نیروهای ژاپنی در سال ۱۹۴۵ میلادی مجمع الجزایر اندونزی را ترک کردند اما دوران اشغال اندونزی توسط ژاپنی ها مزایایی را دربرداشت. در جریان این مدت سازمان های نظامی ، ملی گرا و ضد استعماری زیادی ایجاد شدند که آماده بودند با بازگشت هلندی ها با آنها مقابله کنند.
احمد سوکارنو که در دوران اشغال اندونزی توسط ژاپن با تشکیل گروه های مقاومت از محبوبیت خاصی برخوردار بود، در روز ۱۷ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی استقلال اندونزی را اعلام کرد و یک دولت هشت نفری تشکیل داد و خود سوکارنو به عنوان رئیس دولت انتخاب شد.
مجمع الجزایر اندونزی به هشت منطقه تقسیم شد و در راس هر یک از این مناطق یک حاکم اندونزیایی منصوب گردید. در روز ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۴۵ میلادی نیروهای بریتانیایی به فرماندهی مونباتن فرمانده نظامی منطقه اقیانوس آرام و نیروهای هلندی به اندونزی حمله کردند.
وان در پلاس به عنوان نماینده قدرت لاهه وارد اندونزی شد. در هر منطقه ای که نیروهای بریتانیایی مستقر می شدند تشکیلات استعماری هلند دوباره برقرار می گردید.
درگیری میان هلندی ها و اندونزیایی ها افزایش یافت ، بریتانیایی ها که منافعی در اندونزی نداشتند ، تصمیم گرفتند هر چه زودتر این لانه زنبور را ترک کنند و در نوامبر سال ۱۹۴۶ میلادی نیروهای بریتانیا خاک اندونزی را ترک کردند.
هلندی ها برای حفظ این مستعمره ثروتمند پیشنهاد تاسیس یک جامعه مشترک المنافع اندونزیایی را دادند ، اما اندونزی فقط خواهان استقلال کامل بود. بحران اندونزی از حالت منطقه ای خارج و جنبه بین المللی پیدا کرده بود.
هلندی ها تلاش می کردند با زور و سرکوب حاکمیت خود را به مردم اندونزی تحمیل کنند ، اما مقاومت مردم با تشدید فشار هلندی ها بیشتر می شد. سرانجام هلند در ۲۷ دسامبر سال ۱۹۴۹ میلادی استقلال اندونزی را پذیرفت.
تمام کشورهایی که در مجمع الجزایر اندونزی به طور مصنوعی تشکیل شده بودند به جاوه و سوماترا پیوستند و در ۱۷ اوت ۱۹۵۰ میلادی اندونزی متحد تشکیل گردید.
به این ترتیب احمد سوکارنو در روز ۱۷ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی استقلال اندونزی را اعلام کرد و پس از چهار سال جنگ خونین با نیروهای استعمارگر هلند ، پایداری مردم اندونزی منجر به استقلال این کشور گردید و احمد سوکارنو به عنوان نخستین رئیس جمهور اندونزی انتخاب شد.
بهرام افتخاری
