تاریخچه احزاب و گروه های لبنانی

از سال ۹۸۹۱ که براساس قرارداد طائف درعربستان سعودی به درگیری خونین داخلی ۱۵ساله ۱۹۷۵تا ۱۹۹۰ در لبنان پایان داده شد تا سال ۲۰۰۵ که برخی جریان های بین المللی با ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان سعی در ایجاد جنگ داخلی جدید با هدف تغییر نقشه سیاسی و حتی جغرافیایی خاورمیانه را داشتند, جریان ها و تشکل های سیاسی لبنان همانند آنچه که امروز شاهد آن هستیم تا این حد وارد دسته بندی های ملی, مذهبی و حتی سیاسی نشده بودند

از سال ۹۸۹۱ که براساس قرارداد طائف درعربستان سعودی به درگیری خونین داخلی ۱۵ساله ( ۱۹۷۵تا ۱۹۹۰) در لبنان پایان داده شد تا سال ۲۰۰۵ که برخی جریان های بین المللی با ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان سعی در ایجاد جنگ داخلی جدید با هدف تغییر نقشه سیاسی و حتی جغرافیایی خاورمیانه را داشتند، جریان ها و تشکل های سیاسی لبنان همانند آنچه که امروز شاهد آن هستیم تا این حد وارد دسته بندی های ملی، مذهبی و حتی سیاسی نشده بودند. مهمترین جریان های سیاسی لبنان تا پیش از ترور حریری عبارت بود از جریان های شیعی حول محور امل و حزب الله، جریان های مسیحی حول احزابی چون نیروهای لبنانی، کتائب و المرده و جریان های سنی حول محور جریان المستقبل و بعضا جماعت اسلامی و یا توحید اسلامی و جریان های در روزی حول محور حزب سوسیالیست ترقی خواه. هر یک از این جریان ها براساس سهم بندی که برای آنان در قانون اساسی لبنان تعیین شده بود اقدام به فعالیت سیاسی در لبنان می کردند.

اما از سال ۲۰۰۵ تاکنون و همزمان با ترور حریری شاهد دسته بندی های جدیدی از جریانات سیاسی در این کشور هستیم که درنوع خود بی سابقه بوده است.

همزمان با ترور حریری با کمک کشورهایی چون آمریکا، فرانسه، عربستان سعودی و مصر درکنار رژیم صهیونیستی جریانی احساسی با نام ۱۴ مارس در درون لبنان شکل گرفت که خواستار خروج سوریه از لبنان و خلع سلاح مقاومت شد. سوریه ای که براساس مصوبه مجلس ملی لبنان در سال ۹۸۹۱ درشهر طائف عربستان به لبنان دعوت شده بود تا به ۱۵ سال نزاع خونین داخلی این کشور خاتمه دهد. درپاسخ به این جریان احساسی موجی از بیداری نسبت به اهداف پشت پرده این جریان احساسی در لبنان شکل گرفت که به جریان ۸ مارس موسوم شد. هریک از این دو جریان ۸ و ۱۴ مارس متشکل از گروه هایی بودند که همگرایی آنان به این شکل درتاریخ سیاسی لبنان سابقه نداشت و تنها براساس رویدادهای جدید لبنان پا در عرصه فعالیت های سیاسی جدید گذاشته بودند.

دراین نوشته نگاهی مختصر برگروه های تاثیرگذار لبنانی درعرصه تحولات این کشور خواهیم داشت.

گروه ۸ مارس درپی گردهمایی سال ۲۰۰۵ حزب الله در بیروت و بدنبال مخالفت با خلع سلاح این گروه مقاومت اسلامی، حمایت از سوریه و مقاومت در برابر اسرائیل، شکل گرفت. جبهه متحدی که برگرفته از حزب الله، حزب امل و حزب مسیحی آزاد بود و بعدها جریان های دیگری نیز به آن اضافه شدند که تغییر مواضع اخیر ولید جنبلاط رهبرجریان دروزی سوسیالیست ترقی خواه از جریان ۱۴مارس به ۸ مارس یکی از چند نمونه این اتفاقات است. اتحاد ۱۴ مارس پس از تظاهرات بزرگ بیروت درسال ۲۰۰۵ با شعار ضد سوری و یک ماه پس از ترور رفیق حریری شکل گرفت و به خروج نیروهای سوری از لبنان پس از ۲۹سال و گردهم آمدن سنی ها، در دروزی ها و احزاب مسیحی منجرشد.

پس از تهاجم رژیم اسرائیل به لبنان درسال ۲۰۰۶، این کشور برای ۱۸ماه بدون رئیس جمهور و سرانجام درجریان توافق دوحه درسال ۲۰۰۸، تنش بین این دو نیرو به پایان رسید. در این توافق نیروهای ۸ مارس توانستند حق وتو درکابینه را بدست آورند و میشل سلیمان نیز به عنوان رئیس جمهور برگزیده شد. در ساختار پارلمانی لبنان ۱۲۸ کرسی به تساوی بین مسیحیان و مسلمانان تقسیم شده است. مسیحیان مارونی ۳۴ کرسی، ارتدوکس ۱۴ و سنی ها ۲۷ کرسی را از آن خود کرده اند. البته این تقسیم بندی از سال ۱۹۳۲ باقی مانده است و ساختار پارلمان لبنان از آن زمان تا به حال تغییری نکرده است. درپارلمان ملی فعلی لبنان پیش از تغییر مواضع جنبلاط، نیروهای ۴۱ مارس ۷۰ کرسی و نیروهای ۸ مارس ۵۸ کرسی را تصاحب کرده بودند که با تغییرات جدید هر یک از دو جریان ۱۴ و ۸ مارس بطور مساوی ۸۵ کرسی را از آن خود کرده اند. عامل تعیین کننده در انتخابات اخیر نیز رای مسیحیان بود.

● گروه های شاخص ائتلاف ۱۴ مارس

▪ جریان المستقبل (اهل تسنن): این جریان یک جریان سنی لبنانی است که رفیق حریری آن را بنا نهاد. بعد از ترور او رهبری جریان برعهده سعدالدین حریری قرارگرفت. این جریان مبنای ائتلاف ۱۴ مارس درمجلس لبنان با حضور احزابی چون سوسیالیست ترقیخواه، قوات، کتائب و... شد.

اساس موسسان حزب بر مبنای هم زیستی مسالمت آمیز برای همه لبنانی هاست که شامل ۴ بند می شود.

۱) حریت و استقلال لبنان؛

۲) نظام دموکراسی پارلمانی؛

۳) توزیع ثروت عادلانه؛

۴) فقدان طائفه گرایی و مقابله با تجزیه و تقسیم لبنان.

جریان المستقبل دارای شاخه هایی از قبیل جوانان، زنان، تعلیم و تربیت، رسانه، آزادیخواهی، ورزشی، کارگری و... است جریان المستقبل حضور بارزی در رسانه های جهان عرب دارد.

۳کانال تلویزیونی ملی، ماهواره ای و خبری و رادیوالشرق که برنامه های آن از بیروت و پاریس پخش می شود. و همچنین روزنامه المستقبل و روزنامه هایی همچون النهار، اللواء که در توجیه سیاست های جریان المستقبل منتشر می شود. این جریان دارای یک سایت رسمی اینترنتی است.

▪ حزب کتائب (مسیحی): حزب کتائب لبنان از بارزترین و قدیمی ترین احزاب لبنانی است. این حرکت توسط پیر جمیل در سال ۱۹۳۶ تحت تأثیر حرکت نازیسم و حضور اعضای حرکت جوانان وطن در جریان المپیک ۱۹۳۶ برلین بوجود آمد. این حرکت تا ۱۹۵۲ به فعالیت خود ادامه داد و پس از یک وقفه حرکت خود را در سال ۱۹۵۸ دوباره و توسط کمیل شمعون از سرگرفت. در سال ۱۹۶۸ یک اتحاد سه گانه بین حزب آزادسازان وطن و اتحاد ملی امضا شد که نتیجه آن بدست آوردن ۹صندلی در پارلمان لبنان در دوره های مختلف مجلس لبنان بود. این حزب از مهمترین جریانات راست در ابتدای جنگهای داخلی لبنان بود و بیشترین سهم را در ایجاد نیروهای موسوم به قوات لبنان داشت. در سال ۱۹۸۴ و با فوت مؤسس حزب و همچنین عملیات های تروریستی جریان انشعابی القوات اللبنانیه انشعابات فراوانی در کتائب صورت گرفت. در آوریل ۱۹۷۵ حزب کتائب دست به یک عملیات گسترده زد که از آن به عنوان مهمترین دلیل بر شروع جنگ های داخلی لبنان نام می برند.

در آن سال ها حزب در خیابان های بیروت به ترور میلیشیای فلسطینی و میلیشیای حرکت ملی لبنانی پرداخت. در سپتامبر ۱۹۸۲ ایلی حقبیه از رهبران کتائب حدود ۲۰۰۰ آواره فلسطینی را در اردوگاه صبرا و شتیلا و با اجازه نیروهای اشغالگر اسرائیلی قتل عام کرد. روزنامه گاردین در مقاله ای این عمل نیروهای کتائب را به تلافی کشتار اهالی شهر الدامور در ۱۹۷۶ به دست میلیشیای فلسطینی و حرکت ملی لبنان دانسته است.

در سال ۲۰۰۱ کریم بقرادونی به ریاست حزب انتخاب شد ولی بعد از مدتی بین او و امین جمیل بر سر رهبری حزب نزاع صورت گرفت و در نهایت دو طرف بر سر باقی ماندن بقرادونی به ریاست حزب و انتخاب جمیل به رهبری حزب به توافق دست یافتند. حزب در انتخابات سال ۲۰۰۵ پارلمان صاحب ۳کرسی در پارلمان ۱۲۸ نفره لبنان شد. امین الجمیل از حوزه انتخابیه المتن الشمالی و صولانج جمیل از حوزه انتخابیه یک بیروت و آنتوان غانم از حوزه انتخابیه بعبدا. در دولت سینیوره با ترور شدن پیر امین جمیل وزیر صنایع و آنتوان غانم ضربه سختی به این حزب وارد شد. هم اکنون ایلی مارونی از کتائب وزیر گردشگری در دولت وحدت ملی لبنان است.

▪ قوات لبنان (مسیحی): قوات لبنان در حال حاضر یک حزب سیاسی مسیحی است که بشیر جمیل آنرا پایه گذاری کرده است. این حزب در جریان جنگ های داخلی لبنان درگیری های زیادی با ائتلاف گروه های مسلمان (حرکت ملی لبنان) و گروه های فلسطینی داشت. حتی در برخی موارد نیز با گروه های هم پیمان خود به نزاع و درگیری پرداخت. در سال ۱۹۸۲ بعد از ترور جمیل این جریان استقلال خود را از دیگر جریانات مسیحی اعلام کرد و در یک نزاع خونین با ارتش تحت رهبری میشل عون در سال ۱۹۸۹و ۹۰سرانجام اسلحه خود را تسلیم کرد. بعد از پیمان طائف فعالیت خود را در قالب حزب سیاسی ادامه داد. در سال ۱۹۹۴ رهبر آن سمیر جعجع به جرائمی همچون انفجار کلیسای سیده النجاه و ترور طونی فرنجیه پسر سلیمان فرنجیه رئیس جمهور لبنان و قتل رشید کرامی نخست وزیر و جرائم دیگر به حبس محکوم شد. این حکم او در سال ۲۰۰۵ با خروج ارتش سوریه از لبنان ملغی شد و او از زندان آزاد شد و بار دیگر رهبری جریان را بر عهده گرفت. هم اکنون جریان قوات پنج کرسی در پارلمان لبنان در اختیار دارد که شاخص ترین آنها ستریدا جعجع همسر سمیر جعجع می باشد. این جریان در حکومت وحدت ملی لبنان ۲وزیر را در اختیار دارد.

● سایر گروه های مسیحی

حزب آزاد ملی. جریان المرده .اتحاد ملی لبنان. حزب دموکرات مسیحی. حزب همکاری. حزب الوعد، جنبش التغییر. جبهه آزادی از جمله گروه های سیاسی مسیحی لبنان هستند.

جریان سوسیالیست ترقی خواه لبنان (دروزی): جریان سوسیالیست ترقیخواه لبنان از مهمترین احزاب سیاسی لبنانی است و در حال حاضر رهبری آن برعهده ولید جنبلاط است. پایه های حزب بر مبنای سکولاریسم و سوسیالیسم و بر مبنای اکثریت دروز شکل گرفته است. تاریخ تاسیس آن به ۱۹۴۹ بازمی گردد (توسط کمال جنبلاط، فرید حیران، آلبرت ادیب، عبدالله العلایلی، فواد رزق و جرج حنا). این جریان در طی جنگ های داخلی لبنان به جریان حرکت ملی لبنان در مقابل جریان مسیحی (کتائب، آزادسازان وطن به ریاست کمیل شمعون) که به کشتار مسلمانان می پرداختند پیوست. جنبلاط پدر از میلیشیای قوی در سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ برخوردار بود. بسیاری از گروه های چپ فلسطینی آن را تجهیز و یاری می کردند. این حزب در طول تاریخ خود با حکومت سوریه دارای مشکلات فراوان بوده است.

در سال ۱۹۷۷ کمال جنبلاط ترور شد. در آن زمان بسیاری این ترور را به گردن گروه های مسیحی انداختند ولی در ژوئن ۲۰۰۵ جرج حاوی در شبکه الجزیره این ترور را به گردن «رفعت اسد» انداخت. پس از کمال جنبلاط ولید جنبلاط رهبری حزب را برعهده گرفت و میلیشیای حزب به قتل عام های خونین بر علیه مسیحیان به تلافی ترور کمال جنبلاط دست زدند. سلسله عملیاتی که به هجرت بسیاری از مسیحیان از منطقه جبل منجر شد. از جمله احزابی که از حزب دروزی سوسیالیست ترقیخواه انشعاب کرده اند و به جمع هم پیمانان حزب الله پیوسته اند می توان به حزب دموکراسی ملی به رهبری طلال ارسلان و جریان توحید لبنان به رهبری و نام وهاب اشاره کرد.

● گروه های شاخص جریان ۸مارس

▪ جنبش امل (شیعی): این جریان یکی از دو حزب عمده شیعه در لبنان است. این جنبش در سال ۱۹۷۴ توسط امام موسی صدر پایه گذاری شد. جنبش امل یکی از طرف های درگیر در جنگ داخلی لبنان بود. هم اکنون نبیه بری دبیر کل جنبش امل است. نام امل از سرواژه های نام عربی افواج المقاومه اللبنانیه (لشکرهای ایستادگی لبنانی) تشکیل شده است. خود واژه امل نیز در عربی به معنی امید است. امام موسی صدر برای حفظ و حراست و سازماندهی فرهنگی، عقیدتی و سیاسی محرومان مسلمان لبنان، سازمان «جنبش محرومان حرکه المحرومین» را ایجاد کرد که با استقبال عموم اهالی جنوب مواجه شد و در دیگر شهرها نیز مشتاقان زیادی داشت. در ۲۶ جمادی الثانی ۱۳۹۵ق (۱۵ تیرماه ۱۳۵۴) وی طی یک سخنرانی، خبر ایجاد سازمان نظامی امل را اعلام کرد. این سازمان شاخه نظامی «جنبش محرومان» بود که زیرنظر دکتر مصطفی چمران اداره می شد.

از این جریان نبیه بری ریاست مجلس لبنان و فوزی صلوخ وزارت خارجه حکومت وحدت ملی را به عهده دارد.

▪ جنبش حزب الله لبنان (شیعی): حزب الله لبنان بزرگترین و تاثیرگذارترین جنبش لبنانی است که نقش بسیار مهمی در ساختار سیاسی این کشور دارد. به هر حال بدنبال حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در سال ۱۹۸۲ تعدادی از جوانان لبنانی در کنار یکدیگر قرار گرفتند و با هدف بیرون راندن متجاوزین یک گروه مقاومت تشکیل دادند. جنگ های چریکی و فعالیت سیاسی این جوانان سبب شد تا افسانه شکست ناپذیری ارتش صهیونیستی نابود شود و این ارتش اولین طعم تلخ شکست را در سال ۲۰۰۰ بچشد و دست از پا درازتر از جنوب لبنان عقب نشینی کند.

بدنبال این عقب نشینی مذبوحانه ارتش صهیونیستی از جنوب لبنان، جایگاه حزب الله در عرصه تحولات داخلی و خارجی لبنان پررنگ تر شد چرا که مردم این کشور به این افتخار می کردند و آن را به عنوان یک پشتوانه قوی در برابر توطئه دشمنان می دانستند به همین دلیل حزب الله توانست در عرصه داخلی لبنان نقش برجسته تری ایفا کند و بارها عوامل جاسوسی رژیم صهیونیستی را دستگیر کرد و در جریان تبادل آنان با اسیران لبنانی تعداد زیادی از آنان آزاد شدند این موضوع به محبوبیت بیشتر حزب الله افزود. به تدریج توطئه های داخلی علیه حزب الله و گروه مقاومت شکل گرفت اما با درایت مقامات این جنبش آنها یکی پس از دیگری خنثی شدند اما مهم ترین توطئه ای که علیه این جنبش با هدف خلع سلاح و حذف آن از عرصه تحولات سیاسی لبنان رخ داد پس از ترور رفیق حریری در سال ۲۰۰۴ صورت گرفت. بدنبال این ترور انگشت اتهام غرب و همپیمانان داخلی آن به طرف سوریه و نیروهای مقاومت نشانه رفت و قطعنامه ۱۰۷۱ شورای امنیت به تصویب رسید. در این قطعنامه بر خروج نیروهای سوری و خلع سلاح تمام گروه های لبنانی تصریح شده است.

گروه های طرفدار غرب و احزابی که خواستار خروج نیروهای سوری از لبنان بودند ائتلافی موسوم به ائتلاف ۱۴ مارس را تشکیل دادند. این ائتلاف بیشترین فشار را برای خلع سلاح حزب الله وارد کرد اما از آنجایی که برخی گروه های شرکت کننده در این ائتلاف مثل جریان آزاد فقط خواستار عقب نشینی نیروهای سوری از لبنان بودند و از مقاومت در برابر تهدیدات رژیم صهیونیستی حمایت می کردند، ائتلاف ۱۴ مارس نتوانست در خلع سلاح حزب الله موفقیتی بدست بیاورد. البته رایزنی حزب الله و تاکید این گروه بر تهدیدات اسرائیل علیه لبنان نقش بسزایی در خنثی کردن این توطئه داشت.

در پی شکست توطئه های آمریکا و اسرائیل علیه مقاومت اسلامی لبنان و تقویت بیش از پیش جایگاه این جریان سرانجام رژیم صهیونیستی تصمیم به حمله گرفت و در تابستان ۲۰۰۶ به لبنان حمله کرد اما مقاومت ۳۳ روزه نیروهای مقاومت اسلامی جنوب بار دیگر بزرگترین شکست ارتش صهیونیستی را رقم زد و تل آویو مجبور شد با خفت و خواری به جنگ ۳۳ روزه پایان دهد و پذیرفت که در این جنگ شکست خورده است و به شروط حزب الله تن داد. از جمله اینکه در جریان تبادل اسیران و اجساد نظامیان اسرائیلی با نیروهای لبنان، حزب الله موفق شد تمام لبنانی های در بند رژیم صهیونیستی را آزاد کند. این پیروزی ها و موفقیت ها سبب شد تا جایگاه حزب الله و مقاومت هر روز مستحکم تر شود به طوری که ائتلاف ۱۴ مجبور شد از موضع خود درباره خلع سلاح مقاومت دست بکشد و در مذاکرات آشتی ملی گروه های لبنانی که در سال ۲۰۰۷ در قطر برگزار شد آن را نادیده بگیرد.

▪ حزب دموکرات لبنان (دروزی): این حزب در ژوئیه ۲۰۰۱ و پس از انشعاب از جریان سوسیالیست ترقیخواه رسمیت یافت و رئیس آن طلال ارسلان وزیر ورزش و جوانان حکومت وحدت ملی لبنان می باشد. این جریان پیش از تمایل اخیر ولید جنبلاط رئیس جریان سوسیالیت ترقی خواه به جریان ۸ مارس شاخص ترین جریان دروز همپیمان حزب الله است. این حزب البته در پارلمان فعلی لبنان صاحب هیچ کرسی نیست.

▪ جریان ملی آزاد لبنان (مسیحی): فکر ایجاد جریان ملی آزاد لبنان پس از تبعید میشل عون رئیس جمهور وقت لبنان به پاریس شکل گرفت. این جریان در طول سال ها فعالیت سری خود را در بین مسیحیان ارتودکس لبنان ادامه داد تا آنکه پس از بازگشت میشل عون در سال ۲۰۰۵ تشکیلات شکل رسمی به خود گرفت. این جریان با جریان المرده پیمان استراتژیک بست. پس از تشکیل پارلمان این جریان در سال ۲۰۰۶ با حزب الله پیمان استراتژیک منعقد کرد از بندهای این پیمان تشکیل جبهه واحد و به رسمیت شناختن حق قانونی مقاومت و عدم خلع سلاح آن بود.

این جریان از شاخه های اصلی ایجاد ائتلاف ۴۱ مارس بود ولی بعد از این امضای پیمان با حزب الله و امل و در روز جبل عامل به صف مخالفین این جریان پیوست. گروه های جریان ۱۴ مارس از این عمل میشل عون به عنوان یک عمل غیراخلاقی برای رسیدن میشل عون به کرسی ریاست جمهوری لبنان یاد کردند. آرزویی که با انتخاب میشل سلیمان به ریاست جمهوری لبنان جامه عمل نپوشید. با این حال امروز همپیمانی این جریان با حزب الله آن را به قدرتمندترین جریان مسیحی در خاورمیانه تبدیل کرده است.

▪ حرکت توحید اسلامی (اهل تسنن): جنبشی است که در سال ۱۹۷۲ میلادی توسط شیخ «سعید شعبان» تأسیس شد. شعبان در دهه هشتاد، ارتباط خوبی با ایران داشت. او با پشتیبانی جریان های دینی اهل سنت، قدرت نظامی نیرومندی در شهر طرابلس تشکیل داد. جنبش او از چند مجموعه اسلامی کوچک مانند «جندالله» و «جنبش لبنان عربی» به وجود آمده بود. بر شهر طرابلس حاکمیت پیدا کرد و درسال ۱۹۸۴، در این شهر «امارات اسلامی» اعلام کرد مخالفت نیروهای سوری مستقر در لبنان با این جریان باعث کاهش توان نفود آنان شد. سوری ها توانستند طی درگیری با اعضای این جنبش بر تمامی طرابلس مسلط شوند و از فعالیت این جنبش بکاهند.

بعداز این درگیری ها، نفوذ این جنبش کاهش پیدا کرد، ولی توسط فرزند مؤسس این جنبش شیخ «بلال شعبان» دوباره با تاثیر کمتری به میدان بازگشت. امروز هم جنبشی نزدیک به جریان حزب الله در بین اهل سنت لبنان به شمار می آید.

▪ جماعت اسلامی لبنان (اهل تسنن):این جماعت یکی از شاخه های اخوان المسلمین است که درسال ۱۹۴۶ به طور رسمی فعالیت خود را درلبنان آغاز کرد. «فتحی یکن» اولین دبیرکل این جماعت بود که هدف از تاسیس آن تبلیغ اسلام، مقابله با تمدن غربی و جامعه سازی اسلامی و تلاش برای بازگشت به اصول اصیل اسلامی بود. این جماعت در دهه ۷۰ قرن گذشته در سراسر مناطق سنی نشین لبنان نفوذ خود را توسعه داد بیشتر توجه جماعت اسلامی لبنان به مؤسسات رسمی دینی بود لذا نمایندگانی را دراین مؤسسات مثل شورای عالی اسلامی و اداره اوقاف نصب کرد. این جماعت به تدریج وارد فعالیت سیاسی شد به طوری که درسال ۱۹۷۲ اولین نماینده وابسته به جماعت اسلامی لبنان وارد پارلمان این کشور شد. درجریان جنگ های داخلی لبنان درسال ۱۹۷۵ جماعت اسلامی لبنان گروه شبه نظامی موسوم به مجاهدین تشکیل داد تا از مناطق طرابلس، بیروت و صیدا حمایت کند.

پس از این جنگ نیروهای وابسته به جماعت اسلامی لبنان سلاح های خود را به نیروهای عربی تحویل دادند و مراکز نظامی خود را تعطیل کردند اما با حمله ارتش صهیونیستی به لبنان درسال ۱۹۸۲ نیروهای وابسته به جماعت اسلامی این کشور مسلح شدند و تا خروج آخرین نظامی اسراییلی از جنوب لبنان به مبارزه خود با این رژیم ادامه داد. از آن جایی که این جماعت به جدایی دین از سیاست معتقد نیست و بر این باور است که فعالیت های سیاسی که در راستای دفاع از حقوق مردم و برطرف کردن ظلمی از آنان باشد عبادت محسوب می شود، درعرصه سیاسی این کشور حضور فعالی دارد و بعد از ترور رفیق حریری سیاست اعتدال را میان دو جناح اصلی لبنان یعنی ۱۴ مارس و ۸ مارس درپیش گرفت. فتحی یکن دبیرکل این جماعت شخصیتی نزدیک به حزب الله لبنان است. از دیگر شخصیت های اهل سنت همپیمان با حزب الله می توان به دکتر فتحی یکن اشاره کرد.

افکار اساسی یکن با اندیشه اخوان المسلمین اشتراک دارد. بعداز ترور رفیق حریری، یکن به ائتلاف مخالفان دولت به رهبری حزب الله پیوست. با وجود احترام زیادی که به جایگاه عربستان سعودی می گذارد، به شدت از روش مقاومت و پایداری دفاع می کند. ارتباطات شخصی و دیدارهای متعدد، او را با رهبر تشکیلات القاعده مرتبط کرده، از او دفاع می کند و معتقد است بزرگترین دشمن آمریکاست. حوادث ۱۱ سپتامبر را نفی نمی کند ولی با برخی سیاست های القاعده به ویژه عملکرد ابومصیب زرقاوی را دربریدن سر گروگانها و... بسیار مخالف است. همچنین به تقریب میان مذاهب اعتقاد دارد و به همکاری عمیق میان شیعه و اهل سنت ایمان دارد. وی در تجمع ۸ مارس امامت نماز جماعت تجمع کنندگان را برعهده داشت. او با همسرش منا حداد دانشگاه اسلامی جنان در طرابلس را اداره می کند.

● سایر گروه های سیاسی سنی

جمعیت خیریه اسلامی، حزب آزادی عربی، حزب نجاد، حزب اتحاد، جنبش عربی لبنان و کنگره مردمی لبنان از جمله دیگر احزاب سنی هستند که حضور کم و بیش فعالی درعرصه تحولات سیاسی این کشور دارند.

منبع: گروه پژوهش خبرگزاری قدس