سنگرهای از دست رفته منافقین

منافقین طی سالهای اخیر سنگرهای خود را یکی پس از دیگری از دست داده اند و هم اکنون به نقطه زوال و سقوط خود رسیده اند .
زمانی که دیکتاتور حزب بعث سقوط کرد منافقین اصلی ترین ومستقیم …

منافقین طی سالهای اخیر سنگرهای خود را یکی پس از دیگری از دست داده اند و هم اکنون به نقطه زوال و سقوط خود رسیده اند .

زمانی که دیکتاتور حزب بعث سقوط کرد منافقین اصلی ترین ومستقیم ترین حامی عربی خود را از دست دادند. گروهک تروریستی منافقین که در کارنامه خود ترور۱۲۰۰۰ نفر از مقامات سیاسی گرفته تا مردم عادی و حتی دانش آموزان دبستانی را دارد، در حال احتضار است و آخرین نفسهای خود را در خاک عراق

می‌کشد.اینها همه تاوان سه دهه جنایت منافقین علیه فرزندان ایران است.جنایاتی که نمی توان با مظلوم نمایی در برابر دوربینهای شبکه تلویزیونی منافقین آنها را کتمان کرد.جریان نفاق در پادگان اشرف در حال خرد شدن است و مویه کردن های مریم قجر عضدانلو و مهدی ابریشم چی در غیاب مشکوک و مملو از ابهام مسعود رجوی نیز نمی تواند فایده ای به حال ارواح سرگردان در پادگان اشرف داشته باشد.

تکلیف منافقین در خاک عراق به طور کامل مشخص است .در این خصوص باید جرم هر یک از اعضای گروهک منافقین و ساکنان اردوگاه اشرف مشخص شود.در این میان کسانی وجود دارند که به طور مستقیم در زمان حکومت صدام حسین به سرکوب ملت عراق پرداخته اند و باید به این سبب محاکمه شوند.عده ای نیز که صرفا تعلقات ایدئولوژیک به گروهک منافقین داشته و در جنایات مستقیم آن دخیل نبوده‌اند باید از کشور عراق اخراج شوند.در هر صورت ابقای منافقین در خاک عراق به عنوان کشور همسایه ایران امکان پذیر نیست.تبرئه در خصوص منافقین معنا و مفهومی ندارد و پادگان اشرف جایی برای ماندن بخت برگشتگان منافق نیست.این سرنوشتی بود که از همان ابتدا در انتظار منافقین بود و امروز همگان به وضوح آن را مشاهده می کنند.جریان نفاق هر روز خرد تر می شود و در بهترین حالت ممکن سعی دارد صدای فریاد خود را به گوش غرب برساند.

سقوط دیکتاتور عراق نقطه ای برای زوال منافقین بود.مسعود رجوی که روزی از دست دادن با صدام حسین و مقامات حزب بعث به عنوان بهترین روزهای خود یاد می کرد با سقوط بعثی‌ها روبه رو شد.سقوط صدام حسین و اشغال عراق توسط اربابان سابق منافقین،مانند آب سردی بود که بر سر مسعود رجوی ،

مریم قجر عضدانلوو دیگر سران از کار افتاده این گروهک رو به زوال ریخته شد.سربازان بلغاری که در سال ۲۰۰۳ میلادی به صورت اتفاقی وارد کمپ اشرف در عراق شده بودند با صحنه ای نادر مواجه شدند؛افرادی ذلیل و افسرده که آخرین پایگاه خود را ازدست رفته می دیدند.عمال خودفروخته ای که در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران فریب شعارهای مسعود رجوی و موسی خیابانی را خورده بودند حس انزوا و سقوط کامل را با تمام وجود خود درک می کردند.

پس از عراق چشم منافقین به سوی فرانسه دوخته شد.وعده‌های رویال نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۷ فرانسه مبنی بر حمایت از براندازی نرم در ایران و وعده های پشت پرده سوسیالیستهای فرانسه مبنی بر مختومه اعلام نمودن پرونده حقوقی مریم رجوی (که موجب دستگیری وی توسط پلیس فرانسه شد)سبب شد تا چشم امید مخالفان انقلاب به سوی کاخ الیزه دوخته شود.منافقین نسبت به این نکته آگاه شده بودند که هرگونه اقدام مسلحانه با قاطعانه ترین عکس العمل ملت و دولت ایران همراه خواهد شد.از این رو ترجیح می دادند تا به مهره های غرب در راستای براندازی نرم نظام جمهوری اسلامی تبدیل شوند.اما غرب نیز دیگر این مهره های سوخته را نمی پذیرد و از آنها به عنوان لکه ای ننگ یاد می کند.

صدام در مدت زمان حیات خود و از زمان حضور منافقین در عراق میلیون ها دلار به گروهک تروریستی منافقین کمک کرد. صدام از ابتدای حضور منافقین در عراق، از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲ ماهیانه ۱۵ میلیون دلار به این سازمان تروریستی کمک می‌کرد.این مبلغ پس از سرکوب ناجوانمردانه کردهای شمال عراق و کشتار شیعیان در انتفاضه جنوب عراق، از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ به ۳۰ میلیون دلار در ماه افزایش یافت ضمن اینکه ماهیانه ۱۰‌میلیون دینار نیز به دستور صدام به این سازمان اختصاص یافت .

اما مسئله تنها به این نقطه ختم نمی گردید. سیستم جمع‌آوری مالی منافقین موسوم به “سیستم مالی اجتماعی “ که کار جمع آوری اعانه یا همان گدایی از مردم کشورهای اروپایی، آمریکایی و کانادا را بر عهده داشت نیروهای خود را به گونه ای آموزش داده بود تا به بهانه کودکان بی سرپرست از مردم این کشورها پول جمع آوری کرده و از طریق پولشویی به سیستم مالی منافقین تزریق کنند.

علی بیات