بخیل بودن همیشه بد نیست

شناخت ارزش عمر انسان و اوقات پربها می‌تواند در داشتن نظم و انجام هر کاری در وقت مناسب خود، بسیار ‌مفید باشد. عمر انسان، یکی از نعمت های الهی و فرصت مناسبی است برای نیل به اهداف …

شناخت ارزش عمر انسان و اوقات پربها می‌تواند در داشتن نظم و انجام هر کاری در وقت مناسب خود، بسیار ‌مفید باشد. عمر انسان، یکی از نعمت های الهی و فرصت مناسبی است برای نیل به اهداف عالی و رسیدن به ‌کمال و بلوغ اخلاقی انسانی. کسانی که از اوقات خود بهره می‌جویند در پایان عمر هرگز دچار پشیمانی و غصه ‌نمی شوند ولی کسانی که نمی دانند از عمرخود چگونه استفاده کنند، فرجام کارشان جز پشیمانی و اندوه نیست. ‌قرآن از زبان این گونه افراد نقل می کند که پس ازمرگ (و تمام شدن وقت بهره برداری) تقاضای مراجعت به دنیا ‌را می کنند ولی پاسخ می شنوند که دیگر امکان پذیر نیست. هنگامی که مرگشان می رسد می‌گویند: <خداوندا، مرا برگردان تا شاید عمل صالحی انجام دهم و جبران خسارت ها را کنم.> به آنان گفته می شود: <‌ هرگز، او فقط حرف می زند و در برزخ تا روز قیامت خواهد ماند.( >سوره مومنون آیه ۹۹‌ و ۱۰۰) حضرت علی علیه السلام می فرمایند: هر روزی که فرا رسد به انسان خطاب می کند: من روزی جدید هستم و ‌من بر تو گواه خواهم بود. پس در من کار خیر انجام ده تا در روز قیامت به سود تو شهادت دهم.‌ ‌ تا انسان قدر چیزی را نداند نمی تواند از آن خوب استفاده کند. عمر، سرمایه گرانقدری است که متأسفانه کمتر ‌مردم قدر آن را می دانند و کمتر از آن بهره می گیرند. در روز قیامت یکی از چیزهایی که مورد سوال قرار می‌گیرد عمر و جوانی است. جای شگفتی است که مردم برای خرج کردن پولشان آن قدر چانه می زنند و سعی می‌کنند کمتر خرج کنند، ولی در مصرف عمر خود، هرگز دقت نمی کنند در صورتی که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: ای اباذر! بخل تو بر مصرف عمرت باید بیشتر باشد تا ‌بخل بر درهم و دینار. ‌حضرت علی علیه السلام نیز می‌فرمایند: ‌نمی‌توان برای باقی مانده عمر انسان بهایی معین نمود، زیرا می توان با آن باقی مانده گذشته را جبران کرد و ‌کوتاهی ها را به ثمر رساند.‌ ‌ از راه‌های استفاده صحیح از وقت، انجام هر کاری در وقت مناسب آن و عدم تأخیر در آن است. به تاخیر انداختن کارها نشان از تنبلی افراد دارد و افرد تنبل همیشه حسرت خور گذشته هستند. همیشه در اجرای برنامه‌های ‌خود، در آخرین لحظات عمل می کنند وبه خاطر همین، هیچ گاه فرصت ندارند تا در مورد کیفیت کار خود فکر کنند ‌و در جهت ارتقای آن تلاش نمایند و یا برنامه ریزی داشته باشند. امام صادق علیه السلام می فرمایند: "هر کس که دو ‌روز عمرش مساوی باشد، مغبون است و اگر فردایش از امروزش بدتر باشد دچار فتنه و هلاکت شده و اگر متوجه ‌پیشرفت یا زیان خود نباشد، بی گمان در حال انحطاط و عقب افتادن است و چنین کسی مرگ برایش مفیدتر خواهد ‌بود."‌

‌بهره گیری از فرصت ها

شرایط، همیشه برای موفقیت و کسب کمالات و رسیدن به مقاصد عالی آماده نیست. دهها عامل باید دست به دست ‌هم دهد تا فرصتی برای انجام کاری پیش آید. اگر عاقل از فرصت‌ها استفاده نکند، ممکن است دیگر برای هیچ وقت، ‌آن شرایط پیش نیاید و پشیمانی هم سودی نخواهد داشت. بنابراین جوان باید همیشه در کمین فرصت ها بنشیند و در ‌اولین برخورد با آن، بهره مطلوب را ببرد.‌ پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: در ایام زندگی شما، نسیم های روح بخش الهی می وزد، پس زنهار که آنها را ‌از دست ندهید و در کمین آن ها باشید.‌ بهره‌گیری از شرایط مناسب، نشانه عقل و خرد آدمی است و بزرگ ترین اندوه از آنِ کسی است که فرصت‌ها ‌را بدون نتیجه از دست بدهد. فرصت زود می گذرد و دیر بر می گردد.