۱ خرداد ـ ۲۲ می ـ نظر «باب وود وارد» روزنامه نگار آمریكایی درباره جورج بوش

۲۲ ماه مه ۲۰۰۴ شبکه تلویزیونی «پی بی اس» مصاحبه بسیار طولانی «چارلی رز» با «باب وود وارد» روزنامه نگار آمریكایی را كه عمدتا در باره جورج بوش (پسر) بود پخش كرد كه وود وارد ضمن آن گفت: بوش …

۲۲ ماه مه ۲۰۰۴ شبکه تلویزیونی «پی بی اس» مصاحبه بسیار طولانی «چارلی رز» با «باب وود وارد» روزنامه نگار آمریكایی را كه عمدتا در باره جورج بوش (پسر) بود پخش كرد كه وود وارد ضمن آن گفت: بوش با این كه می داند پس از اشغال نظامی عراق، اسلحه كشتار و جمعی شواهدی دال بر ارتباط رژیم صدام با القاعده به دست نیامده و رسوایی شكنجه عراقی ها در ابو غریب چهره آمریكا را در جهان كدر ساخته است ؛ هنوز تصور می كند كاری كه در عراق كرده و ادامه استقرار نیروی ۱۳۰ هزار نفری آمریكا در عراق درست بوده است و هیچ كس نمی تواند او را از آن چه كه در مغزش می گذرد و تصور می كند كه درست است منصرف كند، حتی پدرش ـ جورج بوش اول.

وود وارد گفت كه از مقامات كاخ سفید شنیده است كه آنان و همچنین ژنرال پاول وزیر امورخارجه وقت پیش از حمله نظامی به عراق، بارها به بوش گفته بودند كه تا بازرسان سازمان ملل به كار خود در عراق ادامه دهند و رسما وجود اسلحه كشتار جمعی را اعلام نكنند دستور حمله به عراق را صادر نكند و اگر شورای امنیت پس از دریافت گزارش رسمی بازرسان دایر بر وجود اسلحه اقدامی نكند، آن وقت دستور حمله را بدهد، كه گوش نكرده بود. او نمی داند كه دمكراسی فقط انتخابات نیست، اتخاذ تصمیمات و انجام كارها پس از مشورت با كارشناسان مربوط، اصحاب نظر و توجه به مندرجات مطبوعات هم گوشه دیگری از دمكراسی است.

وود وارد گفت: خودم به بوش گفتم كه «تاریخ» حمله نظامی یكطرفه آمریكا به عراق را از زاویه ای دیگر نگاه خواهد كرد و اگر نتیجه قضاوت آن محكومیت آمریكا باشد، این قضاوت نسلها در ذهن مردم باقی خواهد ماند و نسبت به مسائل آمریكا بی تفاوت و از مشكلات آن خوشحال خواهند شد، كه دستی به جیب برد و طوری قیافه گرفت، كه استنباط كردم «تاریخ» و قضاوت آن را نمی شناسد و گمان می كند؛ تاریخ یعنی قرنها بعد، زمانی كه او ، فرزندان و نوه هایش هم دیگر زنده نخواهند بود. حال آن كه تاریخ، فردا برای وقایع امروز قضاوت می كند.

وود وارد گفت استنباط او این است كه بوش اعتناء نمی كند كه اگر دوباره انتخاب نشود. او می خواهد كه فقط تصمیمی را كه گرفته است و تصور می كند كه درست است تا به آخر اجرا كند. او از بسط دمكراسی در خاور میانه حرف می زند و دیگر این را نمی خواهد بداند كه مردم خاور میانه از دمكراسی چه تعبیری دارند؛ آنان نشان داده اند كه دمكراسی به سبك غرب را نمی خواهند. در این زمینه بوش باید با اصحاب نظر مشورت كند و نظر آنان را بشنود ، ولی من (وود وارد) اطمینان دارم كه اگر هم مشورت كند، نتیجه را نخواهد پذیرفت.