چهارشنبه, ۱۳ تیر, ۱۴۰۳ / 3 July, 2024
۲ دسامبر سال ۱۹۵۲ میلادی ـ قانون مطبوعات زمان حکومت دکتر مصدق به اجرا درآمد - ایرادهای وارده به قوانین مطبوعات در ادوار مختلف در ایران
دوم دسامبر سال ۱۹۵۲ میلادی ( ۱۱ آذر ۱۳۳۱ ) لایحه قانونی مطبوعات که به امضای دکتر مصدق نخست وزیر وقت رسیده بود برای اجرا به وزارت کشور ابلاغ شد و ایران دارای بهترین قانون مطبوعات در تاریخ خود شد . این نخستین قانون مطبوعات ایران نبود . دراین قانون موارد قانون قبلی و قوانین بعدی تا به امروز که مغایر با حقوق بشر و قانون اساسی بود دیده نمی شد .
پس از رویداد ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ، دولت وقت نخست اجرای این قانون مترقی را معلق کرد و سپس قانون سال ۱۳۳۴ را جانشین آن ساخت که متقاضی باید دارای صلاحیت ... بود که احراز آنها مستلزم عبور از هفت خوان و دوندگی بسیار و در موارد متعدد تعلیق به محال بود . همین قرار دادن شرایط صلاحیت ها !! دستاویزی برای دولتهای وقت شده بود که جز به عده ای مشخص پروانه ندهند. لغو این قانون خلاف منطق ، از شعارهای انقلاب سال ۱۳۵۷ بود .
در سال ۱۳۵۸ قانون مطبوعات مصوب شورای انقلاب ، انتظار برای دریافت پروانه نشریه را به سه ماه محدود کرد که متقاضی پس از آن می توانست به دادگاه محل دادخواست دهد و حکم دادگاه قطعی بود که بسیاری از مسائل حل شد و شماری که متقاضی بودند پروانه گرفتند که در قانون مطبوعات سال ۱۳۶۴ ( زمان وزارت آقای خاتمی ) این ماده مهم مراجعه به دادگاه لغو شد و شرایط هم سخت و مبهم گردید و عده ای از اتباع ایران نیز صریحا از دا شتن نشریه محروم شدند و این قانون بعدا با یک اصلاحیه، سخت تر شده است و تاکنون تلاش برای اصلاح آن با وجود انتقاد و ایراد فراوان به جایی نرسیده است . این قانون باعث شده است که موسسات دولتی هم بتوانند روزنامه بدهند ولی روزنامه نگاران حرفه ای در صف نوبت باقی مانده اند. محتوای این قانون چنان است که روزنامه گاری ایران را از حرفه ای شدن واقعی مانع شده است . این قانون راه را برای کمک مالی دولت به نشریات باز گذارده که نقص بزرگی است و مغایر روزنامه نگاری مستقل و حرفه روزنامه نگاری . برخی هم هستند که این قانون را ناقض پاره ای از حقوق مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی و برخی از اصول آن می دادند. قانون مطبوعات سال ۱۳۶۴ و اصلاحیه آن روزنامه نگارشدن دولت و کارمند و مقام شاغل دولت زا مجاز کرده است که در قانون سال ۱۳۳۴ ممنوع شده بود و منع آن عمل درستی بود.
بسیاری از کشورها دارای قانون مطبوعات نیستند که آزادی ها و حقوق اتباع را محدود و از بسط تمدن و پیشرفت جلوگیری می کند ن از جمله ایالات متحده امریکا . در کشورها دیگر به روزنامه نگاری به چشم یک حرفه ، مانند اصناف دیگر نگاه می کنند و دادن پروانه را در دست صنف و مقررات آن قرار داده و حل اختلاف را برعهده دادگاه گذارده اند و مواد مربوط به افترا و هتک حرمت و افشاء اسرار محرمانه را همان دانسته اند که در قوانین عمومی و کیفری آمده است و قرار دادن مطبوعات را در چارچوپ یک قانون اختصاصی مغایر آزادی و حقوق اساسی دانسته اند.
![](/imgs/no-img-200.png)
مسعود پزشکیان سعید جلیلی انتخابات ریاست جمهوری انتخابات انتخابات ریاست جمهوری 1403 پزشکیان ایران انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم جلیلی مناظره مناظره انتخاباتی مجلس شورای اسلامی
تهران قتل عربستان وزارت بهداشت هواشناسی سیل قوه قضاییه خانواده آموزش و پرورش شهرداری تهران سازمان هواشناسی حوادث
دولت سیزدهم خودرو بازار خودرو قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بازار سرمایه دلار قیمت سکه حقوق بازنشستگان بورس الکامپ
سارا بهرامی سینمای ایران سینما تخت جمشید علیرضا قربانی تئاتر تلویزیون رسانه ملی کنسرت دفاع مقدس کتاب فیلم
حوزه علمیه مغز دانش بنیان وزیر علوم ماهواره
رژیم صهیونیستی غزه جنگ غزه آمریکا اسرائیل ترکیه روسیه فرانسه دونالد ترامپ جو بایدن چین طوفان الاقصی
فوتبال پرسپولیس یورو 2024 استقلال کریستیانو رونالدو تیم ملی پرتغال باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس لیگ برتر نقل و انتقالات سپاهان لیگ برتر ایران
هوش مصنوعی نمایشگاه الکامپ اینستاگرام سامسونگ برنج اپل فیبرنوری ربات موبایل ایرانسل گوگل
قهوه تغذیه میوه کاهش وزن سرطان بیماری هندوانه سیب زمینی ورزش ویتامین لاغری