جذام درد بی درمان

جذام یک بیماری عفونی مزمن است که توسط یک نوع باکتری به نام مایکوباکتریوم لِپرا ۱ ایجاد میشود این بیماری بیشتر پوست , اعصاب محیطی , مخاط دستگاه تنفسی فوقانی و چشم ها را گرفتار میکند, ولی به تدریج اعضای دیگر نیز گرفتار میشوند

" جذام " یک بیماری عفونی مزمن است که توسط یک نوع باکتری به نام " مایکوباکتریوم لِپرا ۱" ایجاد میشود. این بیماری بیشتر پوست ، اعصاب محیطی ، مخاط دستگاه تنفسی فوقانی و چشم ها را گرفتار میکند، ولی به تدریج اعضای دیگر نیز گرفتار میشوند.

جذام هر دو جنس را درتمام سنین مبتلا می سازد و دارای دوره نهفتگی بسیار طولانی است که میتواند چند سال به طول انجامد.

این بیماری یک بیماری عفونی است که به طور مستقیم از یک فرد به فرد دیگر، از طریق دستگاه تنفسی و یا پوست سرایت میکند، ولی نیاز به دوره تماس طولانی دارد و فقط تعداد کمی از مردم به آن مبتلا میشوند.

جذام درطی هزاران سال ترس و وحشت را درانسان ها ایجاد کرده و یک بیماری شناخته شده در تمدن های چین ، مصر و هندوستان بوده است . هنگامی که درسال ۱۸۷۳، مایکوباکتریوم لپرا توسط جی.ای.هانسِن ( G.A.HANSEN ) کشف گردید، اولین باکتری مولد این بیماری در انسان محسوب میشد که شناسایی شده بود، اما معالجه بیماران بعداز کشف داروی داپسون۲ ومشتقات آن دراواخر دهه ۱۹۴۰ میسرگردید. این کشف ، انقلابی درکنترل جذام ایجاد کرد ، زیرا درمان به صورت سرپایی مقدور شد و دیگر نیازی به جداسازی ننگ آور بیماران نبود.

۱۶ کشوری که در صدر کشورهای آندمیک جهان ( کشورهایی که دارای خطر بالقوه برای شیوع این بیماری هستند ) می باشند، ۹۱ درصد موارد تخمینی جذام را به خود اختصاص داده اند که بیش از ۸۰ درصد موارد مربوط به ۵ کشور اول جهان (هند، برزیل، ماداگاسکار، نپال، موزامبیک ) است . درسال ۱۹۹۷ ، ۱۵/۱میلیون مورد تخمینی جذام در جهان وجود داشت که بیشتر آن ها در آسیای جنوب شرقی، آفریقا و آمریکا متمرکز بودند. از میان این تعداد،۸۹۰ هزار مورد ثبت شده برای درمان وجود داشتند که بیش از۹۷ درصد آنها با روش چند دارویی۳ ( MDT ) معالجه شدند. درمان چند دارویی ( MDT ) ترکیبی از دو یا سه داروی کلوفازیمین۴ ، ریفامپیسین۵ و داپسون است که استفاده آن ها با هم، از بروزمقاومت دارویی جلوگیری میکند.

MDT توسط بیماران به خوبی تحمل و پذیرفته شد و به سرعت بیماران را درمان و انتقال بیماری را متوقف کرد و در نتیجه حذف جذام را ممکن ساخت . تا سال ۱۹۹۷ ،MDT درمقایسه با درمان تک دارویی ( فقط با داپسون ) ، حدود پانصد هزار تا یک میلیون مورد از عود بیماری جلوگیری نموده است . تشخیص جذام معمولاً بر اساس علایم و نشانه های بالینی است که این علایم و نشانه ها توسط هر کارمند بهداشتی که آموزش کوتاه مدتی دیده باشد، قابل مشاهده و شناسایی است . در یک منطقه یا کشور آندمیک ، هر فردی که علایم اصلی جذام را از خود نشان دهد، به عنوان فرد مبتلا به جذام تلقی میشود. علایم اصلی جذام ، ضایعات پوستی مطابق با جذام همراه با بیحسی مشخص و اسمیرهای پوستی مثبت میباشد. اگر شخصی دارای ضایعات پوستی ویا نشانه های ضایعات عصبی باشد ونشانه های اصلی جذام را نداشته و یا این نشانه ها مورد شک و تردید باشند و تشخیص واضح دیگری را نیز نتوان بر وی گذاشت ، به این بیمار " یک مورد مشکوک " میگویند. به افراد مورد شک ، باید نکات اصلی بیماری جذام را گفت و به آنان توصیه کرد که اگر علایم بیش از شش ماه باقی بمانند و یا بدتر شوند، مجدداً مراجعه نمایند. برای تمام موارد ثبت شده و جدید ، باید بلافاصله رژیم مناسب با MDT را شروع کرد.

---