حاشیه و حرف در کشتی آزاد, تلاش و امید در کشتی فرنگی

تکرار سناریوی سال های اخیر کشتی ما لابد باید همگان را به این نتیجه رسانده باشد که درخشش کشتی فرنگی و نزول کشتی آزاد نه یک اتفاق بلکه رویدادی علمی و منتج از کارهایی است که در این دو رشته هم خانواده صورت پذیرفته ولی نوعی بی توجهی به ریشه های این فرآیند صورت گرفته است

تکرار سناریوی سال های اخیر کشتی ما لابد باید همگان را به این نتیجه رسانده باشد که درخشش کشتی فرنگی و نزول کشتی آزاد نه یک اتفاق بلکه رویدادی علمی و منتج از کارهایی است که در این دو رشته هم خانواده صورت پذیرفته ولی نوعی بی توجهی به ریشه های این فرآیند صورت گرفته است.

در مسابقات اخیر کشتی قهرمانی آسیا یک بار دیگر فرنگی کاران ایران گل کاشتند و ۳ طلا از حداکثر ۷ مدال زرین ممکن را از طریق حمید سوریان همیشه طلایی، قاسم رضایی نترس و مسعود هاشم زاده دلاور به سینه زدند و بالاتر از قزاقستان و ژاپن و برای ششمین بار طی ۱۸ دوره برپایی این پیکارها قهرمان قاره کهن شدند. اما تیم آزاد ایران در بهترین شرایط و در حالی که تقسیم شدن ۷ طلای این رشته بین ۷ کشور قهرمان شدن را از هر زمانی آسان تر کرده بود، با کمترین اختلاف مغلوب ژاپن شد و به نایب قهرمانی اکتفا کرد.

بدتر آن که فقط یک طلا سهم ما شد و آن را نیز فردین معصومی در وزن آخر برد که از آغاز مشخص بود یال و کوپال و قدرت جهانی اش برای این مهم کفایت می کند، اما سایرین، همگی کم آوردند و مراد محمدی قهرمان ۲۰۰۶ جهان فقط برنز ۶۰ کیلو را گرفت و میثم مصطفی جوکار و عباس مرادی گنجه نیز با این که روی سکو ایستادند اما طلا نگرفتند. سهم تیمی که هدایت آن با محمود معزی پور بود از رقابت های قاره ای امسال فقط یک طلا، ۲ نقره و یک برنز بود و متاسفانه باید اذعان کرد که توضیحات پس از بازگشت مسوولان تیم نیز هیچ کس را راضی نکرد. این توضیح و دفاعیه که چون این پیکارها انتخابی المپیک هم بوده دشواری فراوانی داشته است، نه بهانه ای برای ناکامی ما و نه حریفان است زیرا نه فقط برای تیم ایران بلکه کلیه تیم ها بوده است و وجود سهمیه المپیک در یک تورنمنت، شکست در آن را توجیه نمی کند و اگر قرار بود دلیلی بر ناکامی باشد چرا تیم فرنگی مغلوب نشد؟!

● تحت مراقبت

در سال های اخیر نوعی نظم و کار سازماندهی شده در کشتی فرنگی شکل گرفته که مشابه آن در کشتی آزاد نبوده است. چه در دوره ای که بین حسن بابک و محمد بنا هماهنگی لازم وجود نداشت و چه در عصر یکه تازی بنا و سپس در زمان کار مشترک دلیریان و سیم خواه و رنگرز، کشتی گیران فرنگی کار بزرگسال و جوان ما بهتر و بیشتر از آزادکاران ما تحت مراقبت قرار گرفته اند و بیشتر و موثرتر تمرین کرده اند. حاشیه هم در کشتی فرنگی کمتر از کشتی آزاد بوده است و انتخاب نفرات تیم ملی از سوی مربیان سر و صدای بسیار کمتر و اعتراض هایی نازل تر را موجب شده و اصولا تعداد نامزدهای پیراهن ملی در برخی اوزان کمتر از کشتی آزاد بوده و در نتیجه وقتی تیم ملی انتخاب شد مقدمات و موخره های قضیه تلخ و پر سر و صدا نبوده و منتخبین مجبور نشده اند پس از گزینش با ده ها حاشیه و اعتراض و سوال روزگار بگذرانند، حال آن که در کشتی آزاد به دلیل حاشیه های فزون تر وقت و فکر و انرژی بسیار بیشتری صرف مساله فوق شده و هیچ گاه نیز ترکیبی تعیین نشده که همه از آن راضی باشند و ماه ها صرف انتخاب نفرات فیکس و سپس جنگ برای توجیه آن شده است. بدیهی است که در این فضا به جای کار و تمرین صرف و تقویت ملی پوشان مربیان دایما درگیر مسایلی حاشیه ای بوده اند و منصور برزگر قربانی بزرگ چنین روندی در اواخر سال پیش بود و هنوز که هنوز است افرادی که جانشین وی شده اند، تایید و حمایت بسیاری از اقشار حاضر در ورزش کشتی آزاد را با خود ندارند. در کشتی فرنگی این طور نیست و افرادی که گزینش شده اند و مربیان شان مورد حمایت بیشتر و صاحب آرامشی فزون تر بوده اند و وقت موجود صرف کار و تلاش شده و برخلاف کشتی آزاد حرف و حدیث ها و مسایل جانبی بر همه چیز سایه نیانداخته است.

● پیشرفتی بی سابقه

به لحاظ فنی نیز نوعی تحول و پیشرفت در کار نفرات تیم ملی فرنگی ما رویت می شود که در نتیجه ممارست و تمرین زیاد و الگوبرداری صحیح است کسب نتایجی خوب در این میدان و آن میدان نیز سبب شده فرنگی کاران ما روحیه بگیرند و حالا دیگر از هیچ کس نمی ترسند و می جنگند و به لطف برخی قابلیت های فنی که در سال های اخیر اخذ و کسب شده، به نتایجی می رسند که پیشتر هرگز به آن دست نمی یافتیم و همه اینها به معنای پیشرفت بزرگ و بی سابقه رشته ای است که سال ها زیر سایه آزاد قرار داشت و به اندازه این رشته به آن توجه نمی شد و بارها هم به همین خاطر ناکام شده بود و گله و شکایت کرده ولی ثمری از آن نبرده بود. حتی همین امروز هم توجهی که به کشتی آزاد می شود، در ادامه باورهای قبلی و در تاسی از خط مشی سابق به کشتی فرنگی مبذول نمی گردد، اما هویتی که کشتی فرنگی یافته و ساختار و روال مشخصی که پیدا کرده، کار و تمرینی که پیوسته در این رشته صورت می گیرد و کمبود محسوس حاشیه ها و درگیری های جنبی در آن باعث شده است که تیم ملی فرنگی کار خودش را بکند و نتیجه بگیرد و بداند که چه می خواهد و چه باید انجام بدهد، حال آن که کشتی آزاد با صدها ادعا و حرف و برنامه چنان محیط موثری را برای خود فراهم نیاورده و در نتیجه بدتر و ضعیف تر هم نتیجه می گیرد.

● تحت هر شرایطی

دیر زمانی وضع دقیقا برخلاف این بود، یعنی کشتی آزاد برنده می شد و مدال های زیادی می گرفت و کشتی فرنگی که اصلا فتوحاتی مشابه نداشت مجبور بود دایما از کمبود توجهی شایسته در برابر با آزاد به خود ببالد. آن دفاعیه البته به دل می نشست زیرا واقعا نیز کشتی فرنگی صاحب زمینه ها و امتیازاتی همانند آزاد نبود و معمولا دست تنها می ماند و نه بودجه ای برابر داشت و نه حتی سفرهای خارجی اش نصف مسافرت های کشتی آزاد می شد. اینک به جبر فتوحات چند سال اخیر کشتی فرنگی و برنامه ریزی بنیادین بهتری که برای این رشته صورت می گیرد، هم تبعیض ها و تفاوت های فوق تا حدی از بین رفته و هم نسل کنونی این رشته آن قدر با استعداد است که تحت هر شرایطی می تواند گلیمش را از آب بیرون بکشد. البته هنوز هم به مدد سال های طولانی کار و توجه و اهمیت قایل شدن مردم و مقام ها، کشتی آزاد در کشور ما صاحب توان و زمینه هایی بیشتر و بهتر از کشتی فرنگی و سقف پرواز آن نیز فزون تر است، ولی کشتی فرنگی اینک به خودباوری هایی رسیده که کشتی آزاد به سبب شکست های اخیر فاقد آن است.

● سال های پیش رو

با این اوصاف درس گرفتن از وقایع سال های اخیر و تقویت بیشتر کشتی فرنگی و حذف حاشیه ها از کشتی آزاد و فراهم آوردن شرایطی مشابه با کشتی فرنگی برای آن از مواردی است که باید نه فقط در سال المپیک بلکه تمامی سال های پیش رو در دستور کار قرار گیرد. فقط بر سر دعوت یا عدم دعوت از نامداران غایب در مسابقات انتخابی چندی پیش تیم ملی آزاد (در اصفهان) چنان کش و قوسی در سه ماه پایانی سال پیش به راه افتاد که حتی یک صدم آن در کشتی فرنگی رویت نشد و به تبع آن دلیریان و گروه وی توانستند در محیطی راحت تر و آرام تر کار کنند، حال آن که در کشتی آزاد صنعت کاران به قول و روایت خودش دایما مجبور بوده است حاشیه ها را پس بزند و توضیح بدهد که چرا تعدادی از غایبان آوردگاه اصفهان و یا بازندگان آن میدان به مسابقات بین المللی ماه های بعد از آن اعزام شده اند، حال آن که در کشتی فرنگی آن قدر اوضاع آرام بوده که کسی حتی متوجه نشده چه کسانی برای عضویت در تیم ملی انتخاب شده اند و اگر هم در این خصوص حرف و حدیثی وجود داشته، بسیار کمتر از نمونه مشابه خود در کشتی آزاد بوده است، مساله فقط مساله حمید سوریان و طلاهای مکرر او نیست، بلکه این یک کار مرتب تر و سازماندهی شده است که توانسته اسباب و دلیل بهروزی شود در حالی که در کشتی آزاد هنوز این سوال عجیب شنیده می شود که آیا بالاخره علیرضا حیدری کشتی می گیرد یا خیر و اگر می گیرد تکلیف سعید ابراهیمی چه می شود و آیا از بین سه چهار مدعی همسطح وزن ۵۵ کیلو باید باز به مسابقه انتخابی روی آورد و یا یکی را انتصاب کرد و …

اگر همه مسایل فوق را در نظر بگیرید، نباید از ادامه توقف های کشتی آزاد و استمرار صعودهای فرنگی تعجب کنید. این ها چیزهایی است که خود کاشته اند و طبعا محصولی به فراخور آن را هم درو می کنند.

وحید رسولی