دغدغه انتخاب مربی جدید تیم ملی انگلستان

جانشین مک کلارن کیست این سؤال از چند مربی شاغل در لیگ برتر پرسیده شد و هر کدام در جواب, تئوری های جالب توجهی ارائه کردند

جانشین مک کلارن کیست؟ این سؤال از چند مربی شاغل در لیگ برتر پرسیده شد و هر کدام در جواب، تئوری های جالب توجهی ارائه کردند.

● سرآلکس فرگوسن

سه شنبه در کنفرانسی در لندن بودم. آنجا همه مربیان مدعو از تمرین مناسب برای جوانان می گفتند. آن زمان به یاد اوضاع فعلی مدارس فوتبال انگلستان افتادم. معلمان ما چیز جدیدی برای عرضه کردن ندارند و شاگردها هم تنبل شده اند. دیگر کمتر کسی به آموزش های پایه ای می اندیشد و نتیجه گرایی حرف اول و آخر را می زند. جوانان باید یاد بگیرند تنها از طریق انجام بازی های زیبا، کسب پیروزی امکان پذیر است. تیم ملی انگلستان با وجود این بازیکنان خوب موظف است خوشبینانه به آینده بنگرد. روزگار فعلی ما اصلاً سیاه نیست. راه آینده روشن روشن است؛ بخصوص وقتی به اسامی بازیکنان شیرهای سپید بنگرید.

● مارک هیوز

نورچشمی های خارجی شاغل در لیگ برتر به این سؤال شما پاسخ خواهند داد! مطمئن نیستم اما می دانم مربیان بومی خوبی در اختیار داریم، با این حال حداقل در مقطع فعلی مربی غیرانگلیسی کارآیی بیشتری دارد. بر حسب تجربه می دانم نشستن روی نیمکت تیم ملی، دردسرها و مصائب شیرینی دارد. برخورد با رسانه ها برای شما روزهای جالبی رقم می زند. شاید قبول سکان هدایت شیرهای سپید دشوارتر از تصورات موجود باشد. تفاوتی ندارد آلن شیرر باشید یا شخص دیگری. این شغل همیشه سخت به نظر می رسد.

● آورام گرانت

اتحادیه فوتبال جزیره باید نهایت دقت را به خرج دهد چون اکنون هیچ شور و شوقی نزد نامزدهای مورد نظر فدراسیون فوتبال جزیره دیده نمی شود. شنیده ام روی کین گفته اهالی توپ گرد شخصیت بزرگی دارند. از ۴۲ سال پیش یعنی هنگامی که ۱۰ ساله بودم، چنین صحبت هایی را می شنوم. مطمئناً در ۴ یا ۵ روز نمی توانید آمادگی فیزیکی بازیکنان خود را افزایش دهید. در این مدت اندک فقط قادرید روی مسائل تاکتیکی زوم کنید. مورینیو مرد انجام چنین کارهایی است. هری ردنپ هم که در پورتس موث لیاقت های خود را به اثبات رساند، می تواند گزینه مناسبی باشد. از نام سایر کاندایداهای تیم ملی بی اطلاع هستم اما شخصاً «هری» را بهترین انتخاب ممکن می دانم.

● دیوید مویس

به عنوان یک اسکاتلندی از حذف دردناک تیم ملی انگلستان متأسف شدم چون ما از یک خانواده هستیم. یک اسکاتلندی جانشین مک کلارن می شود؟ نه! انگلیسی ها به سختی با این مسأله کنار خواهند آمد.

● آلن کوربیشلی

باشگاه ها هر سال پذیرای جوانان مستعد هستند اما هنوز خارجی ها حرف اول را می زنند. مشکل از ساختار فوتبال ما است یا پدیده ها آن طور که باید و شاید آماده نیستند؟ مربیان وقت زیادی ندارند و در این بین بازیکنان تازه وارد از بی توجهی ها بیشترین ضربه را خواهند خورد. یک جوان در راه پیشرفت دچار اشتباه خواهد شد و این مسأله کاملاً طبیعی است. در حال حاضر چنانچه بازیکنی ضعیف ظاهر شود، در رختکن با دشنام مربی مواجه می شود و خب اینگونه اصلاً رشد نمی کند. هزاران هزار بازی کامپیوتری آموزش داده می شود اما در هیچ کارگاهی از رموز مربیگری گفته نمی شود. ۴ تیم بزرگ جزیره به لطف انگلیسی های با تجربه خود در لیگ قهرمانان بهترین نتایج را کسب می کنند. فراز و فرود در عرصه باشگاهی طبیعی است اما بازیکنان ملی پوش نباید افت کنند.

● اسون گوران اریکسون

عده زیادی از اعضای تیم فعلی انگلستان می توانند در جام جهانی ۲۰۱۰ بدرخشند. آنگلوساکسون ها باید سال ها پیش قهرمان می شدند، با این حال هنوز دیر نشده و شاید دوره بعدی جام جهانی، موعد درخشش شیرهای سپید باشد. شکست در ضربات پنالتی بازی های مرحله یک چهارم نهایی یورو ۲۰۰۴ و جام جهانی ۲۰۰۶ کاملاً ناعادلانه به نظر می رسید چون واقعاً آماده بودیم.

تیم اسبق من، دیر یا زود فاتح یک تورنمنت بزرگ نام می گیرد. از خارجی های پرتعداد انگلستان گفته می شود. در یک اروپای آزاد، سیستم ایتالیایی، هواداران بیشتری دارد. در سوئد می توانید بدون دغدغه کار کنید. بله!بازیکنان انگلیسی فراوانی در دسترس می باشند که البته بسیار گرانقیمت هستند. در این حالت ترجیح می دهم امثال پتروف و الانو را آبی پوش کنم. خرید رونی، والکات و... مستلزم فروش ورزشگاه اختصاصی منچسترسیتی است! اکنون در اکثر کشورهای صاحبنام اوضاع اینچنین است. همان طور که آنری های زیادی در فوتبال یافت نمی شوند، پتروف های فراوانی هم در سطح اول دنیای توپ گرد به چشم نمی خورند. متأسفانه فقط یک وین رونی وجود دارد.

● گرت ساوت گیت

مردم از بازیکنان بزرگ جزیره می گویند اما من با نظر آنها موافق نیستم. بازیکنان اصلی باشگاه های جزیره شناسنامه انگلیسی ندارند. در سایر کشورها، بازیکنان خارجی یک سبک جدید را با خود به ارمغان می آورند. در عصر حکومت پول، جوانان جزیره زیر باربی توجهی ها له می شوند. جانشین مک کلارن یک انگلیسی با تجربه خواهد بود. استیو کاپل، مربی ردینگ هر ۳ فاکتور تجربه، هوشیاری و سابقه بازی در میادین فوتبال را دارد. مردم می توانند هر چه می خواهند، بگویند.

آرسن ونگر

مربی بومی را ترجیح می دهم. ناکامی در راهیابی به یورو ۲۰۰۸ فاجعه نیست اما شکست بزرگی محسوب می شود. واکنش شیرهای زخمی نکته قابل تأملی است. بارها گفته ام اگر از وقایع رخ داده درس بگیریم، در جام جهانی ۲۰۱۰ موفقیت بزرگی به دست می آوریم.

● لاوری سانچز

اسلاون بیلیچ، استانتون و کلینزمن نشان دادند اعتماد به جوانان چندان بی ثمر نیست. جانشین استیو مک کلارن حتماً یک مرد بزرگ با تجربه سال های حضور در بالاترین سطح فوتبال دنیا خواهد بود. با انتخاب مردی که افکار دهه های ۵۰ و ۶۰ را ترویج دهد و از دانش روز گریزان باشد، تنها خود را به دردسر می اندازیم. عده ای خواهان مربی انگلیسی هستند اما نمی دانند در این جمع گزینه های زیادی وجود ندارند. انتخاب یک مربی داخلی با دانش، محال تلقی می شود چون تیم های برتر جزیره مربیان خارجی در اختیار دارند. برای پربیننده ترین و ثروتمندترین لیگ دنیا، کمبود بازیکنان مستعد نقطه ضعف بزرگی است. در بازی منحوس چهارشنبه گذشته مقابل کرواسی، ضعف تکنیکی انگلیسی ها چشم نواز بود. اکنون بازیکنان جزیره موظف هستند لیاقت های خود را ثابت کنند.

● بیلی دیویس

بله! مربی انگلیسی. اسکاتلندی ها بهتر است در کشور خود بمانند. «نایجل ورثینگتون» در ایرلند شمالی روزهای خوبی را تجربه می کند. برتی فوگتس هم فرهنگ فوتبال اسکاتلند را تغییر داد. موفقیت یک آلمانی در دل ارتش تارتان، یادگار بزرگ بازیکن سابق مونشن گلادباخ باقی می ماند. نشستن روی نیمکت مربیگری فوتبال جزیره کار دشوار اما جالبی است؛ بخصوص وقتی بار انتظارات هواداران را روی دوش خود احساس می کنید. کرواسی تیم خوبی نشان می دهد. چرا آنها را ضعیف پنداشتیم؟