ترامپ, انتخابی که دنیا را نگران کرده است

اینک فقط آمریکایی ها نیستند که با انتخاب شدن ترامپ به عنوان رئیس جمهور دچار حیرت و ترس گردیده اند بلکه این ترس به جان متحدان ایالات متحده هم افتاده است

اینک فقط آمریکایی ها نیستند که با انتخاب شدن ترامپ به عنوان رئیس جمهور دچار حیرت و ترس گردیده اند بلکه این ترس به جان متحدان ایالات متحده هم افتاده است.

نگرانی آنها قابل درک است چرا که ترامپ در سخنرانی های انتخاباتی خود با اعتماد به نفسی کاذب- تا حدی که یکبار گفت من خیلی بهتر از ژنرال های ارتش در مورد داعش می دانم- بسیاری از حقایق و اهمیت متحدانی که بیش از یک قرن است که در کنار آمریکا هستند را نادیده گرفت. او چین را به جنگ تجاری تهدید و رهبران مکزیک را مورد اهانت قرار داد و گرمایش زمین را یک شایعه و فریب خواند.

او پیمان آتلانتیک شمالی ناتو را ناکارآمد خواند و همچنین اعلام کرد که چنانچه متحدان ناتو به تعهدات اقتصادی خود عمل نکنند در صورتی که از جانب روسیه تهدید شوند آمریکا به آنها کمکی نخواهد کرد.

ترامپ که نه تنها در امور خارجی بلکه به طور کلی از سیاست هیچ سررشته ای ندارد در سندی که در ماه آپریل منتشر نمود اصل اصلی سیاست خارجی خود را «تقدم آمریکا» معرفی کرد و این موضع او به شدت از جانب افرادی که در سیاست خارجی طرفدار انزواطلبی آمریکا هستند مورد استقبال قرار گرفت.

ترامپ ثابت کرده است که علایق و ضعف های شخصی او بر مسیری که او برای سیاست خارجی کشورش انتخاب خواهد کرد تاثیر می گذارد. آیا اگر رئیس جمهور روسیه او را مورد تحسین قرار نمی داد ترامپ بازهم با قاطعیت اعتقاد داشت که پوتین بار دیگر به اوکراین حمله نمی کند؟ آیا کسی که دولت مکزیک را متهم کرده است که جانیان خود را به آمریکا روانه می کند می تواند زمانی که سکان هدایت آمریکا را در دست گرفت جلوی اهانت رهبران دیگر نسبت به کشور خودش را بگیرد؟

برخی از ناظران خوش بین هستند که ترامپ بعدها تحت تاثیر مشاوران و متخصصانی که در اطرافش هستند دست از یک سری عقاید بی معنی خود در زمینه سیاست خارجی بردارد. ما هم امیدواریم چنین باشد چرا که برخی از مواضعی که ترامپ در تبلیغات انتخاباتی خود اتخاذ کرده بود واقعا بی معنی هستند.

به عنوان مثال او نمی تواند به وعده خود مبنی بر مذاکرات جدید در مورد توافق هسته ای با ایران که وی آن را یک «مصیبت » خوانده بود عمل کند چرا که بندهایی از این توافق قبلا به اجرا گذاشته شده است و از طرف دیگر این توافق، تفاهمی بین ایران و آمریکا نبود بلکه حاصل مذاکرات ایران با شش قدرت دیگر بود که آمریکا فقط یکی از آنها است.

عدم قطعیت ترامپ در مواضع خود باعث می شود که وی بعدها بتواند طیف متفاوت و منعطفی از مواضع را در برابر داعش و دیگر مسائل اتخاذ کند. آنچه بیش از همه محتمل است این است که او در زمینه مبارزه با داعش راه اوباما را ادامه دهد و کماکان عملیات هوایی را هدایت کند و نهایتا تعداد محدودی نیرو و مشاور برای عملیات مبارزه با داعش به سوریه و عراق اعزام کند. البته دو راه دیگر هم وجود دارد یا ترک جنگ با داعش و یا اعزام نیرویی عظیم از ارتش زمینی آمریکا برای ورود به جنگ با این گروه.

دو مساله مهم در زمینه سیاست خارجی ترامپ که برای او چالش هایی جدی محسوب می شوند مساله روسیه و درگیری فلسطین و اسرائیل است.

شاید هیلاری کلینتون زمانی که گفت اگر ترامپ انتخاب شود «عروسک خیمه شب بازی» پوتین خواهد بود، کمی زیاده روی کرده باشد اما واقعیت این است که ترامپ دید مثبتی به روسیه دارد و علی رغم اوباما بود روسیه در حال بمباران مواضع مخالفان میانه رو اسد در سوریه است او معتقد است که روسیه در سوریه درحال جنگ با داعش است.

روسیه همزمان با دخالت در اوکراین در سال 2014 و الحاق کریمه به خاک خودش و همچنین درگیر شدن در جنگ سوریه بسیار سرکش شده است. اما آیا ترامپ از تحریم های علیه روسیه که توسط دولت آمریکا وضع شده است حمایت خواهد کرد؟ آیا ترامپ به واسطه میل به برقراری روابط بهتر با روسیه اتحاد خود با ناتو را تضعیف خواهد کرد؟

در مورد مناقشات اعراب و اسرائیل هم رسم است که نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا از هر حزبی که باشند خود را دوست اسرائیل معرفی کنند اما ترامپ این رسم را نادیده گرفته است. او در کمپین انتخاباتی خود اعلام کرد که می خواهد در مناقشات بین فلسطین و اسرائیل بی طرف باشد. اوهمچنین خطاب به اسرائیلی ها گفت که اوباما هم دوست آنها نبوده است چرا که با بنجامین نتانیاهو اختلاف داشته است.

با وجود همه این ها شاید بتوان امید داشت که ترامپ رئیس جمهور از ترامپ نامزد ریاست جمهوری واقع بین تر باشد و مسئولانه تر رفتار کند.

منبع:

Los Angeles Times

مترجم: آرین پورقدیری

برداشت از سایت اصفهان امروز