سرطان و ژنتیک

سرطان نوعی بیماری است که در آن سلول ها توانایی تقسیم و رشد عادی خود را از دست می دهند و این موضوع منجر به تسخیر، تخریب و فاسد شدن بافت های سالم می شود. در یک انسان سالم، همیشه بین …

سرطان نوعی بیماری است که در آن سلول ها توانایی تقسیم و رشد عادی خود را از دست می دهند و این موضوع منجر به تسخیر، تخریب و فاسد شدن بافت های سالم می شود. در یک انسان سالم، همیشه بین میزان تقسیم سلول، مرگ سلولی و تمایز، یک تعادل وجود دارد. سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملا دقیق، به وسیله عوامل رشد، پیام های محیطی و برخی پروتئین ها و پیام برهای سلولی کنترل می شود. اما گاهی این فرآیند منظم به هم می خورد. ماده ژنتیکی یا DNA سلول ممکن است آسیب دیده و در آن جهش هایی رخ دهد که بر رشد و تقسیم طبیعی سلول اثر بگذارد.

هنگامی که این واقعه رخ می دهد، این سلول ها زمانی که باید بمیرند، نمی میرند و سلول های جدیدی تشکیل می شوند که بدن به آن ها نیازی ندارد. این سلول های اضافی ممکن است توده ای بافتی را تشکیل دهند که «تومور» نامیده می شود. همه تومورها سرطانی نیستند، تومورها ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشند تومورهای خوش خیم سرطانی نبوده و آن ها را در اغلب موارد می توان برداشت، بدون این که عود کردنی در کار باشد. سلول ها در تومورهای خوش خیم به سایر نقاط بدن منتشر نمی شوند. اما تومورهای بدخیم سرطانی بوده و سلول های این تومورها می توانند به بافت های مجاور حمله کرده و به سایر بخش های بدن گسترش یابند. این گسترش سرطان از یک بخش بدن به بخش دیگر «متاستاز» نامیده می شود.

از اجتماع این سلول های سرطانی و تخریب سلول های بافت های سالم توده ای به نام تومور ایجاد می شود. اگر تومور به لایه ای محدود ختم شود و به سایر بافت ها و اندام ها سرایت نکند تومور خوش خیم (غیرسرطانی) است و اگر تومور گسترده شده یا به طور بالقوه قابلیت پخش شدن و احاطه کردن سایر بافت ها و ارگان ها را داشته باشد تومور بدخیم یا سرطانی نامیده می شود. بنابراین اساس ایجاد سرطان، جهش در ژن های سلول های بدن می باشد که این جهش ژنتیکی ممکن است در اثر عوامل محیطی (مواد شیمیایی سرطان زا، دخانیات، پرتوها و عفونت های باکتریایی یا ویروسی) ایجاد شده و یا این که از والدین فرد به ارث رسیده باشد.