سخنانی از فردوسی بزرگ

کسی که به آبادانی می کوشد جهان از او به نیکی یاد می کند .
□□□
آنکه آفریننده و با فر است در این جهان رنج های بسیار خواهد خورد .
□□□
از بزرگان تنها رنجهاست که باقی می ماند .
□□□
جایگاه …

کسی که به آبادانی می کوشد جهان از او به نیکی یاد می کند .

□□□

آنکه آفریننده و با فر است در این جهان رنج های بسیار خواهد خورد .

□□□

از بزرگان تنها رنجهاست که باقی می ماند .

□□□

جایگاه پرستش گران کوهستان است .

□□□

آزادگان را کاهلی ، بنده می سازد .

□□□

فرمانرویانی که گوش به فرمان مردم دارند در زندگی جز رامش و آوای نوش نخواهند شنید .

□□□

کسی که بر جایگاه خویش منم زد بخت از وی روی بر خواهد تافت

□□□

خسروی بزرگتر ، بندگی بیشتر می خواهد .

□□□

ابلیس مانند نیکخواهان پیش می آید ، ابتدا عهد و پیمان می گیرد ، سپس راز می گوید .

□□□

آنگاه که هنر خوار می گردد جادو ارجمند می شود .

□□□

دیوان که فرمانروا و دست دراز شدند سخن از نیکی را هم باید مانند راز گفت .

□□□

جز مرگ را ، هیچ کسی از مادر نزاد .

□□□

http://muovafaghiat.blogsky.com