بوئنوس آیرس، شهر تنوع نژادها

بوئنوس آیرس ، پایتخت آرژانتین و بزرگترین شهر این کشور پهناور آمریکای لاتین است. بوئنوس آیرس، با حومه ۴۷۵۸ کیلومترمربع مساحت و ۱۳ میلیون نفر جمعیت دارد.
بوئنوس آیرس، به معنی …

بوئنوس آیرس ، پایتخت آرژانتین و بزرگترین شهر این کشور پهناور آمریکای لاتین است. بوئنوس آیرس، با حومه ۴۷۵۸ کیلومترمربع مساحت و ۱۳ میلیون نفر جمعیت دارد.

بوئنوس آیرس، به معنی «بادهای خوب» یا «هوای خوب» است. این شهر، سومین شهر پرجمعیت آمریکای جنوبی است. ساکنان بوئنوس آیرس را پورتنوس (Portenos)‌ به معنی «مردم بندر» می‌گویند. این شهر در ساحل رودخانه ریور پلاتا در دهانه ورود آن به اقیانوس اطلس واقع شده است. ریور پلاتا یعنی رودخانه نقره‌ای. خوان دیاز دوسولیس، دریانورد اسپانیایی، اولین اروپایی بود که در سال ۱۵۱۶ میلادی به ریورپلاتا رسید. سفر اکتشافی او ناتمام ماند زیرا مردم قوم بومی چاروآ (Charua)‌ در سرزمین اروگوئه کنونی، او را کشتند.

در سال ۱۹۳۶ یک اسپانیایی به نام پدرو دمندوزا (Pedro De Mendoza)‌ به محل بوئنوس آیرس کنونی رسید و تصمیم گرفت با همراهانش در آنجا ماندگار شود. به این ترتیب، او را بنیانگذار شهر بوئنوس آیرس می‌دانند. محل زندگی این شخص، دقیقا جنوب مرکز شهر امروزی بوده است.

بعدها بومیان حمله‌های زیادی به اسپانیایی‌های ساکن در بوئنوس آیرس کردند، به طوری که تا سال ۱۵۴۱ دیگر اثری از آن وجود نداشت.

در سال ۱۵۸۰ شخصی به نام خوان دگارای (Juan De Garay)‌ با کشتی به ساحل ریورپلاتا رسید و آنجا اقامت کرد. پس از آن بوئنوس آیرس کم‌کم رونق گرفت و اسپانیایی‌های زیادی عازم آنجا شدند. از همان نخستین سال‌ها، بوئنوس آیرس اهمیتی تجاری پیدا کرد.

گذرگاه لیما

در قرون هفدهم و هجدهم ، استعمار اسپانیا ، بوئنوس آیرس را به گذرگاه رسیدن به لیما پایتخت پرو تبدیل کرد و از بازرگانانی که به پرو می‌رفتند، مالیات می‌گرفت. بعدها نیروی دریایی انگلیس حملاتی را برای تصرف بوئنوس آیرس آغاز کرد. این حملات در سال‌های ۱۸۰۶ و ۱۸۰۷ صورت گرفت. اما هر دو بار با شکست مواجه شد. در ۲۵ ماه می ۱۸۱۰ بوئنوس آیرس دولت مستقل خود را تشکیل داد. اکنون در آرژانتین این روز را به عنوان تعطیل ملی جشن می گیرند. البته در سال ۱۸۱۶ بود که آرژانتین استقلال خود را از اسپانیا رسما به دست آورد.

البته بوئنوس آیرس در قرن نوزدهم دو بار محاصره دریایی شد. یک بار از ۱۸۳۸ تا ۱۸۴۰ که فرانسوی‌ها این کار را انجام دادند و بار دوم از ۱۸۴۵ تا ۱۸۴۸ که نیروهای مشترک فرانسه و انگلیس راه دریایی بوئنوس آیرس را بستند. اما شهر تسلیم نشد و سرانجام نیروهای مهاجم دست از محاصره دریایی برداشتند.

بزرگ‌ترین متروی آمریکای جنوبی

در نیمه دوم قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بوئنوس آیرس به سرعت گسترش یافت. بین سال‌های ۱۸۸۰ تا ۱۹۴۰ بیشتر خیابان‌ها و بلوارهای عریض طولانی کنونی شهر ساخته شد. تا سال ۱۹۲۰ شمار زیادی از مهاجران از دیگر شهرهای آرژانتین و آمریکای جنوبی به بوئنوس آیرس رفتند. بحران اقتصادی هم سبب شد تا بسیاری از کشاورزان نزدیک به شهرهای بزرگ از جمله بوئنوس آیرس مهاجرت کنند.

جمعیت شهر بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۳۵، از ۵/۱ میلیون نفر به ۵/۳ میلیون نفر افزایش یافت. برای این که شهر از گره ترافیکی بیرون بیاید، ساخت مترو در همان سال‌ها آغاز شد. امروز بوئنوس آیرس، بزرگ‌ترین شبکه مترو در آمریکای جنوبی را دارد.

موج مهاجران

بیشتر مردم بوئنوس آیرس، اسپانیایی و ایتالیایی‌تبارند و درصد درخور توجهی از اهالی شهر اصلیت آلمانی، ایرلندی، پرتغالی، فرانسوی، انگلیسی، ولزی و کروات دارند. در سال‌های دهه ۱۹۹۰ موجی از مهاجران رومانیایی و اوکراینی هم به بوئنوس آیرس رسید. جالب این که در اوایل قرن بیستم مهاجران زیادی از لبنان، سوریه و ارمنستان نیز به شهر بوئنوس آیرس رفتند.

اولین کسانی که از آسیای جنوب شرقی ساکن بوئنوس آیرس شدند، ژاپنی‌ها بودند که از جزیره اوکیناوا به آنجا رفتند. آنها پرورش‌دهنده گل بودند. در سال‌های دهه ۱۹۷۰ نیز چینی‌ها و کره‌ای‌ها به این شهر رفتند. آنها سوپرمارکت‌های کوچک دارند.

ترجمه و تالیف: جهانگیر چراتی