درباره حنا

از حنا گذاشتن ناخن ها تا خال کوبی با حنا در خانه

با گذشت زمان، خیلی از چیزهایی که در زمان‌های قدیم مد بوده‌، دوباره مد می‌شود؛ مثلا تا چند سال پیش، وقتی اسمی از حنا برده می‌شد، بیشتر ما یا به یاد مادربزرگ‌های مان می‌افتادیم که موهای‌شان را با حنا رنگ می‌کردند و روی ناخن‌های دست و پای‌شان حنا می‌گذاشتند یا به یاد مراسم سنتی شب حنابندان می‌افتادیم (که البته فقط چند دقیقه از آن صرف حنابندان می‌شود) اما امروزه حنا نه تنها در ایران، بلکه حتی در بزرگ‌ترین مراکز زیبایی اروپا و آمریکا هم تبدیل به یکی از مواد آرایشی مدرن شده است....

با گذشت زمان، خیلی از چیزهایی که در زمان‌های قدیم مد بوده‌، دوباره مد می‌شود؛ مثلا تا چند سال پیش، وقتی اسمی از حنا برده می‌شد، بیشتر ما یا به یاد مادربزرگ‌های مان می‌افتادیم که موهای‌شان را با حنا رنگ می‌کردند و روی ناخن‌های دست و پای‌شان حنا می‌گذاشتند یا به یاد مراسم سنتی شب حنابندان می‌افتادیم (که البته فقط چند دقیقه از آن صرف حنابندان می‌شود) اما امروزه حنا نه تنها در ایران، بلکه حتی در بزرگ‌ترین مراکز زیبایی اروپا و آمریکا هم تبدیل به یکی از مواد آرایشی مدرن شده است.

حنا، درختچه‌ای به طول دو تا هفت متر است که نام علمی آن «اینرمیس لوسونیا» ا‌ست. این گیاه بومی کشورهای مدیترانه، آسیای صغیر، شمال و شرق آفریقا و شمال هند است و در کشور ما در نواحی جنوب و جنوب شرقی کشور، بلوچستان، بم و شهداد کرمان کشت می‌شود. برای ساخت پودر حنا که سبز تیره تا روشن و با بوی خاص است، برگ‌های آن را خشک کرده و به شکل پودر درمی‌آورند. حنا بنا بر شرایط و روش‌های تهیه در فرم‌های قرمز روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه وجود دارد و این در حالی است که حنا با فام کاملا مشکی وجود نداشته و شما در صورت مواجه‌شدن با چنینی رنگی در حنا (یعنی به طور کامل سیاه) به تقلبی بودن آن به هیچ‌وجه شک نکنید. مزه آن، تلخ و گس بوده و در آب نامحلول است و وقتی به شکل پودر درمی‌آید، باید در جای خشک و خنک نگهداری شود.

براساس مطالعات مرکز دانشگاهی کنت در ایالت اوهایوی آمریکا، سابقه تاریخی استفاده از حنا به دوره دوم عصر حجر یا هزاره هفتم پیش از میلاد مسیح می‌رسد. به گفته برخی محققان، حنا، قدیمی‌ترین ماده‌ای است که در نقاشی روی دیوار غارها به کار رفته و در آن زمان هم یکی از اجزای مهم آرایش بوده است.

از آن زمان تا به امروز، استفاده از حنا به مراسم‌های خاص سنتی محدود شده بود و فقط افراد مسن و افرادی که پایبند به سنن قدیمی بودند، از آن استفاده می‌کردند تا اینکه تقریبا در اویل دهه ۷۰ میلادی در انگلستان حنا دوباره مد شد و مورد استفاده قرار گرفت، به طوری که در سال های دهه ۱۹۹۰ به وسیله برخی از خوانندگان غربی نیز استفاده شد و از آن پس میان جوانان بسیار رایج شد و بالاخره پس از همه‌گیر شدن تب «مبارزه با مواد شیمیائی»، حنا و رنگ‌آمیزی با آن به عنوان یک روش صددرصد گیاهی از جذابیت بیشتری برخوردار گردید، به طوری که شرکت‌های تولید اقلام آرایشی نیز از این بازار غافل نشده و محصولات خود را روانه بازار کردند.

● خال‌کوبی با حنا

امروزه دیگر نمی‌توان کسی را پیدا کرد که با خطرات ناشی از خال‌کوبی از آلودگی احتمالی سوزن‌ها که می‌توانند موجب انتقال ایدز و هپاتیت شوند تا خطر ناشی از رنگ‌هایی که در تتو به کار می‌روند، آشنا نباشد. جالب است بدانید که هم رنگ‌های شیمیایی و هم رنگ‌های طبیعی که در خال‌کوبی استفاده می‌شوند، خطرناک‌اند؛ پس اگر فکر می‌کنید که خال‌کوبی با رنگ‌های طبیعی و حتی حنا خطر کمتری دارد سخت در اشتباهید. گاهی حتی رنگ‌های طبیعی می‌توانند از رنگ‌های شیمیایی نیز خطرناک‌تر باشند زیرا نسبت به آنها ساختمان شیمیایی بی‌ثبات‌تری دارند و سریع‌تر تجزیه می‌شوند و مواد مضر را وارد جریان خون می‌کنند. از طرفی، سازمان غذا و داروی آمریکا هم استفاده از رنگ‌های طبیعی مانند حنا را در خال‌کوبی مجاز ندانسته است. بنابراین اگر دوست دارید که بدون اینکه این خطرات را به جان بخرید، نقش و نگارهای زیبایی روی بدن‌تان داشته باشید. بهترین گزینه رنگ‌آمیزی پوست (بدون خال‌کوبی) به وسیله حنا است.

با حنا می‌توان طرح‌های متعدد کلاسیک و محلی عربی را روی پوست ایجاد کرد که بسیار شبیه خال‌کوبی هستند اما دردسرهای آن را ندارند. تنها ایرادی که می‌توان به نقش و نگارهای حنا روی بدن گرفت این است که دایمی نیستند و بسته به مدت زمانی که حنا روی پوست باقی می‌ماند، در حدود دو تا چهار هفته، نقش و نگارها هم روی پوست می‌مانند.

با ریزش لایه شاخی پوست این رنگ‌ها کم‌رنگ‌تر شده و از بین می‌روند. البته می‌توان به این موضوع طور دیگری نیز نگاه کرد. کم نیستند کسانی که خال‌کوبی می‌کنند ولی پس از گذشت مدتی،از طرح آن خسته می‌شوند و به فکر پاک کردن آن با لیزر و روش‌های دیگر می‌افتند، پاک کردن خال‌کوبی‌هایی که زمانی کلی برای آن دردسر کشیده و هزینه کرده بودند! نقاشی با حنا این ایراد را ندارد چون خودش بعد از چند هفته پاک می‌شود و فرد می‌تواند طرح‌های جدیدی را روی پوستش ترسیم کند.

● اگر خواستید این کار را در خانه انجام بدهید...

شما به راحتی می‌توانید این کار را در منزل‌تان انجام دهید. مواد لازم برای این کار عبارت است از: یک بسته حنا (حدود صد گرم)، دو عدد لیمو ترش تازه، شکر، چهار بسته چای کیسه‌ای (تی‌بک)، چهار قاشق چای‌خوری پودر قهوه، نیم لیتر آب، آب چهار عدد لیموشیرین (یا پرتقال)، یک لنگه جوراب نایلون، مقداری پنبه، یک قلم مو، یک قیف کاغذی یا بطری فشاری (پلی‌اتیلن) و دستکش. پودر حنا را الک کنید (ازجوراب که روی یک کاسه به صورت کش آمده قرار گرفته است، به کمک یک قاشق عبور دهید)، آب، چای، قهوه و آب پرتقال را مخلوط کرده و یک ساعت ملایم بجوشانید و سپس پودر حنا را اضافه کرده و خوب هم بزنید تا ماده‌ای شبیه کچاپ به دست آید، حدود چهار ساعت آن را به حال خود رها کنید، ماده به دست آمده را در بطری فشاری (یا قیف کاغذی) پر کنید، پوست مورد رنگ‌آمیزی را با الکل پاک کنید، شکر را که در آب لیمو هم زده‌اید کمی گرم کنید و بعد نقاشی کنید (به وسیله قیف یا بطری فشاری یا طرح‌های آماده‌ای که در بازار است.) به مجردی که حنا روی پوست خشک شد (گاهی در دمای اتاق ۲۴ تا ۳۰ ساعت طول می‌کشد)، با قلم مو مخلوط شکر آب لیمو را روی آن بمالید و پنبه آغشته شده به مخلوط را روی آن قرار داده و در بهترین حالت چند ساعت بعد با کمی روغن یا کرم پوستی ماساژ دهید! هرچه مایع اولیه بیشتر روی پوست باقی بماند، رنگ بیشتر در پوست نفوذ می‌کند و در نتیجه زمان بیشتری طول می‌کشد تا از روی پوست پاک شود.

واکنش‌های حساسیتی به حنای طبیعی، به‌خصوص زمانی که فقط روی پوست گذاشته شود، بسیار نادر هستند و در صورت وجود، ظرف چند ساعت بروز خواهند کرد و شامل خارش، قرمزی و... خواهند بود. به همین دلیل برای بار اول بهتر است، ابتدا مقداری از آن را روی ناحیه داخلی ساعد امتحان کرد و در صورت ایجاد نشدن واکنش از آن استفاده کرد.

نازنین دربندی