متخلفی که تبرئه شد

گروبلار, دروازه بان پرآوازه لیورپول در دهه ۸۰, علی رغم مستندات بسیار در مورد رشوه گرفتنش مجرم شناخته نشد

یکی از مصادیق و اسناد زنده و غیرقابل انکار دخالت سندیکاهای غیرقانونی شرط‌بندی شرق آسیا در امور فوتبال و تنظیم نتایج برخی مسابقات مهم باشگاهی غرب اروپا بروس گروبلار است یا بهتر بود می‌گفتیم یکی از متهمان اصلی در این ماجراها این دروازه‌بان زیمبابوه‌ای است که در دوران اوجش با لیورپول به هر عنوان و مقام ممکنی رسید، ولی در نهایت متهم به این شد که از سندیکاهای مورد بحث پول گرفته است تا نتایج بعضی مسابقات لیورپول را به شکلی درآورد که شرط‌بندان می‌خواسته‌اند.

اتهام‌های اولیه او توسط روزنامه جنجالی و پرفروش سان به گروبلار وارد شد و فقط او نبود که به این‌گونه مسائل متهم شد و هانس سیگرز، دروازه‌بان ویمبلدون و جان فاشانو، مهاجم استون‌ویلا نیز در معرض اتهام مشابه قرار گرفتند. گروبلار در اظهاراتی عجیب مدعی شد رشوه حقیقی نگرفته، بلکه فقط قصد داشته با برقراری تماس با سندیکاها، پیرامون کار غیرقانونی آنها پرونده‌ای تشکیل بدهد و شواهدی محکم فراهم آورد و آن را به پلیس شهر لندن تسلیم کند تا پیگرد قضایی لازم روی این مساله صورت گیرد.

پلیس نپذیرفت و اتحادیه فوتبال انگلیس نیز همین طور و به همین سبب وی در دادگاهی خسته‌کننده و دو ساله به اتهامات وارده پاسخ گفت و با این که در پول‌گرفتن او از طرف مقابل شکی وجود نداشت و حتی فیلمی به طور پنهانی از وی گرفته شده بود که نشان می‌داد او در حال صحبت‌کردن درباره این مساله است، اما دادگاه او را در نهایت تبرئه و پرونده را مختومه کرد. حتی در دوران طولانی رسیدگی قضایی به پرونده گروبلار به او و هانس سیگرز اجازه بازی در تیم‌هایشان و ادامه حضور در صحنه مسابقات داده شد و فقط فاشانو بود که کمتر از یک سال بعد از متهم شدن به فساد مالی و همکاری با سندیکاهای مورد بحث اعلام بازنشستگی کرد تا قسمتی از بار و تاثیرگذاری پرونده علیه خود را کاهش دهد. گروبلار بعد از رفع‌شدن اتهامش چنان جری شد که علیه سان نیز به دادگاه شکایت برد و از این روزنامه طلب خسارت کرد و استدلالش این بود که سان او را بیهوده بدنام کرده است.

دادگاه او و سان نیز یک سال طول کشید و هر دو طرف خساراتی را به یکدیگر پرداختند، اما بعد از تمام این کش و قوس‌ها چیزی که از گروبلار باقی نماند یا به کلی مخدوش شد، خاطرات یک ورزشکار بسیار چالاک و مرد محبوب لیورپولی‌ها بود که وقتی کار سرخ‌های آنفیلد و آ.اس.رم در فینال جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا ۱۹۸۴ در شهر رم به ضربات پنالتی کشید، او با بالا و پایین‌پریدن دائمی درون دروازه‌اش چنان حواس حریف را پرت و قهرمانی مجدد لیورپول را در آن جام پایه‌ریزی کرد که نشریات و هواداران لیورپول لقب Banana Legs را ـ که معادل آن چیزی همچون پالرزان و پاموزی می‌شود ـ به وی دادند.

۲۱ سال بعد از آن واقعه یرزی دودک، دروازه‌بان لهستانی لیورپول همان کار و جهش‌های میمون‌وار را درون دروازه این تیم در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۵ و در جنگ ضربات پنالتی با میلان تکرار و همان خاطرات خوش را تکرار و مردان رافا بنیتس اسپانیایی را مثل شاگردان سال ۱۹۸۴ جو فیگن قهرمان اروپا کرد.

خوشبختی دودک در این بود که به ارتباط‌هایی چون گروبلار متهم نشد، اما گروبلار هم که زاده شهر دوربان در آفریقای جنوبی است و اینک ۵۶ سال دارد بعد از جدایی از لیورپول فقط در ساوتهمپتون جلوه اندکی داشت و گردش‌هایش در تعداد زیادی تیم‌های درجه دوم مثل پلیموت، آکسفورد، چیشام‌یونایتد و بری حتی به یک نیم‌فصل هم نکشید. با این حال بسیار بعید است سندیکاهای شرق آسیایی حتی یک‌بیستم پولی را که لیورپول طی ۱۳ سال حضور این زیمبابوه‌ای بذله‌گو و غیرقابل پیش‌بینی به سبب سهم او در شش مرتبه قهرمانی در لیگ انگلیس، سه مرتبه فتح جام اتحادیه این کشور و البته آن تک‌نمایش میمونی در ورزشگاه المپیک شهر رم به او داد، به وی ارائه کرده باشند.