المپیک, میدانی حقیر از دریچه دوربین تلویزیون

عملکرد تلویزیون ایران در پوشش المپیک ۲۰۰۸, تا امروز که روز سوم بازی ها است, همان بوده که پیش بینی می شد با وجود اعزام کاروان ۵۰ ۴۰ نفری صدا و سیما به پکن, برنامه هایی که روی آنتن رفته با اتفاقی که در شبکه های ورزشی خارجی افتاده قابل مقایسه نیست

عملکرد تلویزیون ایران در پوشش المپیک ۲۰۰۸، تا امروز که روز سوم بازی‌ها است، همان بوده که پیش‌بینی می‌شد. با وجود اعزام کاروان ۵۰-۴۰ نفری صدا و سیما به پکن، برنامه‌هایی که روی آنتن رفته با اتفاقی که در شبکه‌های ورزشی خارجی افتاده قابل مقایسه نیست. در واقع اگر قرار باشد کسی فقط از دریچه دوربین‌های صدا و سیمای ایران به المپیک نگاه کند، این بازی‌ها، نه رویدادی بزرگ و جهانی که مجموعه‌ای نامنظم، پر از ایراد و کم‌شکوه از چند رشته ورزشی است.

از دریچه دوربین تلویزیون ایران، المپیک حتی آن‌قدر ارزش ندارد که کسی وقتش را برای دنبال کردن زمان پخش بازی‌ها و دیدن‌شان تلف کند. چنین رویداد کم‌ارزشی، همان بهتر که روزی کمتر از یک ساعت، بریده‌بریده و از سر تفنن دیده شود.

روز اول المپیک، شبکه ۳ تلویزیون ایران که گفته می‌شود بیش از ۲۰ نفر از مدیران، گزارشگران و دیگر عواملش به پکن رفته‌اند، هیچیک از مسابقه‌های ورزشکاران ایران را نشان نداد. نه بدمینتون کاوه محرابی را که اولین بدمینتون‌باز غرب آسیا بود که به المپیک می‌رفت، نه تیروکمان حجت واعظی و نجمه آبتین، نه دوچرخه‌سواری حسین عسگری، قادر میزبانی و مهدی سهرابی که دو نفرشان برای اولین بار از خط پایان المپیک گذشتند، نه مسابقه رویینگ هما حسینی پرچمدار کاروان ایران و محسن شادی دیگر قایقران ایران، نه بوکس مهدی قربانی که رشته‌اش پس از سال‌ها در ایران هنوز غیرقابل دیدن است و نه حتی مبارزات مسعود حاجی‌آخوندزاده، جودوکای سبک‌وزن تیم ملی.

به جای همه این تصاویر پخش نشده، شبکه ۳ در چند نوبت از اول صبح تا آخر شب، با ویژه‌برنامه‌ای که مجری‌اش برگزاری باشکوه افتتاحیه المپیک پکن را جواب دندان‌شکن آسیایی‌ها به آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها خواند، مخاطبان را آزار داد.

در عوض نه فقط از روز افتتاح المپیک که از هفته‌ها و ماه‌ها قبل، بسیاری از شبکه‌های تلویزیونی دنیا به استقبال المپیک، همه دوره‌های قبل را با رخدادهای مهم‌شان مرور کرده‌اند. با شروع المپیک هم گزارشگران آنها از دهکده بازی‌های پکن هر روز در چند نوبت گزارش می‌دهند، گفت‌وگو می‌کنند و المپیک را حتی باشکوه‌تر از آنچه هست به تصویر می‌کشند.

بسیاری از آنها استودیوهایی در پکن طراحی کرده‌اند و برنامه‌هایشان را آنجا زنده پخش می‌کنند. مقایسه عملکرد این شبکه‌ها با تلویزیون ایران که دیروز حتی لحظات پایانی مسابقه آرش میراسماعیلی، کاپیتان جودو ایران با حریف ازبکستانی‌اش را هم نشان نداد، تاسف‌برانگیز است

هیوا یوسفی