بهترین روزی «توفیق» است

ارزش هر فرد به بهره ای است که مردم از او می برند، پیشتر هم در روایتی با هم خواندیم که بهترین مردم سودمندترین شان است، این معیاری است که معصوم(ع) به دست می دهد تا در شناخت بهترین …

ارزش هر فرد به بهره ای است که مردم از او می برند، پیشتر هم در روایتی با هم خواندیم که بهترین مردم سودمندترین شان است، این معیاری است که معصوم(ع) به دست می دهد تا در شناخت بهترین ها بدان تمسک جوییم و از این راه بهترین ها را بشناسیم، سرمشق قرار دهیم و خود نیز مانند آنان شویم تا سودمان به همه برسد. امام باقر علیه السلام نیز می فرمایند «دانشمندی که مردم از علمش سود برند، از ۷۰ هزار عابد بهتر است.» با این عیارسنج، دانشمندانی که جهانی از ره آورد پژوهش هاشان بهره می گیرند، صاحب حرمت هستند و باید قدر ببینند. این نگاه اسلام است که عالمان را در جایگاه رفیع می نشاند و علم را شانی چنان می بخشد که همگان را بدان ترغیب کند. از این نگاه قطعا عالمانی که شاهد حضور آنان در زندگی خود هستیم، پرشکوه هستند و ما هم اگر بتوانیم در مقام عالم خانه خاکی و جانی مردم را روشن کنیم، شکوه و فر و جاه خواهیم یافت. به نظر اگر همین نگاه در جامعه جریان یابد ما صاحب فرصت های بزرگی برای توسعه خواهیم شد و خواهیم توانست کشور را به جایگاهی برسانیم که در افق ۱۴۰۴ پیشتر از سند چشم انداز توسعه باشد نه آن گونه که امروز هستیم و در اجرای برنامه چهارم توسعه هم چندان صاحب توفیق نیستیم.

به باور این قلم هرگاه خود را با رهنمودهای اسلام همراه کردیم و آموزه های ائمه را به رفتار درآوردیم، موفق شدیم و شکست های ما درست همان جا رقم خورد که «خود» را دیدیم و منیت های خویش را محور کارها قرار دادیم، روشن است وقتی من، من باشم، تو من باشی، او من باشد، هرگز از جمع این «من»ها، «ما »شکل نخواهد گرفت و تا «ما» شکل نگیرد هرگز توفیق به دست نخواهد آمد ، چه موفقیت ها را نه «من»ها، که «ما» ها ایجاد می کنند که دست خداوند را هم همراه دارند.«یدا...مع الجماعه» ما را به گذر از من و رسیدن به ما می خواند، تا بتوانیم سنگ ها را از سر راه ها برداریم و راه ها را با موفقیت بپیماییم و این نیز نیازمند خوش پنداری است پندار نیک و «نیت خوش» که بیاید، باز به فرموده امام باقر(ع) «روزی ها افزایش می یابد» مراد از روزی هم قطعا تنها خوردنی ها نیست بلکه بالاترین روزی ها، فرصت کمال خواهی و رسیدن به تعالی اخلاقی است و راستی چه روزی بالاتر از صداقتی که در رفتار آدمی جریان یابد؟ چه روزی از پاکیزه جانی و طهارت رفتاری بالاتر. یعنی همان زندگی که ائمه دارند و از آن به حیات طیبه تعبیر می شود. آیا بالاتر و ارزشمندتر از این «روزی» می توان روزی یافت؟ من معتقدم روزی، یعنی روزهای پاک، روزهای موفق، روزهای سعادت و روزهای پیروزی و سرفرازی. و این روزها سهم و روزی ما نمی شود مگر آن گونه که ائمه(ع) ما خوش نیت بودند، نیت نیک کنیم و اخلاق خوش تا بدان دست یابیم. این درسی است که باید از پیشوایان معصوم(ع) آموخت.