درآمدهایی اندک وهزینه هایی گزاف

امروزه یک بازنشسته در ایران با مشکلات فراوانی روبروست. حقوق کم که به هیچ عنوان تناسبی با افزایش تورم و گرانی ندارد، مهم‌ترین درد و نیاز جامعه‌ی بزرگ بازنشسته‌ی کشور است؛ بازنشسته‌ای …

امروزه یک بازنشسته در ایران با مشکلات فراوانی روبروست. حقوق کم که به هیچ عنوان تناسبی با افزایش تورم و گرانی ندارد، مهم‌ترین درد و نیاز جامعه‌ی بزرگ بازنشسته‌ی کشور است؛ بازنشسته‌ای که پس از ۳۰ سال خدمت هم‌اکنون پیر شده، صاحب عروس و داماد، نوه و... شده و بزرگ فامیل است و قطعاً هزینه‌های زندگی‌اش افزایش یافته است، امّا حقوق و مزایای او واقعاً کفاف امور او را نمی‌دهد. مسئولان در سال‌های گذشته تلاش نسبی برای بهبود حال بازنشستگان انجام داده‌‌اند، امّا فقط قطره‌ای از دریای نیازهای او تأمین شده است و رسیدگی به حال بازنشستگان، نیاز به یک حرکت سریع و جهادی دارد.

اخیراً طرح‌هایی از جمله طرح افزایش حقوق بازنشستگان کشوری و لشکری مطرح شده که تغییری نسبی در وضعیت دریافتی برخی بازنشستگان به وجود آمده است و عملیات اجرایی شدن آن نیز آغاز شده است، امّا همان‌طور که گفته شد، این کار نیاز به حرکتی سریع‌تر و وسیع‌تر دارد. براساس مصوبه هیأت وزیران، حقوق بازنشستگان و وظیفه‌بگیران و مشترکان صندوق‌های بازنشستگی کشوری و نیروهای مسلح که تا پایان سال ۸۶ برقرار شده است در سال جاری به میزان ۱۰ درصد افزایش یافت.‏

اما همچنان اکثریت آنان از وضعیت معیشتی خود ناراضی هستند و این واقعیتی انکارناپذیر است. تمامی شما خوانندگان محترم در خانواده و اطراف خود، بازنشستگان زیادی دارید که از وضعیت امرار معاش آنها باخبر هستید. بازنشستگان به ویژه در شهرهای بزرگ مانند تهران، اصفهان و... با مسئله بالا بودن قیمت مسکن، کرایه، مایحتاج عمومی و... روبرو هستند و پس از ۳۰ سال خدمت صادقانه حالا باید به پیکار مسائلی مثل گرانی و... بروند.

به خاطر همین مسئله است که برخی آمار گزارش می‌دهند که حدود ۴۰ درصد از بازنشستگان به نوعی از افسردگی دچار می‌شوند.

البته افسردگی آنها دلایل دیگری از جمله کهولت نیز دارد، امّا نباید از حق بگذریم که مسائل روزمره زندگی مانند مشکلات اقتصادی که بیان شد، چگونگی برخورد با این قشر محترم جامعه، منزلت اجتماعی پائین این قشر و... تأثیر بیشتری در افسردگی این قشر جامعه دارد.

درحالی که در اکثر کشورهای دنیا بازنشستگان شهروندان ممتاز جامعه محسوب می‌شوند و از منزلت‌های اجتماعی ویژه‌ای برخوردارند.

اگرچه با افزایش آمار بیکاری، به کارگیری دوباره این قشر آسیب پذیر جامعه به صلاح نظام اداری کشور نیست، امّا استفاده از تجارب گرانبهای بازنشستگان و تشکیل اتاق‌های انتقال فکر و تجربه‌ای به طور حتم خواهد توانست در راهنمایی نسل جوان کشور کمک بسزایی کند.

به گزاف نگفته‌ایم که سالمندان و بازنشستگان، آینه تمام نمای نسل جوان شاغل امروز کشور هستند و طرز برخورد با آنان و تأمین بودن آنها پس از ۳۰ سال کار، دلگرمی بزرگی برای نسل شاغل حاضر کشور است.