بی توقّع، نیکی کنیم

به یکدیگر مهر بورزید، امّا از مهر، بند مسازید ...

«به یکدیگر مهر بورزید، امّا از مهر، بند مسازید»، «بگذارید که مهر، دریای موّاجی باشد در میان دو ساحل روح‌های شما». هر چه می‌توانیم به دیگران نیکی کنیم، بی توقّعِ نیکی از کسی که به او محبّت کرده ایم. به قول حافظ: تو بندگی چوگدایان به شرط مُزد مکن/که خواجه، خود، روش بنده پروری داند. فقط کافی است که مثل خورشید، به همه بتابی و گرمای عشق و محبّت خود را از هیچ کس وهیچ چیز، دریغ نکنی. بعد، خدا و عشق را با تمام وسعتش درخواهی یافت.