۲۸ اردیبهشت ـ ۱۸ می ـ یك روزنامه جهانی با روشی كاملا تازه

« مترو اینترنشنال» روزنامه ای كه با روش تازه و مطابق وقت و سلیقه انسان قرن ۲۱ منتشر می شود ۱۷ ماه مه ۲۰۰۴ سی و ششمین شماره خود را در نیویورك منتشر كرد. این روزنامه ۱۴ میلیونی كه هم …

« مترو اینترنشنال» روزنامه ای كه با روش تازه و مطابق وقت و سلیقه انسان قرن ۲۱ منتشر می شود ۱۷ ماه مه ۲۰۰۴ سی و ششمین شماره خود را در نیویورك منتشر كرد. این روزنامه ۱۴ میلیونی كه هم اكنون هر روز در ۱۶ كشور و به ۱۵ زبان منتشر می شود متعلق به یك شركت سوئدی است كه بر پایه تجربه و اندیشه « یان ستن بك » روزنامه نگار فقید سوئدی كه دو سال پیش فوت شد انتشار می یابد.

« یان » كه چند هیات جامعه شناس و روانشناس را مامور بررسی انسان قرن ۲۱ از لحاظ روزنامه خوانی و كسب خبر و نظر كرده بود و تجربه صدها ناشر در كشورهای مختلف را به دست آورده بود به این نتیجه رسیده بود كه انسان قرن ۲۱ نمی تواند و نمی خواهد هر روز بیش از ۱۵ دقیقه وقت خود را صرف خواندن روزنامه كند. می خواهد كه خبر و تحلیل كوتاه و ساده و با حذف زوائد باشد، حاشیه رفتن و دراز نویسی و مطالب غیر خبری را دوست ندارد. عكس خبری را ترجیح می دهد. مانند انسان قرون ۱۹ و ۲۰ مطالب بلند و نوشته هایی را كه به او فایده نمی رسانند از روزنامه نمی خواهد و آنها را كار مجله و كتاب می داند. تیتر روزنامه را بر مطلب ترجیح می دهد ، پس باید كامل و گویا باشد.

چنین روزنامه ای به جای انبوه خبرنگار تازه كار نیاز به چند روزنامه مجرب دارد. روزنامه ای را كه صفحات زیاد داشته باشد نمی خواهد و حوصله به دست گرفتن و ورق زدنش را ندارد و .... به علاوه روزنامه خوان قرن ۲۱ صرف نظر از این كه در كدام كشور زندگی می كند نمی خواهد كه وقت صرف كند و برود و روزنامه بخرد. او ترجیح می دهد كه روزنامه را در ایستگاه مترو و اتوبوس و یارستوران از« رك ( سبد پایه دار ) » به رایگان بردارد و پس از خواندن بگذارد و برود و اگر مایل به فایل كردن برخی مطالب برای استفاده بعدی باشد، هر چند وقت یك بار یك «سی دی» محتوای روزنامه را خریداری و نگهداری كند.

« یان » گفته است كه علت بی توجهی به روزنامه های حزبی و حاوی نطق های طولانی و جملات نامانوس و كلمات غامض همین بوده است كه انسان قرن ۲۱ روانشناسی دیگری دارد. « یان » معتقد است كه درآمد روزنامه تنها از آگهی باید تامین شود ، زیرا كه فروش آن در حال حاضر هم دردسر است. از یك طرف ۳۰ درصد بهای سهم روزنامه فروش می شود به علاوه توزیع و حسابداری آن پر هزینه و درد سر است.

« یان » پیش بینی كرده بود كه اگر روزنامه های موجود این واقعیت را درك نكنند و روش خود را با نیاز قرن تطبیق ندهند از میان خواهند رفت. برپایه عقاید « یان » روزنامه مترو نخست در سوئد و سپس به ترتیب در چك ، لهستان ، هنگ كنگ ، ایتالیا. كانادا ، فیلیپین ، شیلی ، كره جنوبی ، فرانسه ، آمریكا و ... منتشر شد و موفق بوده است. كشور بعدی آلمان خواهد بود.