ابوالقاسم فراقاینی

بزرگ مردی از نوادر زمان، اعجوبه دوران، حکیمی متبحر و پر توان، فرزانه ای بی ریا، شاعری خوش نوا، مشهور به فراء که همه فضلای قاینی آن دوره، در شهر قاین شاگرد او بوده اند و از خرمن …

بزرگ مردی از نوادر زمان، اعجوبه دوران، حکیمی متبحر و پر توان، فرزانه ای بی ریا، شاعری خوش نوا، مشهور به فراء که همه فضلای قاینی آن دوره، در شهر قاین شاگرد او بوده اند و از خرمن فیض او سود جسته و به خوشه چینی خود افتخار می کرده اند.

خود او اما، مردی بی هیاهو و آرام بود، در قاین زندگی می کرد و چون هزاران نفر دیگر از همشهریان خود، به دنیای روزگار و اطرافش بی توجه بود.علی ابن حسن باخرزی قهستانی که چند مرتبه او را از نزدیک دیدار کرده در وصف او گفته است تمام فاضلان قاین از کوچک و بزرگ با افتخاراتی که دارند در هر طبقه ای که هستند خود را شاگردی فراء می دانند.چندین بار او را در مجلس وزیر(قاین) ابوالقاسم پسر ابونزار دیده ام.

تسلط او بر همه فنون دانش چنان بود که باغی پر از هر نوع درختان بارور میوه و گل های رنگارنگ که دید گان را به این سو و آن سو و به رنگ های سرخ و زرد می کشاند و سیاهی و تیرگی را از دل انسان بر می دارد و او به دست نورانی خود برای استفاده کنندگان دانش، پرتو افشانی می کند.به هنگام ظهور سلجوقیان و کشاکش های خونین قدرتمندان غزنوی و سلجوقی در میهنم ایران، قاین هم به تبع برای آن که از مرکز از عمده آن روزگار بود گاهی زیر سلطه غزنویان و مدتی کوتاه به دست سلاجقه می افتاد.

در یکی از همین درگیرها به طور موقت امیر یاقوتی (سلجوقی) حاکم شد و ابوالقاسم فراء دانشمند گران مایه قاین اسیر شد.بر گردن و پای او غل و زنجیر نهاده با وضع بسیار بد و اندوهناکی از قاین می برده اند.این ماجرای غم انگیز را باخرزی به چشم خود دیده و در موقع ترسیم شرح حال او نوشته است آخرین باری که او را دیدم در حادثه یاقوتیه قاین بود.گویا الان آن جا هستم و آن صحنه را می بینم که او را با اسیران می برند.ابوالقاسم بی ابی نزار، امیر قاین در همان روزگار، حیله ای اندیشید و سرانجام موفق شد تا دانشمندان عالی قدر ابوالقاسم فرا را از چنگال سپاهیان امیرسلجوقی برهاند.این عالم بزرگ سال ۴۴۶ در گذشت.

اداره تبلیغات اسلامی شهرستان قاینات