رقابت داغ در گل زدن به دروازه خودی

مهم نیست توپی كه به تور می چسبد وارد كدام دروازه می شود مهم این است كه توپ به تور دروازه بوسه بزند یا به اصطلاح ۶ میلیارد نفر و اندی, گل شود از قدیم هم گفته اند هدف وسیله را توجیه می كند پس دیگر مشكل ایدئولوژیك هم نداریم با این حساب چه كاری بهتر از باز كردن دروازه خودی چه ایرادی دارد

...و حالا دور، دور باز كردن دروازه خودی است. هرچه باشد آسانتر از باز كردن دروازه حریف است. مسافت كمتری را باید طی كرد، بخت باز شدن دروازه هم بیشتر است. مهم نیست توپی كه به تور می چسبد وارد كدام دروازه می شود.

مهم این است كه توپ به تور دروازه بوسه بزند یا به اصطلاح ۶ میلیارد نفر و اندی، گل شود.از قدیم هم گفته اند هدف وسیله را توجیه می كند. پس دیگر مشكل ایدئولوژیك هم نداریم. با این حساب چه كاری بهتر از باز كردن دروازه خودی؟! چه ایرادی دارد؟! مهم این است كه گل به خودی هم زیبایی های یك گل عادی را دارد. تماشاگران هم شاد می شوند. پس توپ را محكم تر شوت كن و از فریاد تعجب آمیخته با شادی تماشاگران رقیب لذت ببر!

استقلال و پرسپولیس درست در همین زمانی كه این قلم روی سطرهای كاغذ می لغزد، مشغول باز كردن دروازه خودی هستند. البته به اصطلاح خودمانی، آنقدر «گرم» هستند كه متوجه این واقعیت نشده اند كه به جای شكست دادن حریف مشغول باز كردن دروازه اشتباهی هستند.در شرایطی كه استقلال دستان خود را برای گرفتن جام قهرمانی لیگ برتر دراز كرده و پرسپولیس برای رسیدن به عنوان قهرمانی جام حذفی مشغول جمع كردن تماشاگر است، ۲ تیم به جای ایجاد بستری امن برای حفظ موقعیت مطلوب روحی و روانی، وقت و انرژی خود را صرف پاتك زدن به اردوگاه رقیب می كنند.

مذاكره پرسپولیس و استقلال با امیرحسین صادقی و علیرضا نیكبخت دقیقاً حكم همان گل به خودی را دارد كه خدمتتان عرض كردیم.جذب بازیكن خوب مثل گل زدن است و جذب بازیكن از تیم رقیب شباهت زیادی به گل خودی دارد! آسانتر و گرانتر است و با اینكه گل است و باید مایه شادی شود اما در حقیقت مایه تأسف است و سودی هم ندارد.

به همین دلیل است كه استقلال و پرسپولیس در سال های اخیر نتوانسته اند با یارهایی كه از تیم رقیب جذب كرده اند، حتی به یك مقام قهرمانی نیم بند دست پیدا كنند!نه استقلال با مهدی هاشمی نسب ۱۵۰ میلیونی قهرمان شد و نه پرسپولیس با نیكبخت ۴۰۰ میلیونی توانست، در ۲ بازی رفت و برگشت فینال، قهرمان جام حذفی شود. می بینید؟! بازیكن گرفتن از رقیب نه تنها سودی ندارد بلكه علاوه بر تحمیل بار سنگین مالی، از نظر تزریق حاشیه به تیم و كاهش تمركز تیمی نیز به ضرر باشگاه تمام می شود.

وقتی می گوییم جذب امثال هاشمی نسب ها توسط استقلال و نیكبخت ها توسط پرسپولیس حكم گل به خودی را دارد، به این نكته نیز اشاره می كنیم كه ورود بازیكن رقیب به تیم جدید، خود همیشه با یك رقم كلان مالی همراه است. رقمی بیش از آنچه تا آن لحظه به دیگر بازیكنان پرداخت شده یعنی اگر جذب نیكبخت برای پرسپولیس ۴۰۰ میلیون تومان هزینه داشته، حداقل ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان هزینه مضاعف نیز به این تیم تحمیل كرده.

این مبلغ شامل افزایش مبلغ قرارداد دیگر بازیكنان بزرگ تیم است كه نمی توانند بپذیرند بازیكن رقیب یك شبه به تیم آنها بیاید و بیشتر از آنها بگیرد و از نظر مالی آنها را جا بگذارد.پس اگر انصاری فرد ۴۰۰ میلیون تومان داده و نیكبخت را آورده، باید ۴۰ یا ۵۰ میلیون تومان به مبلغ قرارداد كریم باقری هم اضافه كند تا صدای اعتراض كاپیتان خود را نشنود.

باید قرارداد معدنچی را هم اضافه كند و به اسدی و شیث رضایی و پژمان نوری هم بیشتر از قبل پرداخت كند وگرنه در تمرینات این صدا را می شنویم كه «هر كس ۱۰۰ میلیون پول گرفته، خودش هم برای تیم گلزنی كند!» مگر عین همین جملات در تمرینات تیم وینكو بگوویچ مطرح نشد و باعث نشد كه وحدت و انسجام تیمی كه در روزهای اول ۸ گل، ۸ گل به رقیبانش می زد پایین بیاید و به مرزی برسد كه تیم به بحران برسد؟

مذاكره استقلال و پرسپولیس با بازیكنان رقیب نه سودی دارد و نه فایده ای! حتی اگر امسال علی انصاریان و علی علیزاده طلسم عدم قهرمانی با بازیكنان رقیب را بشكنند و با استقلال قهرمان لیگ شوند هم نمی توان این قضیه را توجیه كرد.هرچند با تمام این حرفها، آقایان مسؤول ترجیح می دهند به جای گشتن و گشتن و پیدا كردن نفرات جدید، بازهم سیاست «گل به خودی» را در پیش بگیرند.