مسلم بن عقیل نماد غیرت و غربت

ماه ذی الحجه از ایام پر فیض و برکت خداست. در این ماه مناسبت های مهم و قابل توجهی وجود دارد که هریک به نوبه خود قابل بحث و درخور اهمیت است.از مراسم عظیم اجتماع مسلمین در حج و انجام …

ماه ذی الحجه از ایام پر فیض و برکت خداست. در این ماه مناسبت های مهم و قابل توجهی وجود دارد که هریک به نوبه خود قابل بحث و درخور اهمیت است.از مراسم عظیم اجتماع مسلمین در حج و انجام عبادات و مناسک خاص در ایام تشریق گرفته تا روز عید قربان که تجلی روح ایثار پدر و تسلیم پسر در راه رضای معبود است و نیز ایام شهادت امام باقر و امام هادی(ع) که وجود مبارکشان ادامه دهنده افکار ناب محمدی بود، یکی از مناسبت های این ماه عزیز، شهادت مسلم بن عقیل است. آن عزیزی که از اغیار برید تا با حماسه بی نظیرش به یار برسد و نام و یاد خود را در تاریخ جاودانه سازد. به روایات مورخینی چون طبری- مسعودی و دینوری شهادت مسلم در سوم یا هشتم یا نهم ذی الحجه اتفاق افتاده است.

شخصیتی که کمتر از غیرت، شجاعت و فتوتش یاد می شود و الحق که مورخان در این خصوص ستم نموده حق او را آنچنان که باید در تاریخ ادا نکردند ولیکن ایرانیان یعنی یاران و شیعیان حقیقی حضرت حسین«ع» سه شب هفتم و هشتم و نهم ذی الحجه را ایام مسلمیه نامیده و با حال و هوای خاص خود در اماکن متبرکه گردهم می آیند و برای آن بزرگ مرد، مجلس تجلیل برگزار می کنند. این کار بزرگ برای اهل دل در این شب های بلند و عرفانی پاییزی مقدمه ورود جانهاست برای نوشیدن شهد عاشورای حسینی.

سؤال اینجاست مگر مسلم بن عقیل که بود و چه کرد که پس از قرنها از شهادتش این طور دوستان و علاقه مندانش به او احترام کرده و به سر و سینه می زنند؟

مسلم پسر عقیل و عقیل پسر ابوطالب عموی پیامبر است که علاوه بر عقیل شخصیت بی نظیری مانند علی بن ابی طالب نیز در دامان خود پرورده.

مسلم در جنگ های صفین و نهروان در کنار حضرت علی و امام حسن و امام حسین(ع) علیه دشمنان عدالت جنگید. خود ابوطالب شخصیتی بود که پیامبر فرمود اگر همه مردم ابوطالب می آوردند نسل بشری را رادمردان تشکیل می دادند. پس از تقاضای مردم کوفه از حسین«ع» برای رفتن به آن دیار که تا ۱۸ هزار نامه ممهور شده در تاریخ ثبت شده، حسین«ع» تنها کسی را که ثقه خود در این راه بود یعنی مسلم را به عنوان نماینده تام الاختیار خود معرفی می کند. مسلم کسی است که از مرگ نمی هراسد و تماماً در این راه بی بازگشت که یکنفره آن را آغاز کرد، به حسین فکر می کند امام حسین«ع» به او گفته بود اگر مردم کوفه را متحد ندیدی مرا خبر کن چرا که بقدر کافی از دورویی مردم کوفه شناخت داشت همان مردمی که در تاریخ معروف بودند به این که دلشان و شمشیرشان هر دو به روی خاندان عصمت و طهارت است.

آنها ظاهراً در حق اهل بیت عصمت و طهارت ارادت داشتند و شاید با ارادت هم نامه ها نوشتند ولی در خواسته هایشان ثابت قدم نبودند چون با پدرش علی«ع» و برادرش امام مجتبی هم همراهی نکرده بودند.

حسین«ع» به خوبی می دانست مردم، بنده دنیا هستند و دین بازیچه زبان آنهاست و یزید کسی است که با وعده های دنیوی یعنی بذل و بخشش های بیت المال براحتی می تواند تاثیر در مردم آن دیار داشته و آنها را اسیر و وام دار خود نماید.

با تمام این تفاصیل ابی عبدالله معتقد بود که کار امت جدش از آن گذشته که بتوان انحرافاتشان را با تبلیغ دین سر و سامان داد اگر چه حضرتش از موعظه و نصیحت و تبلیغ دین هم دست برنداشت ولی رویارویی با شجره ملعونه نیاز به خون داشت و لذا نهضت عظیم حسین«ع» از زمانی شروع شد که همه راه ها بسته شده بود جز ایثار جان برای درخت در حال تکیدن اسلام. این حرکت جانانه فردی فرزانه بود برای پیشبرد اهداف حسینی که سمت و سوی الهی داشت و راهگشای او کسی جز مسلم نبود.

آری مسلم به دنیا آمده است تا در عین غیرت در غربت کوفه یک تنه جبهه مدافع حق علیه باطل باشد و اولین کسی باشد که در این راه به مقام عند ربهم یرزقون دست می یابد.

اما دریغ که چرا باید در ثبت عظمت و حقایق شخصیتی چون مسلم غیرتمند، قلم ها به وظایف خود عمل نکنند و از او حماسه نسازند یا کم بسازند در حالی که از عملکرد متهورانه او می شود ساعت ها صحبت کرد کتابها نوشت مردی که در اوج دفاع از آرمان های الهی حسرت یک آخ را در دل دشمن زبونی چون عبیدالله بن زیاد می گذارد و در جواب او که می گوید تو به کوفه آمدی تا اتحاد مردم را برهم زنی می فرماید: ما آمدیم اتحاد را به هم بزنیم یا شما آل سفیان که می خواهید روش قیصر و کسری را با کشتن دین، حاکم سازید؟ پاسخ این گفتار الهی چیزی نبود جز دستور کشتن مردی که هیچ جرمی بجز محبت حسین در دل نداشت. آری او را مانند همه رادمردان تاریخ و ائمه شیعه به دست جلاد سپردند تا در بالای دارالاماره، مردم دعوت گر (همان هایی که حسین را به کوفه دعوت کرده بودند) چگونگی کشته شدنش را مشاهده کنند.

و بدین ترتیب مسلم ماموریت ۶۴ روزه خود را با شهادتش به پایان رساند و حق نیابت از مولایش را به خوبی به جای آورد و نام خود را که قرین با عشق و غیرت و حماسه بود در تاریخ عاشورا ماندگار کرد.

حمیدرضا صفاکیش