۱۰ اشتباه بزرگ والدین

تمام والدین خواستار بهترین ها برای فرزندانشان هستند اما آنها این کار را در حد اطلاعات و توانایی های خود انجام می دهند

تمام والدین خواستار بهترین‌ها برای فرزندانشان هستند. اما آنها این کار را در حد اطلاعات و توانایی‌های خود انجام می‌دهند. در هر مورد بهترین کاری که به نظرشان درست است، انجام می‌دهند، اما گاهی دچار اشتباهاتی می‌شوند که عواقب نامطلوبی به همراه دارد.به منظور جلوگیری از اشتباهات والدین، در این قسمت رایج‌ترین آنها را برایتان معرفی می‌کنیم تا با آگاهی بیشتری با فرزندان رفتار کنید و نتیجه بهتری از زحمات خود بگیرید:

۱) بیش از حد محبت نکنید

شکی نیست که شما فرزندتان را با تمام وجود دوست دارید و می‌خواهید هر آنچه او می‌خواهد و شما نداشته‌اید، نثارش کنید تا هرگز احساس کمبود نکند. اما هر چیزی بهایی دارد.اگر بخواهید بدون محدودیت، تمام خواسته‌های فرزندتان را برآورده کنید، دیگر نیازی برایش نمی‌ماند و در این وضع جایی برای خوشحالی و امیدواری او نیز نخواهد ماند.

وقتی او در انتظار هیچ چیز نیست، از داشتن چیزی نیز خوشحال نخواهد شد و این برای زندگی آینده او تهدیدی بزرگ محسوب می‌شود.پس بهتر است گاهی اوقات مدتی برای داشتن چیزی منتظر بماند و گاهی نیز بداند که خواسته مهم‌ترش را می‌گیرد و رسیدن به تمام چیزهای مورد نظرش برایش با هم میسر نیست.

۲) نظم غیرضروری و قیود اضافه را کنار بگذارید

گاهی اوقات امر و نهی‌های غیرضروری والدین از آنها در ذهن فرزندان، یک موجود عصبانی و خشمگین می‌سازد که هیچ احساس محبت و صمیمیتی در آن وجود ندارد.

شما می‌خواهید وقتی فرزندتان در حضور دیگران است، بسیار مبادی آداب باشد، اما این سختگیری زیاد، او را کینه‌توز و مترصد فرصت برای ویران کردن همه چیز خواهد کرد.

در ضمن گاهی اوقات این رفتار شما به دیگران نیز این اجازه را می‌دهد که نسبت به او بی‌تفاوت باشند و به او بی‌احترامی کنند و این امر به اعتماد به نفس فرزندتان صدمه می‌زند.

۳) از مدرسه‌اش غافل نشوید

مدرسه تنها جایی غیر از منزل است که فرزندتان بیشترین زمان را در آنجا می‌گذراند. به همین دلیل نقش قابل ملاحظه‌ای در شکل‌گیری رفتار و شخصیت او دارد.

اگر می‌خواهید بدانید چه اتفاقی در مدرسه‌اش می‌افتد و آیا رفتار او در مدرسه با رفتارش در منزل فرقی دارد یا خیر؟ باید مرتب به مدرسه‌اش سر بزنید.

این مسوولیت شماست و باید شما یا همسرتان این کار را انجام دهید.

در ضمن وقتی به مدرسه می‌روید، فقط با ناظم و کارکنان مدرسه صحبت نکنید بلکه حتما با معلم فرزندتان درباره او و رفتار و درسش صحبت کنید. زیرا او تنها کسی است که بیشترین زمان را با فرزندتان می‌گذراند.

۴) تعادل را رعایت کنید

تشویق و اهمیت دادن به فرزندان به منظور تقویت عزت نفس آنها خوب است، اما نباید در این امر زیاده‌روی کنید. زیرا به این ترتیب انتظارات آنها را از خود افزایش می‌دهید و وقتی آنها نتوانند به این انتظارات بیش از حد جامه عمل بپوشانند، دچار احساس شکست و یاس و افسردگی می‌شوند. بتدریج شادابی خود را از دست خواهند داد و امیدشان برای رسیدن به دستاوردهای جدید در زندگی کاهش می‌یابد.

پس از آنچه کسب می‌کنند، خوشحال شوید و آنها را در جهت رسیدن به خواسته‌هایشان تشویق کنید، اما بیش از حد فراتر از واقعیات نروید.

۵) به فرزندتان مسوولیت بدهید

گاهی اوقات والدین تصور میکنند محبت در این است که همه کارها و مسوولیت‌های زندگی را به تنهایی به دوش بکشند تا جایی که فرزندشان برای شستن جوراب‌هایش یا تمیز کردن اتاقش از آنها پول توجیبی بیشتری می‌خواهد.

فرزندان باید بیاموزند که خانواده یک واحد است و همه باید به نوعی در رسیدگی به آن و پیشبرد اهداف مشترک، شریک باشند و هرکس به نوبه خود، کارهایش را انجام دهد و کمکی به دیگری بکند.

در غیر این صورت، فرزندتان در انجام کارها و مشاغل محوله‌اش در آینده دچار مشکل خواهد شد و در ضمن تبدیل به فردی خودخواه می‌شود که همواره از دیگران توقع دارد و تشکر و قدردانی را هرگز نمی‌آموزد زیرا همواره طلبکار است.

۶) با احترام به همسرتان، ارزش خانواده را به فرزندتان بیاموزید

گفتنی است؛ فرزندان ما از رفتارمان به مراتب بیشتر از گفتارمان می‌آموزند. اگر به آنها چیزی را کلامی بیاموزید، اما خودتان طور دیگری رفتار کنید، او رفتارتان را الگو قرار می‌دهد.در خانواده‌ای که والدین به یکدیگر احترام نمی‌گذارند یا دیگری را قبول ندارند و مرتب در پی ایراد از هم هستند، فرزندان یاد می‌گیرند که با دیگران و در اجتماع نیز با اطرافیان همین گونه برخورد کنند.اما اگر شما و همسرتان با علاقه و احترام با یکدیگر رفتار کنید، فرزندتان می‌آموزد که خانواده جایگاه خاصی دارد و مکان امنی است که هنگام دلتنگی از هر جای دیگری می‌توان به این مکان امن پناه برد.

۷) از فرزندتان به اندازه سنش توقع داشته باشید

هرگز انتظار نداشته باشید وقتی با فرزند ۲ ساله‌تان به مهمانی می‌روید، قبلا از او بخواهید که آرام روی صندلی بنشیند و او نیز چنین کند.گاهی اوقات توقعات بیش از حد والدین و امر و نهی‌ها و ایرادهای مکرر آنها موجب می‌شود فرزند مرتبا در این‌که کارش درست است یا خیر دچار مشکل شود و نتواند خودش هیچ تصمیمی در آینده بگیرد.

در ضمن در چنین محیطی شادی و نشاط بتدریج از چهره فرزندتان رخت برمی‌بندد.

۸) تمام مشکلات فرزندتان را شما حل نکنید

بسیاری از والدین تصور می‌کنند اگر فرزندشان با مشکلی مواجه شود و آنها آن را حل نکنند، روحیه فرزندشان آسیب می‌بیند. اما آنها با این کار دقیقا فرزندی ضعیف تحویل اجتماع می‌دهند.فرزندان باید بدانند کارها و مشکلاتشان را خودشان حل کنند تا مسوولیت امور خود را به عهده بگیرند.باید بدانند این‌که کارهایشان را به خودشان محول کنید به این معنی نیست که آنها را دوست ندارید.

۹) بچه‌ها باید کودکی کنند

تصور نکنید اگر فرزندتان از کودکی مانند بزرگترها رفتار کند، نشانه خوبی است. بچه‌ها باید در هر مرحله از زندگی در همان سن زندگی کنند و اگر در دوران کودکی نتوانند به شیطنت و خرابکاری و کودکی بپردازند، در دوره بزرگسالی به دنبال کودکی گمشده خود می‌گردند.

۱۰) قاطع باشید

گاهی اوقات والدین محدودیت‌هایی را برای فرزندان در نظر می‌گیرند و به آنها می‌گویند که کاری نباید انجام شود و اگر بشود فرزندشان از تماشای برنامه کودک آن روز یا رفتن به پارک محروم است. اما وقتی ناراحتی یا گریه فرزندشان را می‌بینند، از تصمیم خود صرف‌نظر می‌کنند.

این اتفاق نباید بیفتد. اگر با فرزندتان قراری گذاشته‌اید در هر شرایطی باید به وعده خود عمل کنید. اگر قرار است امروز کارتون نبیند، حتی اگر خود را زد و یک کاسه گریه کرد، نباید اجازه دیدن برنامه را به او بدهید. این کار اصلا بی‌انصافی نیست. البته ممکن است در اول مشکل باشد، اما پس از مدتی، موجب می‌شود به شما و رفتارهایتان اعتماد کند و هر چه بزرگ‌تر می‌شود، اقتدار کلام و عمل شما را بیشتر دریابد. البته منظور اصلا بی‌محبتی نیست، اما او باید عواقب کارهایش را بپذیرد نه این‌که از زیر آنها در برود.

امیدواریم با رعایت نکات فوق در امر تربیت فرزندان موفق‌تر از قبل عمل کنید.

سحر کمالی‌نفر

منبع : child.com