تاریخچه كامل رشته تنیس

مسابقات ویمبلدون در سال ,۱۸۷۷ یو اس اوپن در سال ,۱۸۸۱ دیویس كاپ ۱۸۹۹ و اوپن استرالیا در سال ۱۹۰۵ و اوپن فرانسه ۱۹۱۸شروع به فعالیت كردند

تا آنجاكه شواهد تاریخی نشان می دهد، ورزش تنیس طی قرون ۱۲ و ۱۳ میلادی ابتدا در كشور فرانسه ابداع شد اما ارایه جدی این ورزش در سال ۱۸۷۲ میلادی بود كه سرگرد هاری جم این ورزش را در شهر لمینگتن ( انگلستان) به مردم معرفی كرد.

در آن زمان مقررات و خصوصیات این ورزش با آنچه اكنون می بینیم تفاوت بسیار داشت. در سال ۱۸۷۷میلادی، اولین بار در دنیا مسابقات تنیس با مقررات و قوانین بخصوصی در زمینهای تنیس باشگاه تنیس و كروكت ال انگلند ویمبلدون برگزار شد، محلی كه هم اكنون بزرگترین مسابقات تنیس دنیا در آن برگزار می شود.

مسابقات ویمبلدون در سال ،۱۸۷۷ یو اس اوپن در سال ،۱۸۸۱ دیویس كاپ ۱۸۹۹ و اوپن استرالیا در سال ۱۹۰۵ و اوپن فرانسه ۱۹۱۸شروع به فعالیت كردند.

هنگامی كه تنیس شروع به رشد كرد، جهان را فرا گرفت و طبیعتاً اتحادیه های ملی شروع به هم پیوستن برای برگزاری مسابقات بزرگ جهانی و تنظیم قوانین و مقررات كردند.

در سال ۱۹۱۱ نیاز به وجود یك فدراسیون بین المللی تنیس احساس شد. امتیاز این فدراسیون ابتدا به آقای دوان ویلیامز (یكی از افراد كشته شده در كشتی تایتانیك) كه نتوانست ایده خود را ببیند به آقای چارلز بارد ( دبیر اتحادیه تنیس سوئیس ) و آقای هنری والت (رییس فدراسیون تنیس فرانسه) اعطا شد.

۱۲ اتحادیه تنیس در جلسه اصلی در پاریس( ۱۹ مارس ۱۹۱۱) شركت كردند. كه ILTF (فدراسیون لاون تنیس بین المللی) در آن شكل گرفت. این كشور ها عبارتند از:

▪ استرالیا (استرالیا و نیوزیلند)

▪ اسپانیا

▪ اتریش

▪ بلژیك

▪ آلمان

▪ آفریقای جنوبی

▪ دانمارك

▪ فرانسه

▪ بریتانیای كبیر

▪ هلند

▪ روسیه

▪ سوئیس وسوئد.

نتایج اولین نشست بدین صورت بود كه زبان رسمی، فرانسوی باشد با ترجمه انگلیسی و مقر فدراسیون دور از پاریس باشد. ( سوئیس مقر فدراسیون بین المللی انتخاب گردید). همچنین حق برگزاری مسابقات جهانی( قهرمانی روی چمن ) برای همیشه به بریتانیا اهدا شد۱۷. ماه بعد از تشكیل فدراسیون، جنگ جهانی اول همه چیز را به هم ریخت و یك بار دیگر تمام فعالیت ها در سال ۱۹۱۹ از سر گرفته شد. ITLF بعد از جنگ جهانی اول فقط با ۱۰ كشور عضو اگرچه از خرابی جنگ رنج می برد كار خود را شروع كرد و اتفاقات ذیل به ترتیب پیش آمد.

▪ ۱۹۲۲- هیأت بین المللی قوانین توسط مشاوركمیته مدیریت، برای پایان بخشیدن به مشكلاتی كه فدراسیون بین المللی داشت، تأسیس شد همچنین برای تغییر قوانین بازی ها حق اختصاصی پیدا كرد.

▪ ۱۹۲۳- ۱۶ مارس در نشست اصلی سالیانه در پاریس، قرار شد قوانین تنیس ،عمومی شود و از اول ژانویه سال ،۱۹۲۴ ایالات متحده، به عنوان یكی از اعضای رسمی این فدراسیون پذیرفته شد. نام مسابقات قهرمانی جهان بر داشته شد و یك زیر مجموعه جدیدی از مسابقات قهرمانی به وجود آمد كه قرار شد مسابقات در بریتانیای كبیر، فرانسه، ایالات متحده و استرالیا برگزار شود.

▪ LTF -۱۹۲۴ به طور رسمی سازماندهی و كنترل مسابقات تنیس را در سراسر جهان به عهده گرفت.

▪ ۱۹۳۳ - كمیته مدیریت از مشاور كمیته جدا شد و بصورت رأی گیری رییس فدراسیون تعیین شد. اصطلاح گراند اسلم در همین سال به وجود آمد.

(از این اصطلاح برای توصیف وضعیتی استفاده می شود كه در آن بازیكن موفق شود هر ۴ مسابقه اصلی رادر یك سال ببرد ) اصطلاح گراند اسلم را اولین بار جان كایرن، اهل نیویورك درباره بازیكن استرالیایی ( جك كرافورد ) به كار برد.

او در سال ۱۹۳۳ كوشید تا هر ۴ مسابقه را ببرد اما گراند اسلم واقعی را اولین بار (دانلد باج) آمریكایی در سال ۱۹۳۸به دست آورد. ۴ بازیكن دیگر هم فاتح گراند اسلم شدند. (كانالی)،۱۹۵۳ (راد لیور) ۱۹۶۲ به عنوان آماتور و در سال ۱۹۶۹ به عنوان حرفه ای و بانوان ( مارگرت كورت) ۱۹۷۱ و ( اشتفی گراف ) ۱۹۸۸موفق به فتح گرانداسلم شدند۱۹۳۴.- كمیته مخصوص برای بحث در مورد تفاوت حرفه ای بودن و آماتور بودن و تعیین قابلیت بازی آماتورها برای بیش از ۸ هفته تشكیل شد.( ظهور ورزش تنیس در ایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد.

پیش ازاین در فاصله سال های (۱۳۱۵تا ۱۳۱۸) باشگاه بوستان ورزش كه دارای چندین زمین تنیس در محلی روبروی ورزشگاه شهید شیرودی فعلی است به مدیریت شادروان شكوهی گشایش یافت. ورزشگاه شهید شیرودی - امجدیه سابق- نیز همزمان با ورزشگاه بوستان ورزش با یك زمین تنیس در محل كنونی افتتاح و نخستین مسابقات قهرمانی تنیس كشور در سال ۱۳۱۸ در همین ورزشگاه برگزار شد.

گفتنی است ورزش تنیس به خاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان رونق خاصی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم های آبادان و تهران به سال های ۱۳۱۷تا۱۳۲۰ بر می گردد.

پس از جنگ جهانی دوم مسابقات قهرمانی تنیس كشور تا سال ۱۳۲۲ جریان داشت كه برادران نعمانی (هانری وژوزف ) در صدر بازیكنان قرار داشتند.از سال ۱۳۲۲ تا ۱۳۳۲مقام قهرمانی تنیس كشور در اختیار ژرژ آفتاندلیان قرار داشت.)

▪ ۱۹۳۹- جمع كل كشورهای به عضویت درآمده به ۵۹ كشور افزایش پیداكرد. درحین جنگ جهانی دوم به دلیل خرابی هایی كه در فرانسه اتفاق افتاده بود و حمله به سوئیس، مقر ابتدایی ILTF به بریتانیا انتقال پیدا كرد. از آن زمان تعیین شد كه ILTF در لندن باقی بماند.

▪ ۱۹۴۶- ۵ ژوئیه - اولین جلسه بعد از جنگ در هتل ساوی لندن برگزار شد. ۲۳ كشور با ملیت های گوناگون بعد از نتیجه جنگ جهانی دوم به عضویت ILTF درآمدند. با گذشت چند سال ملیت هایی كه عضویت خود را به علت سیاست های جهانی لغو كرده بودند با تغییرات بعد از جنگ دوباره به عضویت فدراسیون در آمدند مانند: آلمان غربی، آلمان شرقی، چین، تایوان و آفریقای جنوبی.

▪ ۱۹۴۸- اولین گزارش از «كمیته بین المللی توپ» به دست آمد كه كشورها را ملزم می كرد توپ های استاندارد داشته باشند. این توصیه كمیته توپ به فدراسیون بود كه آنها باید یك طرح مدون و ساختار جدیدی به توپ های خودشان بدهند كه توپ ها قابلیت آن را داشته باشند كه از آنها تست سرعت و سایر تستها در حین بازی به عمل آید.

▪ ۱۹۵۱- اولین استراحت ۸ هفته ای ( قانون آماتورها). برای ۲۱۰روز به آماتورها اجازه داده شد كه بتوانند در مسابقات مختلف شركت كنند.

▪ ILTF- ۱۹۵۸روی قضیه استراحت قانون آماتورها تا همین سال اصرار فراوان داشت زیرا این استراحت را تشویقی برای بازیكنان و تمركز آنها روی بازی تنیس و فرصتی درآمدزا برای آنها می دانست. ( اولین سالی كه ایران در جام دیویس شركت نمود ۱۹۵۹ بود. تیم تنیس جام دیویس ایران به مدت ۳۱ سال در جام دیویس بازی كرده و مجموعاً ۶۴ بازی انجام داده كه حاصل آن ۳۲ برد و۳۲باخت بوده است.) بیشترین برد از آن منصور بهرامی با ۲۴ برد.

ـ بیشترین بازی برنده سینگل از آن تقی اكبری با ۱۷ برد.

ـ بیشترین بازی برنده دوبل ازآن كامبیز درفشی جوان با ۱۲ برد.

ـ بهترین تیم دوبل از آن كامبیز درفشی جوان و مصطفی صالح با ۶ برد.

ـ طولانی ترین بازی ها از آن كامبیز درفشی جوان با ۲۲بازی.

ـ بیشترین سال عضویت در تیم دیویس كاپ از آن تقی اكبری با۱۵ سال است.

▪ ۱۹۶۳ در پنجاهمین جشن سالگرد ILTF مسابقات كاپ فدراسیون به عنوان یك مسابقه تیمی قهرمانی بین المللی برای بانوان به عنوان دیویس كاپ برگزار شد. ( بازی تیمی مردان هم از سال ۱۹۰۰وجود داشت اما زیر نظر ILTF نبود.)

▪ ۱۹۶۸ ۳۰ مارس - بعد از ۱۰ سال گفت و گو و بحث وجدل در فدراسیون یك نشست اضطراری در پاریس برگزار شد كه ۴۷ كشور با نظر رییس فدراسیون در مورد قانون تنیس اوپن موافقت كردند. این بازی های دوره ای تنیس سازماندهی شد و نام آن مسابقات قهرمانی جهان نامیده شد (wct).

▪ ۱۹۶۹ باوجود زمینهایی مطابق و معادل باشرایط جغرافیایی محل زمینها موافقت شد.( نوع زمین خاكی - چمن - هاردكورت)

▪ ۱۹۷۰- اولین تغییر در شمارش بازی اتفاق افتاد. وقتی كه فدراسیون تصمیم به تست سیستم تای برك در بازی ها گرفت این سیستم در بازی های حرفه ای آمریكا در فیلادلفیا برای مدت كوتاهی انجام گرفت.

▪ ILTF- ۱۹۷۱ باصدور بخشنامه ای در نشست سالیانه در ایتالیا مقرر شد كه هیچ بازیكنی كه جواز WCT را دارد نمی تواند در مسابقاتی كه اتحادیه تنیس تشكیل می د هد شركت نماید. این بدین معنی بود كه جان نیو كامپ نمی توانست از قهرمانی ویمبلدون در آن سال دفاع كند.

▪ WCT- ۱۹۷۲و ILTF تسهیلاتی به وجود آوردند كه بازیكنان برای پیشرفت خود بتوانند در مسابقات دیگر هم بازی كنند. بعد از اینكه مسابقات تنیس تحت پوشش تلویزیونی قرار گرفت استفاده از توپ های زرد رنگ به صورت اجبار و قانون در آمد. تا آن زمان باتوپ های سفید رنگ بازی می كردند.

تیم تنیس بانوان كشور ایران در همین سال با ۲ بازیكن به نامهای صدیقه اكبری و پروین افشار در مسابقات فیدكاپ شركت نموده و با تیم های تنیس بانوان ژاپن و اكوادور روبرو شد.

▪ ۱۹۷۳ بحث و جدل های زیادی بین اتحادیه تنیس بازان حرفه ایATP و ILTF دیده می شد. به خاطر به تعلیق در آوردن ۹ ماهه بازی «نیكی پیلیچ» بازیكن یوگسلاوی به دلیل حضور نیافتن در مسابقات دیویس كاپ در مقابل نیوزیلند در آن زمان این محرومیت باجلسه اضطراری ATP به یك ماه كاهش پیدا كرد و در همین سال اعضای ATP به خاطر نشان دادن قدرت خود مسابقات ویمبلدون را بایكوت (تحریم) كردند. در پی این تصمیم ۸۰ بازیكن از مسابقات كناره گیری كردند.

▪ ۱۹۷۴ تای برك به طور متغیر و نیمه رسمی وارد سیستم شمارش شد.

▪ ۱۹۷۵ شاهد تولد الگوی اداره كردن به عنوان یك متد برای كنترل رفتارهای ناشایست در بازی مردان بودیم ( كمیته انضباطی).دفتر بین المللی تنیس بازان زن حرفه ای (WTA ) شكل گرفت و به طور مشترك تحت نظر ILTF و WTA اداره می شد و هدف آن ارتقای كنترل و اداره مسابقات تنیس بانوان در سراسر جهان بود.

▪ ۱۹۷۷ یك خاطره بد در نظر مردم: ۱۰۰ سال بعد از شروع بازی های ویمبلدون، ILTF یك تغییر كوچك كرد. كلمه LAWN حذف شد و تبدیل به فدراسیون بین المللی تنیس( ITF) گردید. ITF شروع به نوآوری در این رشته كرد از جمله طرح دو زهی راكت كه به تصویب نرسید.

▪ ۱۹۷۸ اولین قهرمانان جهانیITF معرفی شدند.(كریس اورت - بیورن بورگ ) این ۲ از طریق بازیكنان سابق تنیس برگزیده شدند.

▪ ۱۹۷۹ كشورهای عضو دیویس كاپ از ITF درخواست كردند كه مسابقات را تحت نظر خود قرار دهد. مسابقات دیویس كاپ از سال ۱۹۰۰وجود داشت اما زیر نظر ILTF نبود. یك كمیته به نام كمیته ملتهای دیویس كاپ وجود داشت. در همین سال اتحادیه ملی تنیس با ویلچر توسط ( برد پاركز - دیوید سالتز) تأسیس گردید.

▪ ۱۹۸۰ ـ۱۰ مسابقه در آمریكا از جمله (US OPEN ) مسابقه با ویلچر برگزار شد.

▪ NEC -۱۹۸۱ حامی اصلی مسابقات دیویس كاپ شد. ۱۶ گروه قوی جهانی تأسیس شد NEC تاسال ۱۹۹۴ حامی مالی مسابقه جام فدراسیونها هم بود.

▪ ITF-۱۹۸۷از ویمبلدون به بارون كورت در غرب لندن نزدیك استادیوم تنیس كوئین انتقال پیدا كرد.

▪ ۱۹۸۸- تنیس به مسابقات المپیك در سئول بازگشت. كره بعد از ۶۴ سال در این مسابقات شركت می كرد.همچنین جشن هفتاد و پنجمین سالگرد ITF با ریاست فیلیپ كارتیر برگزار گردید. در جلسه رسمی ITF اجرای سیستم تای برك برای بازی های دیویس كاپ سال۱۹۸۹ بررسی شد. در همان سال ۲ قانون جدید برای مسابقات تنیس با ویلچر تصویب شد.

▪ ۱۹۹۴- نام مسابقات جام فدراسیونها به فدكاپ (FED CUP) تغییر كرد.

▪ ۱۹۹۵- میهمان و میزبان برای مسابقات فدكاپ (FED CUP) تعریف شد.

▪ ITF- ۱۹۹۸به مقر فعلی مجموعه ورزشی انگلند در روهامپتون تغییر مكان داد.

▪ ۱۹۹۹- یكصدمین سال برگزاری دیویس كاپ جشن گرفته شد.

▪ ۲۰۰۱- ۱۴۲كشور عضویت دیویس كاپ را دارا بودند. مسابقه تنیس با ویلچر شاهد ۲۵ سال تأسیس خود بود.

▪ ( BNP.paribas (۲۰۰۲حامی اصلی مسابقات دیویس كاپ شد.

▪ ۲۰۰۳ فدكاپ (fed cup) چهلمین سال تأسیس خود را جشن گرفت.

▪ ۲۰۰۵ یكصدمین سال برگزاری ( Australian Open ) جشن گرفته شد.