کاهش خطر سرطان با ورزش

فعالیت فیزیکی، خطر تمام عوامل مرگ آور را کاهش می دهد. از جمله این عوامل می توان به بیماری های قلبی- عروق، پرفشاری خون ، برخی سرطان ها، پوکی استخوان، بیماری های اسکلتی و دیابت …

فعالیت فیزیکی، خطر تمام عوامل مرگ آور را کاهش می دهد. از جمله این عوامل می توان به بیماری های قلبی- عروق، پرفشاری خون ، برخی سرطان ها، پوکی استخوان، بیماری های اسکلتی و دیابت نوع۲ اشاره کرد. فعالیت بدنی مناسب، سوخت و ساز گلوکز را بهبود می بخشد،چربی بدن را کم می کند و فشارخون را پایین می آورد.

فعالیت فیزیکی با تاثیر بر پروستاگلاندین ها (برخی از ترکیبات ترشحی بدن)، کاهش زمان توقف مواد سمی در روده ها و بالا بردن سطح آنتی اکسیدان ها (موادی که از سوختن نامناسب چربی ها در سطح سلول های بدن که منجر به سرطانی و پیر شدن سلول ها می شود، جلوگیری می کنند)، از خطر سرطان روده بزرگ می کاهد. ضمنا فعالیت بدنی ما، احتمال ابتلا به سرطان های مختلف از جمله سرطان سینه (که در اثر سوخت و ساز هورمونی در زنان ایجاد می شود و فعالیت بدنی مناسب، ۴۰- ۳۰درصد احتمال ابتلا به آن را کاهش می دهد)، رحم، ریه، پروستات، و روده بزرگ را کاهش می دهد. هم چنین موجب کاهش احتمال عفونت ریه و سنگ های کلیوی می شود; سلامت اسکلتی- عضلانی را ارتقا می بخشد; و نشانه های افسردگی را نیز کم می کند. البته شروع ناگهانی و فعالیت شدید برای افرادی که تعلیم کافی ندیده اند یا به آرامی فعالیت خود را افزایش نداده اند نیز ممکن است موجب عوارضی از جمله جراحات، کم آبی بدن یا سکته قلبی شود.

دست اندرکاران بهداشت و سلامت در سطح جهان، توصیه می کنند که یک فعالیت فیزیکی متوسط در حد۶۰- ۳۰ دقیقه در روز وجود داشته باشد. برآورد شده که ۱۷درصد از بزرگسالان در جهان (بین ۲۴- ۱۱ درصد در کشورهای مختلف) فعالیت بدنی ندارند. حدود ۴۱درصد مردم جهان نیز گرچه از نظر فیزیکی تا حدودی فعال اند ولی فعالیت آن ها اندک است; یعنی به طور متوسط کمتر از ۲/۵ ساعت در هفته به فعالیت بدنی می پردازند. تخمین زده می شود که بی تحرکی، سالانه موجب مرگ حدود ۲ میلیون نفر در سراسر جهان می شود. امروزه در مناطق کم درآمد دنیا، فعالیت فیزیکی مردم به نسبت افراد پر درآمد کمتر شده است. اغلب زنان مبتلا به سرطان سینه به آن اندازه که توصیه شده فعالیت بدنی ندارند.لازم است آن ها جهت کاهش چاقی و هم چنین به منظور بهبود بیماری و عوارض ناشی از آن، فعالیت بدنی مناسبی را اختیار کنند. زنان چاق بسیار کمتر از زنان لاغر یا متناسب، از سرطان سینه جان به در می برند; هم چنین شدت عوارض و وخامت بیماری نیز در زنان چاق بیشتر است. فعالیت مناسب بدنی، سیستم هورمونی بدن را به گونه ای تغییر می دهد که از بدکاری سیستم هورمونی یا ایمنی بدن که می تواند منجر به سرطان شود، جلوگیری می کند. گرچه درمان سرطان منجر به احساس ضعف (در۹۹- ۶۱ درصد بیماران) شده و قدرت فعالیت را کاهش می دهد، ولی توصیه شده که حتی آن هایی که شدیدترین درمان را هم دارند باز از نظر فیزیکی فعال باشند، زیرا همین فعالیت نیز اثرات مثبتی داشته و ضعف ناشی از درمان را می کاهد. هم چنین کیفیت زندگی و وضعیت روانی بیمار را ارتقا می دهد. نیمی از مبتلایان به سرطان سینه با خواب شبانه مشکل دارند، که فعالیت فیزیکی به آن ها بسیار کمک می کند. البته لازم است فعالیت به صورت مرتب باشد. به نظر می رسد، فعالیت مناسب بدنی، سیستم هورمونی بدن را به گونه ای تغییر می دهد که از بدکاری سیستم هورمونی یا ایمنی بدن که می تواند منجر به سرطان شود، جلوگیری می کند.

نویسنده : دکتر احمدرضا درستی