روز شب روز شب Day Night Day Night

دختری ١٩ ساله وارد نیویورک شده و با هدایت راننده ای آسیایی تبار به آپارتمانی وارد می شود به وی گفته می شود تا از نزدیک شدن به پنجره ها و خروج از آن محل خودداری کند مدتی بعد چند نفر که نقاب بر چهره دارند, به دیدار وی می آیند

▪ نویسنده و کارگردان: جولیا لاکتو.

▪ مدیر فیلمبرداری: بنوآ دبی.

▪ تدوین: جولیا لاکتو، مایکل تیلور.

▪ طراح صحنه: کلی مک گئی.

▪ بازیگران: لوئیزا ویلیامز[دختر]، جاش فیلیپ وینستاین[فرمانده]، گرت ساکس[هماهنگ کننده]، تشی هون کیم[راننده]، آنه ماری لاولس[دستیار بمب ساز]، فرانک داتلو[بمب ساز]. ٩٤ دقیقه. محصول ٢٠٠٦ آمریکا، آلمان، فرانسه.

▪ نام دیگر: Jour nuit, jour nuit- Zwei Tage zwei N?chte. برنده جایزه ویژه کارگردان جوان از جشنواره کن، برنده جایزه فیپرشی از جشنواره شیکاگو، برنده یک جایزه و نامزد جایزه بهترین فیلم اول از جشنواره روحیه مستقل، برنده جایزه بهترین فیلم از جشنواره مونترال، برنده جایزه بهترین فیلم داستانی از جشنواره ووداستاک.

▪ ژانر: جنایی، درام، مهیج.

دختری ١٩ ساله وارد نیویورک شده و با هدایت راننده ای آسیایی تبار به آپارتمانی وارد می شود. به وی گفته می شود تا از نزدیک شدن به پنجره ها و خروج از آن محل خودداری کند. مدتی بعد چند نفر که نقاب بر چهره دارند، به دیدار وی می آیند. با ورود آنان مشخص می شود که اعضای گروهی تروریستی بوده و قرار است دختر را برای یک بمب گذاری انتحاری در میدان تایمز آماده کنند.

در طول چند روز، دخترک برای اجرای عملیات آماده می شود. در روز موعود با کوله پشتی حاوی بمب به میدان تایمز می رود تا در اوج شلوغی آن را منفجر کند. اما بر خلاف انتظارش بمب عمل نمی کند و دخترک در خیابان سرگردان می شود....

● چرا باید دید؟

نقطه اوج تلاقی مینی مالسیم در سینما با جنجالی ترین موضوع روز دنیا، یعنی بمب گذران انتحاری که چند فیلم شاخص نیز مانند تروریست[١٩٩٩، سانتوش سیوان] در این زمینه قبلاً ساخته شده است. چولیا لاکتو کارگردان فیلم که ٩ سال قبل با اولین فیلم لحظه برخورد شناخته شد، به رغم جوایزی که نثار آن شد تا امروز فیلم دیگری نساخته است. اما با روز شب روز شب نشان می دهد که در طول چند سال گذشته تغییرات بزرگی در نحوه نگاهش به سینما ایجاد نشده است.

فیلم دوم لاکتو همچون ساخته پیشین با وجود داستانی بودنش به دلیل پرهیز از هر گونه ترفندهای داستانی معمول ساختاری مستندگونه دارد. از دلایل انتخاب دختر چیزی به ما عرضه نمی شود. هیچ کس نامی ندارد و از همه بدتر این که گروه تروریستی نیز هویت روشنی ندارد.

مهم انتخاب و عملکرد دختر جوان است و سرگشتگی اش در نیویورک زمانی که در می یابد بمب منفجر نخواهد شد. لاکتو به شکلی میکروسکوپی بر اعمال دخترک در طول مدت اقامتش در آپارتمان نظارت می کند. هر حرکت کوچک او را به تصویر می کشد و از وی چهره ای ژان دارک گونه تصویر می نماید. چهره دخترک را غمی غریب فرا گرفته و ایمانش خلل ناپذیر به نظر می رسد.

لاکتو شوخی سرنوشت را با چنین دختری ترسیم می کند، از صدای پس زمینه شهر و نورهای رنگارنگ میدان تایمز استفاده می کند تا بیهودگی مرگ او و این که بازیچه ای بیش نیست را به ما بفهماند. فیلم شرح رویارویی ایمان با سرنوشت است و این که امکان شکست را باید همیشه در نظر گرفت. دوستداران سینمای مینی مالیستی با دیدن فیم به وجد خواهند آمد، اما توصیه می کنم کسانی که به دنبال حادثه و هیجان هستند از سینماهای نمایش دهنده فیلم دوری کنند!

این هم یک عنوان سینمایی برای این که چرا باید این فیلم را دید:چگونه یاد گرفتم دست از هراس بردارم و با یک بمب گذار انتحاری همدلی کنم؟